Źviartajučysia z pasłańniem da naroda i parłamienta, Alaksandr Łukašenka pryznaŭ, što jaho vielmi niepakoić toje, što adbyvajecca siońnia na paŭdniovym uschodzie Ukrainy.
«Napeŭna, našym bratam-rasijanam nie padabajecca pazicyja, jakuju ja zaniaŭ suprać fiederalizacyi Ukrainy, — zajaviŭ jon. — Vy ž dobra razumiejecie, da čaho jana moža pryvieści — na hetym etapie my jurydyčna zafiksujem faktyčna rukami ŭkraincaŭ raskoł krainy na ŭschod i zachad, a zaŭtra nie vyklučana mahčymaść, što niechta ad hetaj fiederacyi častku adarvie. Ci pasprabuje hulać — na ŭschodzie adny, na zachadzie inšyja. Nam, biełarusam, heta treba? Nie. My chočam, kab Ukraina była adzinaj, cełasnaj, pazabłokavaj, a ad supracoŭnictva z Rasijaj, Biełaruśsiu Ukrainie nikudy nie dziecca!»
