Alaksandr Łukašenka ličyć, što sielskaja haspadarka moža vyjści na samaakupnaść, i dziaržava budzie finansavać tolki pierśpiektyŭnyja prajekty.
Ab hetym jon zajaviŭ siońnia ŭ čas rabočaj pajezdki pa Hrodzienskaj vobłaści.
«Nastrojvajciesia na rabotu ŭ sielskaj haspadarcy ŭžo tymi siłami, jakija siońnia jość. Masa techniki, ludzi chočuć pracavać — pracujcie! Tamu što asnoŭnyja srodki dziaržava pavinna budzie nakiravać na mierapryjemstvy i prahramy, za jakija jana, pierš za ŭsio, adkazvaje: darohi, ziemli, mielijaracyja i h.d. Heta hałoŭnaje dla dziaržavy», — skazaŭ Łukašenka.
«Dalej ciahnuć na plačach sielskahaspadarčuju vytvorčaść — nie treba. Treba, kab sialanie sami zarablali», — adznačyŭ Alaksandr Łukašenka. Jon źviarnuŭ uvahu na toje, što siońnia ceny na pradukcyju sielhasvytvorčaści davoli vysokija i na joj možna dobra zarabić.
«Heta nie značyć, što my kahości nie padtrymajem. Kali treba, kali my bačym pierśpiektyvu, što, ukłaŭšy rubiel, zaŭtra budzie addača — my ŭkładziom», — skazaŭ kiraŭnik dziaržavy.
Jon padkreśliŭ, što dziaržava budzie kropkava finansavać prajekty, asabliva pad patrebnuju pradukcyju. «Tamu što iści ahulnym frontam, jak rabili, nie treba. Užo źjaviłasia šmat darmajedaŭ, jakija siadziać i dumajuć: daduć. Ničoha nichto nie daść», — padkreśliŭ Łukašenka.
