U Vieśniancy na hety raz nia vielmi pryjemnaja navina. Viadomaja na ŭvieś horad krynica amal što pierasochła. Całkam pierastała iści vada z adnoj ščyliny, a z druhoj ciače zusim užo tonkim strumieńčykam. Bačna słabieć krynica pačała jašče na pačatku letu, i voś sprava dajšła amal da poŭnaj suchaty.
Treba skazać, kali chto nia viedaje, što hetaja krynica nia prosta miłaje ŭpryhažeńnie la chramu. Usia jaho historyja źviazana mienavita z krynicaj. Na joj było źjaŭleńnie ikony Božaj Maci na pačatku 17-ha stahodździa, ciažkija dla pravasłaŭnaha carkoŭnaha žyćcia hady, i, zrazumieła, heta było źviazana ź viadomaj evanhielskaj vobraznaściu - krynica symbalizuje niaspynnuju ažyŭlalnuju błahadać Božuju. Heta byŭ znak, što zastupnictvam Maci Božaj u ciažki čas Haspodź nie pakinie i zachavaje Svaich dziaciej i ichniuju vieru.
Tamu zaŭsiody krytyčnyja kropki ŭ historyi hetaha śviatoha miesca ŭpłyvali na stanovišča i značnaść krynicy.
Chram, jaki prastajaŭ da 30-ch hadoŭ minułaha stahodździa, byŭ zrobleny tak, što krynica vyciakała prama z-pad ałtaru. Vada krynicy słaviłasia svaimi cudoŭna-acalalnymi ŭłaścivaściami. Asabliva vada krynicy dobra dapamahała pry chvarobie vačej. A paśla taho, jak chram byŭ zrujnavany, vierujučyja pačali źbiracca vakoł krynicy. U złości vorahi chryścijanskaj viery navat pasprabavali zasypać “kramolnuju” krynicu budaŭničym śmiećciam. Dahetul z-za hetaha krynica ŭ tym svaim staradaŭnim miescy ciače vielmi słaba, ale ŭsio ž mienavita ź jaje vyciakaje nievialičkaje vozierca kala chramu.
Na pačatku 90-ch, kali adradžeńnie carkoŭnaha žyćcia dajšło i da Krupcoŭ, usio pačałosia znoŭ z krynicy, z malebnaŭ na joj. Praŭda, heta była ŭžo nie zusim taja krynica. – štučna zrabili dźvie ščyliny vakoł staradaŭniaj krynicy. Ale ŭsio ž heta faktyčna adna krynica, bo vada idzie z adnaho padziemnaha voziera. Voś adsiul ciapier i biaruć vadu, za jakoj pryjaždžajuć z usiaho horadu. Darečy, mała chto viedaje, što heta nia prosta čystaja vada. Dziakujučy ŭnikalnamu chimičnamu sastavu solej, jana maje viadomyja z daŭniny acalalnyja ŭłaścivaści.
Chacia, kolki ja słužyŭ na prychodzie, zaŭsiody vakoł krynicy nie biaz padtrymki ŚMI krucilisia niejkija intryhi. To pojdzie słych, što krynica abrudžvajecca mohiłkami, a to, naadvarot, što nijakaj krynicy niama, a ŭsio heta vodapravod... Ale zrazumieła, vada znachodzicca pad pilnym kantrolem sanstancyi. I ja pamiataju tolki adzin vypadak, kali raptam paviesili abjavu, što vadu pić nielha, ale chutka vyśvietliłasia, što sanstancyja prosta pierabłytała analizy.
I voś krynica raptam pačała zasychać… Pry jaje symbaličnaj značnaści heta nia prosta strata miesca, dzie možna nabrać i papić vadzički… U čym sprava? Jość, zrazumieła, prostyja racyjanalnyja tłumačeńni. Mahčyma heta źviazana z budaŭnictvam niepadaloku vialikaha kompleksu budynkaŭ dla vyšejšych čynoŭnikaŭ dziaržavy. Zastajecca tolki zdahadvacca, što jany tam takoje robiać, što źnik cisk u ščylinach. Toje, što heta moža być, my viedajem pa tamu, što niešta padobnaje było ŭ nas, kali da chrama treba było padvodzić kamunikacyi, a pra toje, što razryvać darohu da prezydenckaj rezydencyi, navat na samy karotki čas, nie mahło być i havorki. Tamu pryjšłosia rabić prakoł pad ziamloj, a dla hetaha treba było časova adkačać hruntavyja vody. Zrazumieła, krynica – heta nie hruntovaja vada, ale na cisk heta značna paŭpłyvała. Tamu i ciapier całkam mahčyma prosta ŭ katedžnym pasiołku viadziecca niejkaja praca pad ziamloj. Chacia sami katedžy ŭžo stajać. Što ž tam robiać?
I tut ja pryviadu svaju versiju. Całkam prydumanuju, tak što prašu nia stavicca da jaje vielmi surjozna. Jak viadoma, ułady čas ad času pałochajuć ludziej mahčymym siłavym srodkam źmieny sytuacyi ŭ Biełarusi z boku Zachadu. Kažuć pra bombavyja ŭdary i h .d. Moža jany sama ŭžo pavieryła ŭ hetyja žachi. Nu i zrazumieła.. kali buduć bambić, tak heta, ŭ pieršuju čarhu, ŭ Drazdach i pobač ź imi. Tamu što treba budavać? Nadziejnaja i hłybokaja bambaschovišča! Jak vam takaja versija?
Darečy da hetaha racyjanalnaha tłumačeńnia davoli naturalna prystasoŭvajecca i duchoŭnaje. Ja ŭžo ŭzhadvaŭ pra toje, što krynicu sprabavali zasypać śmiećciem u 30-ch hadach. Tady byli bolš žorstkija, ale i bolš jaŭnyja vorahi Carkvy. Zaraz bycam ba i nia bačna takich užo pryncypovych vorahaŭ. Ale spravy ŭ “mocnych śvietu hetaha” takija, što jany akazvajucca nie sumiaščalnymi sa spravami Božymi. Tamu jano i kanfliktuje. Svaje spravy jany robiać tak, što heta zakryvaje šlach spravam Božym. Ale… Krynicu Božyju nielha zatknuć kančatkova. I naša krynica, choć słaba, ale prabivałasia i ŭ 30-ch hadach, i ciapier… Spravu Božyju, jak by joj nie pieraškadžali, nielha spynić. Pieraškodami možna tolki adciahnuć jaje vykanańnie. U duchoŭnym žyćci, prosta žyćci čałavieka ci narodu byvaje tak.. što zdajecca – pierasochli ŭsie krynicy. Ale nielha stračvać vieru –vada žyvaja znojdzie vychad da nas, i znoŭ zastrumieniacca krynicy.
