Prychilnik novaj kijeŭskaj ułady, kamandzir bataljona «Danbas» Siamion Siamiončanka raspavioŭ «Daždžu», čamu staŭ vajavać, čym Słaviansk, na jaho dumku, padobny da Čačni, i ci zmoža Ukraina stać raniejšaj.
— Chto takija ludzi, jakija padtrymlivajuć sieparatystaŭ? Časta isnuje mierkavańnie ŭ samoj Ukrainie, što asnoŭny kaściak ludziej, jakija zmahajucca ciapier u Słaviansku, heta ludzi z Rasiei, što ŭsia hetaja historyja pryjšła z Rasii. Jak vy ŭjaŭlajecie siabie hetych ludziej?
— Davajcie pahladzim, jak heta ŭsio pačynałasia. Pačynałasia heta paśla pieramohi Majdanu ŭ lutym hetaha hoda. Pieršy mitynh, na jakija vyjšaŭ narodny hubiernatar Hubaraŭ i zajaviŭ ab tym, što my za Rasiju. Mitynh źbirała Partyja rehijonaŭ. Sabrali biudžetnikaŭ, pryviali z usich haradoŭ, i potym tak atrymałasia vypadkova, što pryjšoŭ Hubaraŭ, jamu dali vystupać, i jon hetych ludziej vielmi chutka zapaliŭ idejaj Rasii, fiederalizacyi, zhulaŭšy na toje, što našy hrošy adbiraje centr. Paśla hetaha my bačyli, što ŭsie mitynhi za Rasieju źbiralisia dyrektarami pradpryjemstvaŭ, šacht, biudžetnych ustanoŭ, meram abłasnych haradoŭ, heta značyć, usimi tymi ludźmi, jakija pieršapačatkova pracavali mienavita z kirujučaj Partyjaj rehijonaŭ.
Rasieja tut zusim była ni pry čym. Finansavałasia heta za košt miascovych pradprymalnikaŭ, pradpryjemstvaŭ i inšaje. Nahniatalisia antyŭkrainskija nastroi. Dva prykłady — praktyčna na kožnym pradpryjemstvie zdymali tak zvanyja 15% na adnaŭleńnie Majdana. Ujavicie, kali ŭ čałavieka, u šachciora, zabirajuć zarpłatu na adnaŭleńnie Majdana, pryčym Majdana, da jakoha kultyvavali nianaviść jašče miesiacy try da hetaha. Potym stali zdymać na Nacyjanalnuju hvardyju. Byccam by ŭsie pra heta viedali, ale nichto ničoha nie robić.
— Navošta heta rabić miascovym?
— Zatym, kab pasiejać nianaviść, razhajdać narod, kab Ukraina ŭsprymałasia jak niešta čužoje. Dla čaho heta ŭsio rabiłasia? Pa maim hłybokim pierakanańni, prajšoŭ taki ž praces, jak u 2005 hodzie, heta značyć ułada była stračana Janukovičam i miascovaj ŭsioj chieŭraj. Paśla hetaha pačaŭsia torh, kab im pakinuli ich pryvilei, dali mahčymaść kraści ź biudžetu dalej, šalonyja hrošy na vuhalnuju halinu vydzialalisia i raśpiłoŭvalisia. Jany chacieli paŭtaryć toje ž samaje, što było ŭ 2005: zamacavacca, zachavacca, a potym pryjści i pieramahčy znoŭ. U pracesie hetaha torhu jany pałochali centralnyja ŭłady sieparatyzmam. Zabojstva na mitynhu 13 sakavika, byŭ zabity čałaviek, heta pry mnie adbyvałasia, prosta jaho zarezali, usie hetyja bojni nie rasijskimi dyviersantami vyrablalisia, a miascovymi «cituškami», heta značyć kryminalitetam, jaki vykarystoŭvaŭsia i hod, i dva, i try, i čatyry tamu mienavita Partyja rehijonaŭ.
