Распрацаваная сістэма класіфікацыі тыпаў агрэсіі моцна тармозіць псіхіятрычнае лячэнне дзяцей і падлеткаў. Гэтае пытанне было пастаўлена амерыканскім навукоўцам Дэніэлам Конарам у артыкуле, апублікаваным у Journal of Child and Adolescent Psychopharmacology.
Дзіцячая імпульсіўная агрэсія з'яўляецца сур'ёзнай клінічнай праблемай і праблемай грамадскай аховы здароўя. Захворванне характарызуецца развіццём некантраляваных паводзінаў, якія маюць розныя праявы: ад падлеткавай дэпрэсіі, да разнастайных формаў вербальнай і фізічнай агрэсіі, якая даводзіць да дзіцячай злачыннасці.
Бессэнсоўнасць лячэння, якое ўжываецца зараз, выяўляецца ў тым, што небяспечныя сімптомы захворвання праз некаторы час пасля шпіталізацыі вяртаюцца. Лекары-псіхатэрапеўты распрацоўваюць новыя метады лячэння, заснаваныя на фактычных дадзеных, для мэтавага лячэння імпульсіўнай агрэсіі ў розных яе формах. Кагнітыўныя механізмы гневу і агрэсіі пакуль працуюць незалежна ад псіхатэрапеўтычных дыягназаў. Віды агрэсіі дастаткова блізкія па сваіх праявах, і ў гэтым заключаецца цяжкасць іх размежавання і класіфікацыі. Але важнасць гэтага пытання не падвяргаецца сумневу, бо ад яго рашэння залежыць эфектыўнае лячэнне дзяцей, а значыць, і іх будучыня.
