Pieršy žanr, jaki asacyirujecca z takoj knihaj — miemuary. Ale Šuškieviču jon niedaspadoby.
«Napisańnie miemuaraŭ — kaniec dziejnaści, – kaža jon. – Miemuary pišucca, kali aŭtar lažyć na piečy i daje parady. Nijakich paradaŭ u mianie niama».
Šturškom dla napisańnia «Majho žyćcia…» stali ŭspaminy Viačasłava Kiebiča «Spakušeńnie ŭładaj». Pračytaŭšy jaje, Šuškievič zrazumieŭ: maŭčać nielha, bo były premjer admoviŭsia ad Biełaviežskich pahadnieńniaŭ, jakija śpiarša padtrymlivaŭ.
«Ličyŭ Kiebiča paplečnikam, ź jakim rabiŭ adnu spravu. — skazaŭ Šuškievič. — A jon usiaho adroksia i dobra žyvie».
Zrešty, hałoŭnaje sprava ŭ žyćci eks-śpikiera, zusim nie Biełaviežskija pahadnieńni, a vyvad jadziernaj zbroi z terytoryi Biełarusi. Paśla padpisańnia pahadnieńnia ŭ Viskulach jon zrabiŭ pierad žurnalistami adpaviednuju zajavu. «Praces ciahnuŭsia da kanca 1995 — pačatku 1996 hoda, — zhadvaje Šuškievič. — Byli nieadnarazovyja sproby pieraškodzić realizacyi. Ale ich zabrakavali, bo ŭsie adpaviednyja dakumienty byli padpisany.
Śpiarša Stanisłaŭ Stanisłavavič spadziavaŭsia nadyktavać knihu znajomaj žurnalistcy, jakaja b zrabiła jaje litaraturnuju apracoŭku. Ale kali ŭ toj nie ŭdałosia, byŭ vymušany pisać i nabirać tekst sam. Aŭtar spadziavaŭsia śpiarša vydać knihu ŭ Biełarusi.
Adzin z vydaŭcoŭ, jaki ŭziaŭsia za padrychtoŭku rukapisu, nieŭzabavie viarnuŭ jaje sa słovami: «Kali źjavicca vaša kniha, heta budzie apošniaje, što ja vydam».
Tamu śpiarša «Majo žyćcio» źjaviłasia ŭ Maskvie ŭ vydaviectvie «Raspen». A potym aŭtar sam pierakłaŭ knihu na biełaruskuju movu (redaktar Michaś Skobła).
Šuškievič miarkuje, što ciapier ludzi nie lubiać čytać doŭhija knihi. Tamu ŭ knizie jość i ŭspaminy, i nievialikija apaviadańni. Adna z častak składajecca z fotazdymkaŭ i podpisaŭ da ich.
