 |
Naviedaŭšy apošni bastyjon sacyjalizmu — niazłomnuju Karejskuju Narodna‑Demakratyčnuju Respubliku, skłaŭ śpis rečaŭ, jakija mianie najbolš urazili.
Mabilniki ŭ miachu
Padčas pamiežnaha kantrolu pytajuć: ci jość mabilnki? Akazvajecca, karystacca hetymi aparatami na terytoryi KNDR zabaroniena. Mabilniki pamiežniki zabirajuć i akuratna kładuć u specyjalny miech. Potym jaho adnosiać na skład, jaki znachodzicca prosta na terytoryi aeraportu. Na zvarotnym šlachu mabilniki addajuć. Jašče bolš cikava pastupajuć z noŭtbukami. Sa słovaŭ tych, chto byŭ u KNDR nieadnarazova, pravozić noŭtbuki dazvalajuć, adnak potym, kali vas niama ŭ numary, specyjalnyja ludzi z Kamitetu prychodziać i kapijujuć usiu infarmacyju ź vinčesteru.
Stadyjony i špijony
Pasprabavali niejak uviečary zajści na stadyjon, dzie dziaŭčaty stukali ŭ baskietboł. Sałdat z aŭtamatam, jaki stajaŭ na ŭvachodzie, pieraharadziŭ darohu i znakam daŭ zrazumieć, što ŭvachod zabaronieny. «Usio ž KNDR užo nia taja, što była pry Kim Ir Senie,» — skazaŭ mnie paśla siabra, jaki byvaŭ tut raniej. Ź jaho słovaŭ, u Paŭnočnaj Karei nazirajecca niezvyčajnaja palityčnaja adliha. Prykładna dziesiać hadoŭ tamu, kali jon sprabavaŭ prajści taksama na niejki stadyjon, vajskoŭcy zahnali jaho štykami ŭ padsobku i ŭsiu noč dapytvali jak zamiežnaha špijona. Tolki zranku kuratary z arhanizacyi, jakaja jaho zaprasiła, znajšli niebaraku.
Pryjšoŭ, pabačyŭ, praśpiavaŭ
Ranica ŭ Pchieńjanie pačynajecca niezvyčajna. A piataj hadzinie z usich repraduktaraŭ, jakija jość na kožnym słupie, pačynajecca tranślacyja niejkaj melodyi. Muzyka niezvyčajnaja, kštałtu avanhardnych kampazycyjaŭ Devida Boŭi. Pusty horad (tut nastolki čysta, što municypalitet navat nia tracicca na śmietnicy). Tuman. Hučyć niejkaja čumnaja muzyka. Nahadvaje halivudzkija filmy pra zombi.
Karejcy — vielmi muzyčny narod. Usia adukacyja idzie na asnovie muzyčnych tvoraŭ. Nie adstaje i partyjnaje kiraŭnictva. Padčas vizytu ŭ bunkier, dzie ŭ čas vajny znachodziłasia staŭka paŭnočnakarejskaj armii, pakazali miesca, dzie vialiki pravadyr u hodzie 1952‑m sustreŭsia z najlepšymi bajcami z frontu. Sustreča nastolki jaho ŭraziła, što jon prosta na miescy skłaŭ pieśniu pra ich podźvihi i praśpiavaŭ jaje. A na zakusku jašče naźbiraŭ kaštanaŭ i zasunuŭ sałdatam, jakija maršyravali na front, u kišeni.
Deficyt eŭrapeoidaŭ
U miascovym paŭnočnakarejskim kinematohrafie jość vialikaja prablema. Hałoŭnym čynam tut zdymajuć filmy pra hieraičnuju baraćbu bajcoŭ Paŭnočnaj Karei z amerykanskimi imperyjalistami ŭ 1950‑ia hady. Dyk voś hrać tych samych imperyjalistaŭ niama kamu: ludziej z eŭrapiejskimi myzami ŭ Karei amal niama. Kali isnavaŭ Saviecki Sajuz, prablema jašče niejak vyrašałasia za košt uschodnieeŭrapiejskich i savieckich studentaŭ, jakija pa abmienie vučylisia ŭ miascovych VNU. Ciapier na hety kont poŭny halak. Davodzicca karejskich akcioraŭ mazać hrymam i nakładać im štučnyja nasy. Adnak dapamahaje mała.
