Radyjo Svaboda
Słonimski doktar-traŭmatołah Ivan Šeha, jakomu nie praciahnuli kantrakt u paliklinicy nibyta z pryčyny piensijnaha vieku, adčyniŭ u Słonimie hramadskuju pryjomnuju «Šehamiedkansultant» i prymaje naviednikaŭ biaspłatna. Čarha da jaho raśpisanaja na tydzień napierad.
Ivan Šeha raspaviadaje mnie ŭ svaim novym kabiniecie, što hramadskuju pryjomnuju zarehistravaŭ jašče paŭtara hoda tamu.
Pavodle Šehi — heta niekamiercyjnaja ŭstanova, jaje meta — infarmavać hramadzian pa pytańniach viadzieńnia zdarovaha ładu žyćcia. Pasłuhi tut akazvajucca biaspłatna.
Našu razmovu ŭvieś čas pierapyniajuć telefanavańni, doktar pieraprašaje i kaža, što nie maje sakratarki, a zapisvaje achvotnych sam. Bolšaść, adnak, źviartajecca da jaho nie prosta pa kansultacyi nakont zdarovaha ładu žyćcia, a šukajučy dapamohi paśla taho, jak nie atrymali jaje ŭ miascovaj paliklinicy.
Doktar kaža, što sam nie lečyć, bo nie maje na heta licenzii, ale, z druhoha boku, nie moža admović ludziam u kansultacyi.
Dadaje, što davaŭ klatvu Hipakrata, a jašče — dobra viedaje, što ŭ paliklinicy, dzie jamu nie praciahnuli kantrakt, ciapier nie samaje lepšaje stanovišča sa śpiecyjalistami jaho profilu. Jaho daśviedčany kaleha zachvareŭ i nie pracuje.
«Raniej u nas była davoli mocnaja traŭmatałohija, a zaraz vyjšła tak, što pracujuć tolki maładyja śpiecyjalisty i tolki pa adnym hodzie.
Viadoma, što śpiecyjalisty jany jašče słabyja. Ja byŭ niadaŭna ŭ paliklinicy, to mnie skazali, što ŭzrovień dapamohi, jakuju akazvajuć traŭmatołahi, vielmi nizki. Dyk voś treba dapamahać ludziam. Mnie tam kazali: budziem prysyłać da vas pacyjentaŭ, kab zdymki pahladzieli, bo raptam tam što…»
Čas pryjomu nastaje, u kalidory ŭžo čuvać hałasy. Pakul doktar rychtujecca, vychodžu parazmaŭlać z pacyjentami. U kalidory dźvie žančyny. Pytajusia — čamu jany pryjšli mienavita da doktara Šehi?
Abiedźvie kažuć, što dobra viedajuć jaho. Viedajuć i toje, što kantrakt jamu nie praciahnuli, bo jon aktyvist BNF.
Adna z žančyn raspaviadaje, jak jon dapamoh jaje 80-hadovaj siastry, jakaja sama nie mahła dajści da palikliniki, a lekary admaŭlalisia pryjści da jaje dadomu. Tady dapamoh tolki Šeha, uzhadvaje spadarynia:
«U mianie ciapier prablema z kalenam, i ja lačusia ŭžo miesiac u paliklinicy, i ničoha nie dapamahaje. Nie viedaju, što i jak, ale ja chacieła tolki da jaho trapić. Šukała navat u chacie. A potym źjaviłasia abjava ŭ haziecie, što jon prymaje. Voś idu da jaho.
Nie viedaju, jaki budzie vynik, ale ŭ mianie na jaho dapamohu vialikaja nadzieja».
Čakaje pryjomu i mužčyna piensijnaha vieku. Pytajusia ŭ jaho — čamu jon pajšoŭ nie ŭ palikliniku, a da Šehi?
«Ja byŭ užo ŭ paliklinicy, ale mnie tam asabliva ničym nie dapamahli. Byŭ u špitali — ja były vajskoviec — lačyli i tam. Nie kažu ničoha, ale mnie taksama heta nie dapamahło. A pra Šehu ja viedaju, što jon lekar dobry, choć sam na pryjomie ŭ jaho nie byŭ. Viedaju heta sa słoŭ ludziej, z hetaje pošty, što pa horadzie raznosicca. Usie adhukajucca pra jaho z samaha lepšaha boku».
Ivan Šeha kaža, što adpačatku płanavaŭ prymać u dzień nia bolš jak piać čałaviek, kab addać kožnamu bolej uvahi. Ale časam ludzi prychodziać i biez zapisu, a admović ciažka.
Pytajusia ŭ doktara — jak na jaho dziejnaść reahujuć miascovyja ŭłady?
«Mianie tryvožyć, jak ułada da hetaha pastavicca, bo jany va ŭsim bačać niejki padkop pad siabie. A tak, viadoma, dla Słonima heta dobra — jość alternatyva.
I naohuł ja dumaju, što tak miedycynu i treba raźvivać: kali jość kankurencyja paliklinicy, kali šmat pryvatnych lačebnych kabinietaŭ. Jość i niebiaśpieka, što roznyja prajdziśviety mohuć heta vykarystoŭvać. Ale treba hladzieć, chto hetym kankretna zajmajecca. I kali heta robić śpiecyjalist z 40-hadovym dośviedam, to heta jaŭna na karyść».
A voś z kabineta Šehi vychodzić pacyjentka, nastroj pryŭźniaty. Pytajusia — ad čaho spadarynia ŭśmichajecca?
«Ja rada, što trapiła da Ivana Ivanaviča. Jon daŭ mnie kansultacyi, i spadziajusia, što heta mnie dapamoža. Ciapier praciahnu lačeńnie».
