Mianie biesić staŭleńnie da taho žachu, što adbyvajecca: chcivaść, kakiectva z zabojcami, zakłapočanaść, zdrada.
Niama sił va Ukrainy, jość siły ŭ Hierojaŭ. Tolki škada hetych siaścior i bratoŭ. Pradažnyja «hienierały» pavinny być asudžanyja, pryludna, sieści na vialikija terminy. Im tam adździačać. Pafasna, tak ch***i…
Mianie biantežyć pytańnie, jakoje rehularna zadajuć tut rasiejcy.
— A za što vy nas tak nienavidzicie?
1942, niemiec pytaje ŭ savieckaha…
— A za što vy nas tak nienavidzicie?
— My, b***, suprać vas vajujem, vas, s***i dranyja, nichto siudy nie klikaŭ. Drenna ŭ nas ci nie, my sami raźbiaremsia. Valicie adsiul. Svoj ruski śviet zasuńcie sabie ŭ sr***. Žyvicie ŭ svaim śvieciku, sa svajho dziŭnaj vieraj, u jakoj śliniavyja «śviatary» zaklikajuć zabivać, palić, ścirać z tvaru ziamli.
Niadaŭna moj znajomy, nie siabar, ale i nie pusty, nie čužy mnie čałaviek skazaŭ «našy», majučy na ŭvazie mraziaŭ z Daniecka, typu apałčeńnia. Da hetaha išła havorka pra toje (razmova była ź niemcam), jak im, niemcam, nie zrazumieć vielič ruskaj dušy, tamu što jany nie mohuć pieravieści niejkuju zaborystuju matnuju frazu. Ja adkazaŭ: «Jon by moh tabie skazać, što kali vy navučyciesia rabić mašyny typu «Miersiedesa», vy zrazumiejecie vielič niamieckaj dušy» — «Ale my robim takija ačmurenna tanki, što «našy» źniali jaho z pastamienta i zaviali, — adkazaŭ znajomy, i dadaŭ. — Vialikaja Ruś. Vialikaja kraina».
Na majo pytańnie, a što vialikaha jana zrabiła za apošnija 20 hadoŭ, vyraznaha adkazu nie było. Praŭda, my byli pjanyja. Niešta pra adronny skazaŭ. Dobry čałaviek. Strašna, što mnie ciapier ad jaho strašna.
Što zrabiła hetaja kraina, akramia zbroi zabojstvaŭ?
Što jana zrabiła, akramia realnych zabojstvaŭ, masavych, pad ehidaj miratvorčaści? A jany, sr***ia zachodniki, robiać mašyny, devajsy i inšaje. Chto ŭ śviecie viedaje: jakija robiać tanki ŭ Hałandyi, u Hiermanii, u Anhlii? Viedajuć śpiecyjalisty, zacikaŭlenyja.
Ja viedaju, što Hałandyja vyrablaje harodninu-sadavinu na ŭsiu ziamlu, tam jość toje, tut heta. Ale nie tanki i nie zbroja, čym słavicca Rasieja, kraina miratvorcaŭ, — piša Kulinkovič.