Kim Ir Sen i ŭhnajeńni
Dziŭny forciel vykinuła historyja ź niabožčykam Kim Ir Senam. Treba było ž takomu adbycca, što apošni raz jon źjaviŭsia na ekranie padčas niejkaha prachadnoha pasiedžańnia pa pytańniach uhnajeńniaŭ. Spačatku vysłuchaŭ čynoŭnikaŭ, a potym, jak i naležyć, zrabiŭ usim kankretnuju hałavamyjku. Na nastupny dzień hieneralisimusa nia stała. Biednym karejcam davodzicca hladzieć kožny dzień tuju histaryčnuju naradu (jaje ŭviečary demanstrujuć pa teleku). Miarkuju, što jany ŭžo vyvučyli na pamiać kožnuju repliku pramovy Kim Ir Sena i nia słaba prasunulisia ŭ vobłaści viedaŭ pra kampost.
Pakazucha pa‑karejsku
Pryvieźli na mahiłu adnaho ź pieršych karaloŭ Karei. Mahiła ŭjaŭlaje saboj kurhan i niekalki pomnikaŭ pobač. Adzin ź ich — u vyhladzie vialikaha mužčynskaha orhana: vialmoža mieŭ bolš za 20 žonak. Čamuści pobač z orhanam siabry sielskaha kaaperatyvu z susiedniaj vioski adznačali słaŭnuju hadavinu: roŭna piaćdziesiat hadoŭ tamu ich kaaperatyŭ naviedaŭ tavaryš Kim Ir Sen.
Mužčyny zabojna tančyli adzin z adnym pad niejkuju papsu, a žančyny rychtavali abied. Pahladzieŭ meniu. Niasłaba žyvuć miascovyja kałhaśniki: kraby, krevetki, vino i h.d. Navat zasmažyli sabaku z takoj nahody. Adnak potym specy pa Karei raspaviali, što pabačany nami sabantuj byŭ typovaj paciomkinskaj vioskaj: tak tut časta robiać, kab stvaryć u inturystaŭ iluziju pra toje, što pry Čučche ŭsim zašybienna žyviecca.
Linija Kima
Uraziŭ memaryjalny kompleks — lahier partyzanaŭ atradu Kim Ir Sena na poŭnačy krainy. Nas tudy pryvieźli specyjalnym samalotam. Lahier znacho¬dzicca ŭ lesie pad haroju Pektu i ŭjaŭlaje saboj piać‑siem domikaŭ.
Cikavyja try rečy. Pa‑pieršaje, jak znajšli lahier: byccam pry kancy 80‑ch była mocnaja bura. Jana pavaliła ŭsie drevy, i laśničyja niečakana zmahli pabačyć hetyja partyzanskija ziamlanki. Pa‑druhoje, u lahiery jość superekskluziŭ — nadpisy, jakija zrabiła žonka Kim Ir Sena na stvałach sosnaŭ u pierapynku miž bajami. Stvały z nadpisami ciapier znacho¬dziacca ŭ hiermetyčnych šklanych kubach, napoŭnienyja specyjalnym hazam. Prykoł u tym, što jakraz tut Kim Ir Sen pračytaŭ vielmi ekalahičnuju pramovu pra toje, jak važna kłapatliva stavicca da pryrody.
Narešcie tut znachodzicca domik, dzie, pavodle aficyjnaj versii, u 1942 h. naradziŭsia Kim Čen Ir. Miž tym, pierad śmierciu jaho baćka Kim Ir Sen niečakana vyznaŭ, što ŭ hety čas jon užo niekalki hadoŭ jak žyŭ u SSSR. Chto pisaŭ tyja lozunhi na drevach, chto naradziŭsia ŭ hetym domie i ad kaho — niezrazumieła, adnak kompleks pracuje, jak pracavaŭ. Kali my vyjaždžali, tudy pryvieźli ceły hruzavik pijaneraŭ.
