Na naradzie pa prajekcie ŭkaza «Ab niekatorych pytańniach realizacyi tavaraŭ indyvidualnymi pradprymalnikami i inšymi fizičnymi asobami» Alaksandr Łukašenka ŭ efiry ANT zhadaŭ pra vystupy biełaruskich alimpijcaŭ u Sočy:
«Ja ž ŭsiudy krajni. Voś hladžu za Dašaj — ja ž apošni, razumiejecie? Hladžu, jak Kušnir skača. Jon nie daj boh ŭpadzie, a ja ž krajni… Uspomnicie, jak u Dašy sprynt nie pajšoŭ. Siervismieny tam nibyta pamylilisia. Ja joj kažu — pryznavajsia jak na duchu: što, łyžy nie jechali? Maŭčyć. Jana ž nie moža padvieści svaich. Adkazvaje: Alaksandr Ryhoravič, ja ich usich parvu. Nie treba, kažu, ty nahami i tak biažyš lepš za ŭsich. Uklučy hałavu, padumaj i ŭsio budzie narmalna. I pahladzicie, jakuju Daša honku pieraśledu vydała! Kazka, nichto tak u śviecie nie biehaŭ. Ja ž joj paśla ŭsiu honku raskłaŭ, jana kaža: Alaksandr Ryhoravič, vy jak byccam razam sa mnoj biehli!»