Što adbyvałasia dalej? Dalej tyja siły, jakija jon uźniaŭ z dna Partyi rehijonaŭ, usie hetyja hopniki, usie hetyja byłyja mantažniki, ślesary, jany adčuli, što jany mohuć stać kimści jašče: narodnymi meram, hubiernatarami, Če Hievary, jany mohuć adcisnuć niešta. Pahladzicie, u Daniecku ŭžo vyvieźli ŭsie aŭtamabili z sałonaŭ, tamu što realna idzie maradziorstva. Hetaja siła pačała vychodzić z-pad kantrolu, jana pačała dziejničać samastojna. Źjaviłasia hrupa avanturystaŭ, hetyja ludzi nijakaha dačynieńnia da HRU nie majuć ciapier. Tak, jany abstralanyja, jany złavili kuraž, ja ich pa-mužčynsku pavažaju, ale ŭsio hrupy, jakija samaarhanizavalisia, jakija atrymali zhody niejkich tam uładaŭ, i ad biespakaranaści pačali rabić usio bolš i bolš maštabnyja rečy. Jany pačali zachoplivać esbeušnikaŭ, kontrraźviedčykaŭ, što samo pa sabie śmiešna.
Dalej da hetaha dadałasia masa ludziej, jakaja raniej padtrymlivała Partyju rehijonaŭ, a ciapier jany byli abałvanienyja prapahandaj — i rasijskaj, i miascovaj. Hetyja ludzi ličać, što ŭ Rasiei kazačnaje carstva, a Ukraina — heta carstva zmroku, paŭsiul im mrojacca banderaŭcy. I mnohija z hetych ludziej ciapier ščyra stajać na mitynhach i błokpastach.
— Ci byŭ tut śpiecnaz HRU ci nie?
— I samaja maleńkaja častka — heta jak raz pryjezdžyja z Rasii. Bo Rasija taksama i ŭ adkaz na prośby miascovych sieparatystaŭ, i žadańnie hulać svaju hulniu, dasyłajuć svaich ludziej, ale ja dumaju, što heta samaja drobnaja častka. Mahčyma, tut i byli niejkija inśpiektary HRU, mahčyma. Ale prabačcie, kali ŭłada pasyłaje tanki i bronietransparciory ŭ centr horada, heta značyć, robić toje ž samaje, što i Rasieja zrabiła ŭ Hroznym, hetuju tupaść, i ich błakujuć, navošta tut patrebnyja hereušniki, kali ŭ paddaŭki hulaje sama ŭkrainskaja ŭłada? Ja tak padazraju, što niekatorym kołam va ŭradzie Ukrainy było vyhadna adciahnuć ludziej ad prablem, uźniatych na Majdanie: karupcyi, tatalnaha kradziažu, adsutnaści nacyjanalnaj idei.
A bo kali ŭvaha pieraklučyłasia na abaronu Radzimy, pačaŭsia patryjatyčny ŭzdym, patryjatyčnaja isteryja, možna skazać. Stała ŭžo nie da razborak, dzie, chto ŭ parłamiencie, chto kaho prasunuŭ na pasadu, chto ŭ kaho skraŭ. Adciahnuć uvahu ad hetych pracesaŭ było vyhadna niekatorym kołam u Kijevie. I kali intaresy miascovych kłanaŭ, niekatorych kołaŭ u Kijevie, intaresy, skažam tak, hetych nizavych hrup lumpien-praletaryjatu, jakija padniali navierch, złučylisia, atrymali toje, što atrymali.
— Vy staicie praktyčna z pazicyjaj baraćby z karupcyjaj, jakaja pryviała da raźvićcia sieparatyzmu. Kali heta tak, tady čamu, naprykład, Ihar Kałamojski, jaki źjaŭlajecca biznesmenam-aliharcham, daje hrošy na vaš bataljon?
— A chto skazaŭ, što jon daje nam hrošy?
— U nas takaja infarmacyja jość. A jak budujecca farmiravańnie finansavaje?
