Ź miesiac tamu dziornuŭ niačysty zajści na staronku sacyjalnaj sietki «Adnakłaśniki» (adzin moj siabra nazyvaje jaje «Ad»).
Pabačyŭ, što byłaja adnahrupnica «paličyła kłasnym» nastupny post: «Smotriu na Ukrainu, i dumaju. ….kakoje sčasťje, čto u nas jesť BAŤKA! Jemu korovu chuduju na fiermie pokazať bojaťsia, a nie to čto takoje tvoriť…» Vyrašyŭ pačytać kamienty, tak i zachrasnuŭ tam na paru hadzin, a potym jašče viartaŭsia ŭ inšyja dni da hetych kamientaŭ.
«Adnakłaśniki» – heta ŭvohule asobny śviet. Ukantakcie» – tam kociki, sardečki i kryłatyja frazy vialikich ludziej. Z «Adnakłaśnikami» składaniej – heta niejkaja hrymučaja sumieś pravasłaŭja, stalinizmu i antysiemietyzmu. Jakaja ščodra dadajecca statusami kštałtu: «Kali ty chočaš, kab ja zrabiła apieracyju pa pavieličeńni cycak, staŭ kłas».
Z pačatkam infarmacyjnaj vajny va Ukrainie «Adnakłaśniki» stali nie mienšaj zbrojaj prapahandy, čym telekanały. Ź cikavaściu naziraju, jak adzin moj ziamlak, nastaŭnik biełaruskaj movy, były suviadučy miehapapularnaj u 90-ja pieradačy «Zaprašajem na viačorki» łajkaje dopisy, u jakich zaklikajuć «nie dapuścić ačarnieńnia našaha prezidenta Uładzimira Pucina» ci «syści z ruskamoŭnaha sajta «Adnakłaśniki» ŭsim, kamu nie padabajucca ruskija». Ci ŭrešcie takuju karcinku, što, na moj pohlad, uvohule pa-za miežami dabra i zła.
Dyskusija adnosna Łukašenki zacikaviła mianie najpierš praź jahonuju pazicyju pa Ukrainie. Kiraŭnik Biełarusi dobra vykazvaŭsia ab Turčynavu i Parašenku (prynamsi ŭ majoj stužcy «Adnakłaśnikaŭ» siabry ličać, što ŭkrainskaje kiraŭnictva asabista pje kroŭ danbaskich niemaŭlat), zaklikaŭ ukraincaŭ źniščać terarystaŭ na Uschodzie dy pasprabavać viarnuć Krym.
Dziela ekśpierymientu vyrašyŭ vykarystoŭvać jak arhumienty tolki cytaty Łukašenki. Nie dapamahło, vyniki nastupnyja: Łukašenka – maładziec, Pucin – maładziec, apałčency – małajcy. Amieryka, Hiejropa i Parašenka – upyry.
Udzielniki padabranyja pakazalna. Šmat ludziej ź vidavočna fejkavymi akaŭntami. Ichnija fatazdymki na avatarkach lohka znachodziacca ŭ Huhle, i naležać vyjavy, naturalna, zusim inšym ludziam. Hetyja troli i viaduć rej, jany i stvarajuć «dumku bolšaści». Kaniečnie, jany jakraz i piajuć, jak u Biełarusi zaraz usio dobra i druhoj doli nam treba, a va Ukrainie — bardak. Charakterna, što hetyja ludzi, jakija nazyvajuć siabie biełarusami, aktyŭna ŭžyvajuć nazvu krainy «Biełoruśsija», pierakonvajučy, što ŭ ich u Mahilovie ŭsie tak kažuć. Mahiloŭcy, praŭda?
Sama aŭtarka pasta nazyvaje ŭkrainskich lidaraŭ «hnilju prodažnoj», inšaja kamientatarka – «šiełupońju».
Kali prychodziać realnyja nastaŭnicy, nazyvajučy svaje zarobki ŭ dva miljony, idzie adkaz: «Chto na što vučyŭsia». I zaklikajuć «nie zaciklivacca na svaim zarobku» ŭ časy, kali ŭ Jeŭropie Kančyta Vurst pieramahaje na «Jeŭrabačańnie».
Nu jak ža nie ŭzhadać Hiejropu i duchoŭny zaniapad. Nu kudy joj da Rasii, u jakoj pieršaje miesca ŭ Jeŭropie pa kolkaści naŭmysnych zabojstvaŭ i apošniaje miesca ŭ Jeŭropie (na ŭzroŭni Zimbabve i Batsvanaj) pa indeksie jakaści žyćcia.
Darečy, u vyniku status sabraŭ 27 tysiač łajkaŭ. Ličba niemałaja, tamu dazvolu sabie paru vysnovaŭ, chaj i nikčemnych z punktu hledžańnia sacyjałohii.
Padčas pračytańniaŭ usioj hetaj haliny kamientaroŭ u mianie nie pakidała ŭražańnie, što sam Łukašenka viadzie siabie adekvatniej, čym vyhadavany im ułasnaručna elektarat.
Ułasna kažučy, va ŭkrainskim kanflikcie aficyjny Minsk možna papraknuć tolki hałasavańniem u AAN pa Krymie. U astatnim pazicyja dziaržavy była vytrymanaj ci navat praŭkrainskaj.
Elektarat ža Łukašenki zajmaje zusim inšuju pazicyju. Jon za «ruski mir», nieadjemnaj častkaj jakoha, naturalna, źjaŭlajecca Biełaruś. I heta vynik šmathadovaj palityki denacyjanalizacyi, jakuju pravodziŭ usio toj ža Łukašenka.
Jak by paradaksalna ni było, najbolšyja pahrozy dla Łukašenki sychodziać nie ad zahnanaj u kut prajeŭrapiejskaj apazicyi, a ad jahonych ža prychilnikaŭ. Jany nie chočuć nijaich zachodnich kaštoŭnaściaŭ, bo prapahanda ŭbiła im u hałovy, što jany zvodziacca da svabody homaseksualizmu. A što ž jany chočuć? Chočuć tut i ciapier ruski rubl, zarobki jak u Rasii. I Pucina-prezidenta ŭrešcie.
Nie tak daŭno redaktar «Sovietskoj Biełoruśsii» Pavieł Jakubovič nazvaŭ Holemam rasijskaje hramadstva, uzbudžanaje Pucinym. A ŭ nas, chiba ŭ nas — inakš?
U takich umovach Łukašenku zastajucca dva varyjanty: ci zadavolić žadańni ludziej, što pryviadzie da kančatkovaj straty suvierenitetu i ŭłady, ci pasprabavać pieravychavać svoj elektarat. Chacia, mahčyma, ja zanadta ŭsio dramatyzuju.
