Michaś Čarniaŭski pamior u Minsku ranicaj 20 studzienia na
— Jašče vosieńniu minułaha hoda, dzieści ŭ vieraśni, my sustrelisia sa spadarom Michasiom, i jon ahučyŭ prapanovu pieravydańnia zboru dakumientaŭ i materyjałaŭ pra Raścisłava Łapickaha, jakoje daŭno płanujecca, ale nijak nie moža ździejśnicca. Spadar Michaś zaŭsiody mocna pieražyvaŭ, kali jahonyja daśledavańni nie mahli vydać abo raspaŭsiudzić, jon zaŭsiody kazaŭ, što jahonyja knihi — jak kuli, a kuli musiać stralać, a nie lažać u šafie.
Pavodle słovaŭ Alesia, Michaś Čarniaŭski ciaham vosieni i pačatku zimy paśpieŭ całkam zavieršyć pracu nad pieravydańniem:
— Kali spadar Michaś da mianie źviarnuŭsia z nahody vydańnia, dla mianie było honaram pakłapacicca pra jahonaje ažyćciaŭleńnie. My zanialisia viorstkaj, padboram fotazdymkaŭ i h.d. Na žal, niahledziačy na toje, što spadar Michaś paśpieŭ unieści ŭsie karektyvy i vyčytać usie momanty, a knižka była hatovaja dla druku, moža, navat miesiac tamu, my nie paśpieli jaje nadrukavać.
Aleś Mazanik miarkuje, što heta śviataja sprava — vykanać ciapier apošniuju volu vybitnaha biełarusa. Aleś prapanuje ažyćciavić vydańnie tałakoju:
— Ciapier, kali, na vialiki žal, spadara Michasia z nami ŭžo niama, ja liču, što treba davieści spravu da kanca. Treba vydać hetuju knihu, i zrabić heta pažadana hramadoju. Ja časta sustrakaŭsia z pytańniami nieabyjakavych ludziej, jakija chacieli štości zrabić jak dla Biełarusi ŭvohule, tak i dla kankretnaha čałavieka. Spadara Michasia vielmi šmat maich znajomych šanavali i zasmučalisia, što nie mohuć jaho asabista padtrymać. Ciapier my majem unikalnuju mahčymaść zrabić dabračynnaje vydańnie pra hałoŭnaha hieroja tvoraŭ spadara Michasia — Raścisłava Łapickaha, jakoje moža nie trapić na palicy kniharniaŭ. Užo ŭsio hatova dla vydańnia, zastałosia znajści hrošy i ŭłasna nadrukavać. Hetaje vydańnie musić być zroblenaje da 40 dzion z dnia śmierci vybitnaha biełarusa.
Aleś zaklikaje nie adkładać padpisku na knihu, bo, imavierna, u volny prodaž jana nie pastupić praź nievialiki nakład.
Uvieś prybytak ad knihi Aleś pieradaść siamji Michasia Čarniaŭskaha. Imavierna, srodki pojduć na namahilny pomnik niabožčyku.
Aleś Mazanik: Vielmi istotna, što praz hetaje dabračynnaje vydańnie my, biełarusy, možam pakazać, što nie tolki na słovach možam vykazvać spačuvańnie, ale j na spravie dapamahać vartym ludziam. Tamu kožny, chto achviaruje na knihu, zdoleje dapamahčy siamji spadara Michasia. Tamu ja zaklikaju ŭsich nieabyjakavych biełarusaŭ padtrymać hetuju akcyju, dałučycca da jaje j razam vykanać apošniuju volu spadara Michasia.
Viečaryna pamiaci Michasia Čarniaŭskaha adbudziecca na siadzibie partyi BNF na