— Vielmi prosta. Ja ŭ Fejsbuku 15 dzion tamu paviedamiŭ pra toje, što ŭ nas stvarajecca taki bataljon. U nas jość numar raźlikovaha fondu, kudy pieraličvajucca hrošy, u nas jość pradprymalniki, jakija pryvoziać pradukty, u nas jość ludzi, jakija nie atrymlivajuć hrošy. Kali b vy zajšli ŭnutr, vy b pabačyli… Voś vy bačycie, idzie čałaviek, u jaho krasoŭki na nahach, u jaho navat niama biercaŭ. My pieršy čas spali vyklučna na matach. Heta značyć. usio heta, jak heta ciažka pavieryć, praŭda, siońniašniaj Rasii i Ukrainy, robicca za košt achviaravańniaŭ ludziej, tamu što my nach… nikomu, akramia ludziej, nie patrebnyja. I jak tolki my pierastaniem być patrebnyja, jak tolki jany ŭbačać, što my čarhovaje kardonnaje padraździaleńnie, heta ŭsio skončycca.
— A jakoj kolkaści ludziej u Daniecku patrebnyja, jak vy ličycie?
— Ja bačyŭ mitynhi za Ukrainu i ŭ piać tysiač čałaviek, i ŭ dziesiać tysiač čałaviek. Ja asabista liču, što bolšaść za Ukrainu, ale isnuje vialikaja častka, jakaja nazyvajecca bałota.
— A jak stavicca da taho, što ludzi, jakija vystupajuć suprać Ukrainy, za Rasieju? Jany ž isnujuć, da ich ža taksama treba prysłuchoŭvacca.
— Viadoma. Pa maich raźlikach, heta 20%, i my hatovyja da ich prysłuchoŭvacca. Hladzicie, kali jon vystupaje za dałučeńnie da Rasii, jak jon moža adstojvać svaje pravy? Pieršaje — vybiracca ŭ Viarchoŭnuju radu, prymać zakon ab refierendumie, i hety refierendum pravodzić, dałučacca, ci niejkim inšym šlacham. A što adbyvajecca? Nachabnaja chłuśnia, cyničnaja pa televizary pra niejkich banderaŭcaŭ, pra «Pravy siektar», pra toje, što vybačajcie, zabivajuć čałavieka na mitynhu, heta pres-sakratar «Svabody», 19-hadovy chłopiec Źmicier. Pa rasiejskim telebačańni pakazvajuć, što heta prarasiejskaha mitynhoŭca zabili banderaŭcy. Heta značyc, nachabnaja chłuśnia — raz. Druhoje — vykradańnie ludziej, zabojstvy ludziej, zapałochvańnie ludziej, šturmy adminbudynkaŭ.
Što jany ŭsio kazali pra Majdan? Čamu jany šturmujuć budynak? Jany zaraz kapijujuć adzin da adnaho. To bok, ich dziejańni, ja liču, heta dziejańni fašystaŭ. Sučasnaja Rasija — heta, na žal, fašysckaja kraina, jana stanovicca mienavita takoj. Nie toj fašyzm, jaki byŭ u Ispanii kłasičny ci jašče niešta, a toj, jaki sabie ŭjaŭlajem, što takoje fašyzm — nachabnaja chłuśnia, pahrozy, zapałochvańnie. Heta jak raz toje, u čym vinavaciać ukrainski bok.
Nam nie padabajecca ŭrad, jaki va Ukrainie, u hetym my padobnyja da tych, chto za Rasieju. Ale ja nikoli nie pahadžusia, kab na našaj ziamli prosta tvaryli biazhłuździcu, a mienavita heta i adbyvajecca. Voś i ŭsio.
— Jak vy aceńvajecie budučyniu ludziej, jakija sa zbrojaj u rukach zaraz abaraniajucca ŭ Słaviansku, što ź imi budzie?
— Ja dumaju, što, chutčej za ŭsio, ich amnistujuć.
— Čamu?
