Štodzionnaje śmiećcie ŭ elektronnaj pošcie: vijahra i ŭpartyja prapanovy pavialičyć čelas… Adviečnaje žadańnie! Upalavać samaha značnaha mamanta, pabudavać piramidy, adpravić u akijan «Tytanik».
Abazvać Džordža Dabłju, plunuć u bok Ameryki. Na złość usim voraham praciahnuć ruku bratniaj dapamohi svabodalubnamu travaježnamu narodu. Nieźniščalnyja zvyčki niaznačnych, ale hanarlivych. Vybuchnuć spadarožnikam, vyklikaŭšy hameryčny śmiech. Raźdźmuć z muchi słana. Aby tolki źviarnuć na siabie ŭvahu, prynamsi pakryŭdžanych i ŭzłavanych usiaho śvietu.
Baču adnojčy la paŭdniovaha mora ŭ šapiku kružełku z zapisami muzyčnaha festu. Miesiaca jašče nie prajšło, jak hladzieŭ jaho pa televizary, pryčym supała, što ŭ tyja ž dni adbyvaŭsia hučny štohadovy źlot papsy «pad słavianskim soŭsam» u apošnim bastyjonie Savietaŭ. Što zrobiš: mižvoli davodziłasia paraŭnoŭvać…
Pa‑pieršaje, sam ździviŭsia: toje, što ź niejkim vyklikam abviaščajecca «słavianskim», daŭno vyjšła za hetyja miežy. Jak ža! Chočacca i «big‑słavianskim» być, i adnačasova «samym bujnym» u Eŭropie, pryčym mieć na scenie navat kapitalistyčnych zorak. A voś fest na ciopłym mory, nie lamantavaŭšy pra heta, akazaŭsia prosta stopracentova słavianskim. I pryjechali‑vystupili ŭsie ŭdzielniki apošniaha «Eŭrabačańnia», što pradstaŭlali paŭdniovasłavianskija respubliki.
Druhoje adroźnieńnie: na prymorskim feście nie siadzieŭ z achovaj samy hałoŭny, i mažnyja ministry sa sceny nia dziakavali «usienarodna» za toje, što «pierabudavaŭ» amfiteatar u big size, nie chvalili publična — u vočy, što nie paškadavaŭ hrošaj. Ciapier čytaju: prymušajuć u hetym amfiteatry kruhły hod štości vydumlać, kab apraŭdać układzienyja finansy.
I apošniaje. Na prymorskim feście publicy na roźvit pažadali tady «dobraha mora i mirnaj nočy». Ni ad kaho nie patrabavałasia dziakavać samamu hałoŭnamu, ładzić avacyi. Dla tamtejšaj publiki ŭsio heta zastałosia va ŭčorašnim dni, u minułym stahodździ, u historyi, u niepryjemnych uspaminach.
