Laŭreat «Basovišča-2002» hurt «Partyzone» źmianiŭ imidž, muzyku i skład. Z kłonu «Ramštajnu» jany pieratvarylisia ŭ intelihientnuju hard-rok-kamandu. «Śmierci niama» — nazva novaha dysku.
Aŭtamabil za dysk
«Partyzone» byŭ stvorany ŭ 1994 h., ale surjoznuju zajaŭku muzykanty zrabili tolki hadoŭ piać tamu, kali vypuścili pieršy albom «Treba rabić». Ich pradjuser pradaŭ aŭtamabil, kab vydać albom. Na kancertnaj prezentacyi biznesoviec Źmicier Dajneka pad uražańniem ad muzyki vykupiŭ niekalki dziasiatkaŭ kasetaŭ i padaravaŭ usim prysutnym. Potym «Partyzone» atrymaŭ hałoŭny pryz «Basovišča» — i źnik.
Praz try hady adradziŭsia z novym imidžam. Pieśni stali bolš składanymi. «Čas mianiajecca, i my mianiajemsia razam ź im, — kaža aŭtar tekstaŭ i zasnavalnik hrupy Jaŭhien Cylikaŭ. — Albom «Treba rabić» imknuŭsia paviesialić słuchačoŭ. U hetaj ža prahramie my prapanujem parazvažać».
Nazvu vybrali adpaviednuju — «Śmierci niama». Jaŭhien kaža, što heta, chutčej, tearema: «Ničoha śćviardžać my nia možam. Kožny pa-svojmu asensoŭvaje takija pytańni. My nia vyniatak».
«Partyzone» z tych muzykaŭ, jakija nadajuć vialikuju ŭvahu tekstam.
Muzyčny čornarabočy
Redki vypadak — amal usie ŭdzielniki hurtu majuć muzyčnuju adukacyju. Ale pracujuć chto dzie — zajmajucca pažarnymi syhnalizacyjami, vytvorčaściu lekaŭ, kamputarami, adzin navat patolahaanatam.
Tolki Cylikaŭ zarablaje na žyćcio muzykaj — koliś mieŭ muzyčnuju studyju, ciapier pracuje vykładčykam pa klasie hitary ŭ škole. Jon ličyć, što, kali zajmajeśsia niejkaj spravaj, treba vykładacca napoŭnicu — inšym zaniatkam niama miesca ŭ žyćci. Jon jak čornarabočy, što robić niezaŭvažnuju, ale patrebnuju pracu. Jaŭhien maje nadzieju, što biełaruskaja muzyka nia pojdzie pa rasiejskim šlachu: «U nas niama biezhustoŭnaści, bo tut zamožny baćka nie prasunie svaju dačku biaz hołasu. Uziać talentam bolš šancaŭ». Muzyku musiać stvarać prafesijanały, jakija nia tolki dobra vałodajuć svaim instrumentam, ale i majuć vychavany hust. Cylikaŭ źviartaje na hety momant asablivuju ŭvahu: «U nas dzieci pieršaje, što padbirajuć, kab syhrać na jakim-niebudź instrumencie, — heta «Čorny bumer».
Biełaruski «Rejnboŭ»
Cylikaŭ da prostych piesień, što adrazu kładucca na słych, stavicca niepryjazna, choć u repertuary hrupy źjaviŭsia taki jarki hit — «Majo serca»; u duecie z vakalistam hrupy Dzianisam Viačerskim jaho praśpiavała vakalistka «Indyha» Rusia. Adzin z udzielnikaŭ hrupy zavioz dysk hrupy na małuju radzimu, ciapier usia jaho vioska vyvučyła i śpiavaje «Majo serca».
Raniej «Partyzone» paraŭnoŭvali z «Ramštajnam». Vydaŭcy albomu «Treba rabić» vynieśli na vokładku słovy žurnalista ź Biełastoku Mikoły Vaŭraniuka: «U Biełarusi hety hurt nazyvajuć «Ramštajn» z uśmieškaj u dušy. Ja b skazaŭ bolej — heta časam lepš za «Ramštajn».
Ciapier sa źmienaj imidžu, muzyki, składu ich pačali paraŭnoŭvać z «Rejnboŭ». Jaŭhien stavicca da hetaha strymana: «Nia varta rabić z muzyki sport i paraŭnoŭvać roznych muzykaŭ. Kožny tvorčy paryŭ varty isnavańnia. Kali tvor naradziŭsia, značyć, jon kamuści patrebny».
∎
Śmierci niama
Partyzone, BMA-hrup, 2005
Hety albom moža zaniać miesca na paličcy miž ZETaŭskim «Z Novym hodam!» i ULISaŭskim «Lusterkam».
Sami vykanaŭcy ŭpeŭnieny, što muzyka musić być pryhožaj, ale ahresiŭnaj. «Partyzone» daloki ad prostaha brutału. Pa-pieršaje, u kožnaj pieśni jość svaja zapaminalnaja meladyčnaja linija — tut asabliva vyłučajucca «Smutak», «Śmierci niama». Muzyki lubiać paihrać na kantrastach, ad jakich słuchač moža pačuvać siabie, jak na Jakuckich horach («Adšukaj», «Ciemra»). Ahulny nastroj albomu adlustravany ŭ tvory «Paraj darohu»: hieroj pieśni, abciažarany svaimi prablemami, razvažaje, u jaki bok pajści. Razynki albomu — pieśnia «Majo serca», śpietaja vakalistam Dzianisam Viačerskim u duecie z Rusiaj, i «Śmierci niama» — ekzystencyjnaja rok-balada.