— Bo, kali b nie było hulni ŭ paddaŭki z kijeŭskimi ŭładami, heta daŭno b užo skončyłasia. Prykład — narodny hubiernatar Hubaraŭ dva miesiacy tamu, učyniaje niejkija varjackija dziejańni: zachop kaznačejstva z saraka ludźmi, chadžeńnie pa horadzie, zajavy. Potym čałaviek sadzicca doma z žurnalistami i čakaje, pakul jaho aryštujuć. Ja vydatna razumieju, što jon heta zrabiŭ, atrymaŭšy harantyju niedatykalnaść, što jon pasiadzić dva miesiacy i vyjdzie hierojem. Paśla hetaha try razy jaho sprabavali abmianiać na zachoplenych zakładnikaŭ, Kijeŭ sam jaho pichaŭ kožny raz — pamianiajcie, nacie vam Hubarava. Kali ŭ apošni raz Jakuboviča vykrali, chacieli pamianiać na jaho Hubarava.
— Ihara Jakubovič?
— Nie, Mikałaja Jakuboviča.
— Heta, pa -mojmu, siłavy błok, jaki ŭznačalvaŭ Siarhiej Taruta.
— Tak, i potym admoviłasia voś hetaja pravasłaŭnaja revalucyjnaja armija mianiać jaho, jany skazali, što im Hubaraŭ nie patrebny. I, u rešcie rešt, Hubarava pierad 9 maja dali narodu pravadyra. Ja, darečy, z pavahaj da jaho staŭlusia, jon lidar dosyć pałymiany, choć i chłusić ludziam. Ja dumaju, što potym budzie vielmi šmat prablem z temy ludźmi, jakich jon zaraz paviadzie za saboj.
— Vy pracujecie ŭ supracoŭnictvie ź milicyjaj, tym nie mienš.
— My nie supracoŭničajem ź milicyjaj. Zaraz ja nie baču dziaržavy Ukraina. Ja baču tuju dziaržavu, jakoju jana moža stać, dziela hetaha my tut. I ja baču niejkuju sietkavuju strukturu, u jakuju ŭvachodziać žurnalisty, členy parłamienta, asobnyja ŭradavyja čynoŭniki, daktary, asobnyja rabotniki milicyi, u tym liku na vysokich pasadach, esbeušniki asobnyja. Hetyja ludzi — patryjoty Ukrainy, i jany pamiž saboj sprabujuć kaardynavać svaju dziejnaść. Voś mienavita ŭ takim farmacie — u sietkavaj struktury patryjotaŭ — my supracoŭničajem. Što tyčycca zvyčajnaj milicyi, ja nie hatovy, tut vielmi vialikaja kolkaść zdradnikaŭ.
— A čamu atrymałasia, što milicyja ŭ Daniecku nastolki niełajalnaja da Kijeva i nie padparadkoŭvajecca?
— Davajcie pahladzim. Pa-pieršaje, z kaho składajecca milicyja? Heta naturalny adbor, zastajucca ludzi, u asnoŭnym, dla karupcyjnych schiem. Idzie vybrakoŭvańnie niejkich patryjotaŭ, vybrakoŭvańnie prafiesijanałaŭ — raz. Druhoje — jany sami stali achviaraj prapahandy, jany sami raspaviadali ab adsiečanych rukach bierkutaŭcaŭ na Majdanie, raspaviadali, jak «Bierkut» palili kaktejlami «Mołatava», i jany ŭ heta vierać sami. Treciaje — mierkantylnyja mierkavańni: im raspaviadajuć, što jany buduć atrymlivać 1200 dalaraŭ, kali buduć słužyć u rasijskaj palicyi. Čaćviortaje — bolšaść ź ich prosta bajaźliŭcy, jany demaralizavanyja. Siońnia 40 čałaviek z makietami aŭtamataŭ pryjšło ŭ Čyrvonaarmiejski RAUS, pakłała miantoŭ tvaram u brud, i jany tam lažali sabie spakojna. I heta i jość ich realnaje miesca ciapier. Jość, viadoma, asobnyja ludzi. Jość namieśnik načalnika RAUS Horłaŭka, jaki da apošniaha zmahaŭsia, jość inšyja patryjoty, ale ich vielmi mała.
