Subota, dyk parazvažaju pamiž myćciom unitaza i džazam u Starym horadzie.
Moj najmałodšy brat zaŭždy nieviasioły, chacia zvonku jaho žyćcio vyhladaje całkam fajnym (kab nie suročyć). Vypivali my nadoječy ź im pad jabłyniaj, i ja ŭ jaho pytajusia: «Jaki tvoj pieravažny nastroj u žyćci, kali česna brać ad samoha pačatku?»
«Chierovy», — adkazvaje.
«Otož», — kažu ja, bo daŭno adčytała, što ŭ jaho ŭnutry abo doždž abo hiejenna. Jak i ŭ mianie.
Mnie zaŭždy zdavałasia narmalnym i adekvatnym mieć krychu chieravaty nastroj (adpaviedna ź jakaściu navakolnaha asiarodku), i pryciahvali nieviasiołyja składanyja ludzi z rezkim humaram.
U Amerycy ja znajšła krychu inšuju hramadskuju normu. Nia toje kab tam byŭ raj niabiosny, o nie! Ale tam norma być zdarovym, spakojnym, viasiołym i sustrakać niahody ŭ vostrym stanie, i być stojkim dy badziorym, i, kali treba, karystacca pihułkami i daktarami dla vypraŭleńnia nastroju.
Raniej ja adviarhała chimičnaje ščaście na karyść narmalnaj, zdarovaj panuraści, a ciapier usio čaściej dumaju: nichto ž nie admovicca ad prałki z myjniaju dziela šaravańnia koŭdraŭ i harščkoŭ la kałodzieža? Dyk ci nia varta kiravać i svaim nastrojem, pracazdolnaściu, dušeŭnym stanam? Sport-dyjeta, a kali nie dapamahaje — pihułki? Adnak sacyjakulturnyja ŭzory zmročnaj, składanaj Eŭropy zaminajuć vybrać soniečny bok, i tak my z bratam budziem vahacca, jak bity barometar.
Zrešty, jaŭna tyja ž muki adčuvajuć miljony maich suajčyńnikaŭ, jakija taksama vybrali štučnaje ščaście i štučnaje nachnieńnie, ale nieefektyŭnaje — ałkaholnaje. Ałkaholnaje ščaście padobna ščyhrynavaj skury.
