Магільшчык бела‑чырвоных ва ўчорашнім матчы яшчэ нядаўна быў цяжка хворы. Было невядома, ці наогул калі‑небудзь вернецца ён на поле. Класьнічу адмовіліся служыць ныркі, і спатрэбілася тэрміновая апэрацыя. На жаль, нырка, узятая ў маці футбаліста, не прыжылася. Потым была перасаджана нырка, узятая ад бацькі Івана.
Гэта здарылася год таму. Класьніч сьцяў зубы і пачаў зноў трэніравацца. Матч з Польшчай ён выйграў у прамежку паміж апэрацыямі: яму яшчэ двойчы давядзецца класьціся на хірургічны стол.
«Гэта для мяне як другое жыцьцё. Знаходжуся нібы ў сьне, і дзякую Богу за магчымасьць гуляць у футбол», ‑‑ кажа Іван Класьніч.
«Няшмат ёсьць людзей, якія вярнуліся на поле пасьля такой драматычнай сытуацыі і граюць на высокім прафэсійным узроўні», ‑‑ хваліць футбаліста трэнер харвацкай дружыны Славен Біліч.
Іван Класьніч нарадзіўся ў 1980 г. у Гамбургу ў сям’і харвацкіх гастарбайтэраў, што перабраліся ў Нямеччыну зь Босьніі. Кар'еру пачаў у клюбе другой бундэслігі «Санкт‑Паўлі». Дапамог камандзе выйсьці ў бундэслігу, пасьля перайшоў у брэмэнскі «Вэрдэр». Чэмпіён Нямеччыны 2004 году.
Адмовіўся ад прапановы гуляць за зборную Нямеччыны, і ў лютым 2004 году аформіў дэбют у складзе зборнай Харватыі ў спарынгу супраць немцаў. Праўда, «вогненныя» тады саступілі зь лікам 1:2.
 Іван Класьніч пасьля голу ў вароты палякаў |