— Arsienu Avakavu vy zaraz daviarajecie?
— Arsien Avakaŭ — heta adziny čałaviek, jaki nam dapamoh, kali nas zabłakavali, kala 500 čałaviek, była zbroja na našaj bazie.
— U vas stralali tam, tak?
— Stralali, tak.
— A vy?
— My stralali ŭ pavietra abo adsiakali ŭ asfalt. My chacieli paźbiehnuć achviar. Tak voś «Bierkut», jaki vyklikali dla taho, kab nam dapamahčy, čakaŭ, pakul my kaho-niebudź zabjom, kab nas zabrać. Jany hetaha nie dačakalisia, «Alfa» pryjšła pozna, adzinaje — dasłali viartušku z Dnieprapiatroŭska. Zrabiŭ paru zachodaŭ nibyta na bajavoje i, pa sutnaści, razahnaŭ bolšuju častku ludziej. Ja nie viedaju Arsiena Avakava, ale ja baču, što tolki jon u hety momant nam dapamoh. Kali pra jaho buduć kazać niejkija hadaści, ja budu ich jak minimum praviarać.
— Kali ŭ vas atrymlivajecca kahości zatrymać ź sieparatystaŭ, što vy robicie, jakija vašy dziejańni?
— Ja nie mahu vam adkazać na hetaje pytańnie.
— Vy ich addajacie supracoŭnikam milicyi?
— Addavali raniej.
— A zaraz?
— A zaraz ja nie hatovy heta z vami abmiarkoŭvać. Ja mahu z vami tolki fantaziravać, tut nasadžajecca Čačnia z vykradańniem ludziej, z palavańniem za hałovami. Kali ja baču, što vykradajuć žurnalistaŭ, «Patryjotaŭ Ukrainy» prosta na vulicy, pryčym jak Jakuboviča, prastreliŭ jamu nohi faktyčna, a ŭłada biaździejničaje. Jaki varyjant vyzvaleńnia hetych ludziej — abmien na raŭnaznačnych zakładnikaŭ. Taktyka zakładnictva — heta vielmi drenna, ale ŭ dadzienym vypadku ja nie baču inšaj alternatyvy.
— Kolki zaraz znachodzicca zakładnikaŭ u Danieckaj narodnaj respublicy?
— Ja tak padazraju, što zabitych ludziej značna bolš. Pa našych padlikach, kala 15 čałaviek užo. Heta jak na Majdanie, heta jašče ŭspłyvie. Što tyčycca zakładnikaŭ, da mianie tolki pryjšli za apošni tydzień ad 10 čałaviek SMS-ki, što ich mužy, braty znachodziacca ŭ zakładnikach, paviedamili, chto viadzie ich spravy. Ale, na žal, biezvynikova, jak minimum hetyja 10 čałaviek znachodziacca dakładna.
— Kaho zvyčajna biaruć u zakładniki?
— Tuju častku katehoryi, na jakuju chočuć uździejničać, abo tuju častku katehoryi, vykradańnie jakoj možna dobra raśpijaryć. Bo meta — heta albo abmien na svaich ludziej, albo zapałochvańnie. Žurnalisty — samaja nieabaronienaja katehoryja, aktyvisty, «Patryjoty Ukrainy», jakija tak ci inakš udzielničali ŭ hramadskaj dziejnaści. I treciaja katehoryja — heta niejkija čyny, typu ABSIE. Treciaja pryčyna, čamu ich biaruć, kab abaranicca ich ciełami ad šturmavoj. Ja ŭvohule ŭ šoku byŭ, kali pačuŭ, što całkam narmalna prymajecca taktyka zakryćcia žančynami, dziećmi.
— A što budzie ŭ Słaviansku dalej? Jak vy dumajecie, čym skončycca?
