Kniha ŭklučaje ŭ siabie artykuły Paŭła, pisanyja im padčas znachodžańnia na chimii ŭ Połackim rajonie i drukavanyja na bačynach «NN».
Čas i miesca: Sierada, 15 žniŭnia a 18-j na ŭpravie BNF (b. Varvašeni/Mašerava, 8)
«Kali Andrej Dyńko prapanavaŭ mnie štotydnia pisać u «Našu Nivu» natatki ź «chimii», śpiarša zdałosia: dva hady? Kožny tydzień? Niemahčyma. Zaniadbanaja viosačka na miažy z Rasiejaj, siarod lesu — pra što?..
Zaraz, praz dva hady, śviedču: kožnaja biełaruskaja vioska (užo nia kažučy pra miastečka ci horad) vartaja šmattomniku. Usia hłybokaja Biełaruś dahetul zastajecca vialikaj tajamnicaj. Viedaju: i toje, što Sitna zhadvajecca ŭ Biblii, i toje, što najvažniejšyja padziei biełaruskaj historyi niejkim dzivosnym čynam prachodzili praz hety lasny kutok, i toje, što zaraz u im, jak u kropli, adlustravalisia bol i nadziei ŭsiaje krainy — nie vypadkova. —
Dziakuju Bohu za hetaje vyprabavańnie: Hospad najlepš viedaje, dzie nam treba być. Dziakuju za ŭmacavańnie ŭ viery, za hart, dośvied biełaruskaj salidarnaści, za 1,5 tysiačy «listoŭ u les» i bolš jak piaćsot naviednikaŭ. Dziakuju redakcyi «Našaj Nivy», čytačam, baćkam siabram i, kaniečnie, samim siciencam, takim miłym i takim niaščasnym, pra jakich napisaŭ daloka nia ŭsio.
«Listy ź lesu» — sproba znajści biełarusa ŭ huščary jahonaj dušy. Sproba dahukacca da Boha ŭ hłuchim, drymučym. Drymotnym sercy Eŭropy.
Tamu — sardečna zaprašaju ŭ biełaruski les.
Pavał Sieviaryniec. Pradmova da knihi
