Niadaŭna kinułasia ŭ vočy adna cytata. Joj užo sto hadoŭ, ale jana vielmi pasuje da siońniašnich padziej va ŭschodniesłavianskich krainach:
«Nichto nie vinny ŭ tym, kali jon naradziŭsia rabom; ale rab, jaki nie tolki curajecca pamknieńniaŭ da svabody, ale apraŭvaje i prycharošvaje svajo rabstva (naprykład, nazyvaje zdušeńnie Polščy, Ukrainy i h. d. «zaŝitoj otiečiestva» vialikarosaŭ), taki rab vyklikaje zakonnaje pačućcie abureńnia, hrebavańnia i ahidy, jon jość chałuj i cham». Heta pisaŭ Uładzimir Iljič Lenin u pracy «Pra nacyjanalny honar vialikarosaŭ» (1914).
A ŭ nastupnym abzacy budučy «pravadyr suśvietnaha praletaryjata» pracytavaŭ Marksa i Enhielsa, jakija śćviardžali, što «nie moža być svabodnym narod, jaki pryhniataje čužyja narody».