— U zaležnaści ad taho, jak buduć dalej raźvivacca padziei ŭ krainie.
— Ad kaho heta zaležyć?
— Ad naroda.
— A ad Rasii zaležyć?
— Ad Rasiei ciapier nie zaležyć, tamu što pazicyja Rasiei ŭžo zrazumiełaja, jana budzie dapamahać vielmi prahmatyčna, heta značyć, u zaležnaści ad pośpiechaŭ, jakija buduć mieć sieparatysty, nijakaha ŭvarvańnia nie budzie. Heta pieršaje. Druhoje — usio zaležyć ad naroda, kali narod vyjdzie na avanscenu trecim hulcom, to tady moža ŭsio być pa-inšamu. Kali nie, to sutyknucca ź vialikimi ciažkaściami, zapałochajuć čałaviečymi achviarami, usich amnistujuć, mahčyma, addaduć vobłaść.
— A vy ličycie, što Danieck adychodzić?
— Viadoma, ja mahu razhladać takija varyjanty, ale ja razumieju, što realizacyja hetych scenaryjaŭ zaležyć nie prosta ad scenarystaŭ, ale jašče ad raźvićcia padziej, tamu moža być pa -roznamu. Ale realna ja miarkuju, što ciapier sistema kiravańnia Danieckaj vobłaści ŭžo parušanaja, i možna pry peŭnych abstavinach hetuju vobłaść stracić.
— Amieryka śćviardžaje, što Rasieja vinavataja va ŭsim, što adbyvajecca na ŭschodzie, abo, prynamsi, maje vialiki ŭpłyŭ. Ci zhodnyja vy z hetym śćvierdžańniem?
— Amierycy vyhadna vinavacić Rasieju. Jak by my ni stavilisia da Pucina, jak by my ni stavilisia da toj zładziejskaj sistemie, jakaja pabudavana ciapier u Rasii, usio ž Rasija jak dziaržava taksama maje svaje intaresy, jak i ZŠA. Prosta realizujucca jany nie zaŭsiody čystymi ludźmi. Dyk voś, u intaresach Amieryki apuskać Rasiju i naadvarot. Tamu ja ź vialikaj pieraborlivaściu staŭlusia da padobnych zajaŭ. Jak minimum, ja nie viedaju, ja nie maju infarmacyi i nie maja dačynieńnia da hurtku kanśpirałohii, kab ujaŭlać, što ja ŭsio viedaju. Ja baču toje, što baču.
— Što rabić z takimi roznymi mierkavańniami ŭ ludziej? Jak ich prymiryć?
— Pierš za ŭsio, prybrać złačyncaŭ.
— Heta zadača vašaha bataljona?
— Nie, viadoma. Zadača našaha bataljona, dabravolnickaha, kali b nas lehalizavali Ministerstva abarony, — heta dapamoha ŭ razbłakavańni budynkaŭ, heta ich abarona, heta baraćba z uzbrojenym hrupami. Zaraz vykanać hetuju zadaču maštabna my nie možam, my zdolnyja tolki da dyviersijnym dziejańniaŭ i možam słužyć prykładam dla naroda. Zachodzić u horad ź niejkimi častkami, abaraniać mitynhi aktyvistaŭ i inšaje. Ale ŭ niama instruktaraŭ, u nas niama patrebnaj zbroi, u nas niama hetaj padrychtoŭki i padtrymki. Ja realna ŭjaŭlaju našy siły. Heta zadača ŭłady, pryčym sił bolš čym dastatkova. Błakujecca ŭsio i navodzić na dumku, zaraz scenar krychu inšy.
— Takoje adčuvańnie, što ŭkrainskaja armija vielmi słabaja, i što jana vielmi pavolna i nieefiektyŭna dziejničaje ŭ Słaviansku.
— Zahady, heta tolki ŭ zahadach sprava. Siadziać ludzi ŭ Łuhansku, voinskaja milicyja akapałasia ŭ administracyjnych budynkach harsavieta ci administracyi. Kažuć tak: «My ciapier im zrobim druhi Stalinhrad», heta «banderaŭcy» kažuć prarasiejskim. Pačali napadać, prarasiejskija ich adbili. Zamiest taho, kab iści dalej u nastup, častku raptam advodziać z umacavanaha budynka na aeradrom, na pierafarmavańnie. Jak heta ŭsprymać?
— A jak vy heta ŭsprymajecie?
— Jak zdradu. Ale hetyja ludzi siabie zdradnikami nie ličać, dla ich Ukraina prosta ništo, jany žyvuć … naŭrad ci heta kasmapality. Chutčej za ŭsio, heta prosta pieražytak nieafieadalnaha hramadstva, heta značyć, jany kasta spadaroŭ i ŭsio roŭna, jak hetaja kraina nazyvajecca, tamu bydłu možna davać usio, što zaŭhodna. Bo paśla Janukoviča ničoha nie źmianiłasia pa vialikim rachunku, tolki najbolš adyjoznyja pradstaŭniki syšli. Z našaha punktu hledžańnia, heta zdrada. Ale ja nie budu chłusić: takich, jak my, dosyć mała. I heta vielmi niazručna być takimi ludźmi, tamu što my jak vuhry na zadnicy.
— A jak vy stali čałaviekam u čornaj formie z nadpisam «Ukraina. Vajennyja siły»?
— Spačatku byŭ na Majdanie, potym byŭ u samaabaronie. Potym pabačyŭ usio heta i dla siabie rastłumačyŭ, zrabiŭ vysnovy, potym pasprabavaŭ rabić toje, što mahu.
— U vas jość siamja?
— Viadoma.
— I što jany dumajuć z nahody vašaj dziejnaści?
— Siamja padtrymlivaje, ale nie razumieje. Ja razumieju maju žonku, joj značna praściej, kali b ja byŭ taki ž, jak i ŭsie, prosta žyŭ by, hladzieŭ televizar, u trenikach piŭ piva. Pa vialikim rachunku, hety virus, hetyja hieny patryjatyzmu vielmi niazručnyja dla ich nośbitaŭ, ale my takija, jakija jość. Tamu siamja padtrymlivaje, ale nie va ŭsim razumieje.
— Ukraina budzie raniejšaj paśla Majdanu?
— Kali Ukraina zachavajecca, to jana raniejšaj ŭžo nie budzie, my hetaha nie damo. Jak tolki skončycca tut faza vostraha supraćstajańnia, my tut ža zojmiemsia tym, što adbyvajecca ŭ Kijevie. A dalej užo jak Boh daść.
— Kali ludzi biez zbroi spyniajuć vajennuju techniku rukami, jany dla vas vorahi ci nie?
— Heta mif. Ja viedaju, jak znutry vyhladaje ŭsio heta dziejstva. Znachodzicca kaardynatar, znachodziacca ludzi, jakija za hrošy źbirajuć inšych ludziej, heta hrupa, kaściak. Usie astatnija miascovyja žychary apracoŭvajucca na praciahu niekalkich dzion strašnymi strašyłkami. Mianty miascovyja vielmi pałochajuć hetych ludziej i stajać, u asnoŭnym, dla taho, kab jany nie raźbiahalisia. Vyrašajecca heta mamientalna, naprykład, stvareńnie terytaryjalnych častak ź miascovych, jakija prosta projduć pa ludziach i pahutaryć ź imi. Izalavać niahodnikaŭ, jakija płaciać za hetuju anarchiju, i ŭsio budzie narmalna. Heta nie našy vorahi, heta ludzi abałvanienyja, im ža kažuć, što ciapier buduć zabivać, što jeduć banderaŭcy, ale heta chłuśnia. Heta elemientarna ŭsio robicca pry žadańni, tym bolš, kali jość dziaržava. U nas pakul dziaržavy ciapier niama, jość sietkavaja struktura z patryjotaŭ, nu i sietkavaja struktura ź niahodnikaŭ.
