U minułuju piatnicu vyjšaŭ pieršy albom Brutto – novaha prajekta Siarhieja Michałka, jaki sam mastacki kiraŭnik hurtu nazyvaje «zbornaj andehraŭndu».
U dzień vychadu Underdog'a my stelefanavalisia ź Michałkom i pačuli, chto budzie razam ź im śpiavać u Brutto, čamu jon adčuvaje siabie vikinham na vializnym vostravie i dla kaho hety albom budzie sapraŭdnym vyklikam.
«Mnie važna było zrabić novy paradaksalny stajł znosin sa śvietam»
— Jakija pieršyja reakcyi pastupajuć na albom? I što ty sam ciapier adčuvaješ?
— Ja ŭ zachapleńni i narešcie adčuvaju siabie jak Maŭhli, jaki pakazaŭ siabie rudym sabakam. U mianie adčuvańnie, što ja ŭ centry pieśni žyćcia. Što naša nievialikaja zhraja — u epicentry vieličeznaj pieśni džunhlaŭ. Kali naš kryk, naš vyklik pačuli ŭsie. Pačuli i słany, i ŭdavy, i krakadziły. Pieršymi pačuli, viadoma ž, šakały, jakija švendalisia pobač.
Mnie vielmi była patrebnaja reakcyja. Aficyjna hrupie 12 dzion 12 hadzin 40 chvilin. Adznač heta, kali łaska. I pra Brutto viedajuć usie. Prajekt, jaki ja zadumaŭ vielmi daŭno, taiŭ jaho, rabiŭ pacichu, jaki stvaraŭsia praktyčna hod. Heta ž mejnstrymavy vieličezny prajekt, jaki zatym z šalonaj chutkaściu budavaŭsia z čałaviečych idejnych modulaŭ.
Ciapier idzie vielizarnaja reakcyja. A reakcyja mnie i majoj kamandzie patrebnaja jak vikinham, što vysadzilisia na brytanski bierah. Jany nie viedajuć voraha ŭ tvar. Jany prosta samknuli ščyty i hladziać, chto na ich lacić, jak jany adlatajuć i padajuć. Hałoŭnaje ciapier – trymać stroj. Tamu što Brutto – heta nie tolki hurt, heta jašče i takoje maštabnaje paŭvajenizavanaje padraździaleńnie.
My całkam razumieli, što heta vykliča vielizarny rezanans. 12 dzion! Dzie chto čuŭ u sučasnym śviecie, što hurt za 12 dzion ŭžo maje dziasiatki tysiač i prychilnikaŭ, i chejtaraŭ?
— Nu heta ž zrazumieła. Tut Michałok, a nie Brutto vyklikaje cikavaść, i ŭ pryncypie luby prajekt, jaki b ty ciapier zrabiŭ, napeŭna, hetak ža abmiarkoŭvaŭsia b.
— Dyk u hetym i paradoks, što kali b napisali «toj ža «Lapis», tolki vid zboku» — tady b ja ličyŭ, što prajhraŭ. Ja, kali rabiŭ Brutto, pazbaŭlaŭsia ad usich miemaŭ «Lapisa». Nijakaha ska, nijakich duchavych siekcyj, nijakich składanych i nasyčanych mietafarami tekstaŭ. Niaŭžo niechta na poŭnym surjozie moža dumać, što čałaviek, jaki napisaŭ «Kłouna niet», «Ja vieriu» abo «Voiny śvieta», jaki moža hadzinu nieści poŭnuju achinieju na lubyja temy, zrabiŭ vypadkovuju pamyłku i ŭ pieśniu «Miač» nie ŭstaviŭ 2—3 surjoznyja mietafary? Heta styl Brutto. Mnie važna było zrabić novy paradaksalny stajł znosin sa śvietam.
Ja, Michałok, mienšy ŭ 10 razoŭ za Brutto. Kali b ja byŭ bolšy ŭ 10 razoŭ, to tady b pisali, što Michałok straciŭ rozum. A tak niechta piša, što Michałka mała, niechta piša, što vydatny hurt, ale Hurkoŭ drenna śpiavaje. Ale Hurkoŭ śpiavaje adborna i pa spravie. I heta śpiavaje zasłužany majstar sportu Respubliki Biełaruś pa tajskim boksie. A kali «Hiri» śpiavaje Braził, jaki ciśnie pa 140 kh ad hrudziej — słuchač pavinien nie sumniavacca, što śpiavaje čałaviek, jaki pra heta ŭsio viedaje. Kali ŭsie astatnija chadzili ŭ muzyčnuju škołu, jon padymaŭ hiry i biŭsia na rajonie. U hetym pasył. U hetym surjozny elemient tru.
Brutto — heta zbornaja, dream team andehraŭndu. Z nami ŭ kamandzie Łeft – adeskaja zorka chardkoru, lehiendarny čałaviek z hurtu Homesick. Jaho viedajuć va ŭsim byłym Savieckim Sajuzie. Jon u chardkory ŭžo bolš za 12 hadoŭ. I jon z nami ŭ hetaj zbornaj.
Niaŭžo niechta moža ličyć, što my rabili niešta nieabdumana? Pałova hrupy — viehany, ludzi niepituščyja. My nie mahli heta zrabić pa pjancy, pa bravadzie, pa duraści. Kožny z nas pryjšoŭ u Brutto śviadoma. Kožny z nas — čałaviek sa svaim ustojlivym śvietapohladam, jaki zrabiŭ dakładny mužčynski krok. Tamu ja zhubiŭsia siarod ich i ščaślivy, što śpiavaju ŭsiaho tolki čatyry pieśni.
«Hurkoŭ śpiavaje ach*ienna i pa spravie»
Jość čałaviek, jaki lepš za mianie razmaŭlaje pa-biełarusku. Čałaviek, jaki pieršym ź biełaruskich spartoŭcaŭ pačaŭ davać intervju na rodnaj movie. Heta — Vital Hurkoŭ. I kali jon śpiavaje «Naša voźmie», nichto jamu nie skaža, što jon stroić durnia. A kali b heta śpiavaŭ ja, mnie skazali b: «Dy jon stroić durnia! Vyjdzi na rynh!» I ja skazaŭ by: tak, chłopcy, na rynhu ja nie byŭ, i na rynh ja hańbicca, jak śpiavak Siaroha abo Džyhurda, nie pajdu. Tamu što ja pavažaju boks, ja pavažaju spartoŭcaŭ. Ja zajmajusia boksam, kab śpiavać pieśni i nie zadychacca, i rablu heta dla siabie. A kali śpiavaje Hurkoŭ (jakoha my ŭ našaj bryhadzie nazyvajem Hurok), to tady ŭsie viedajuć, što hety čałaviek zdolny iści da kanca. Usie viedajuć, chto jon i što jon. Jaho šlach bačny ŭ jaho šnarach, jaho ŭčynkach, i ŭ hetym sens, što mienavita jon śpiavaje radki Jakuba Kołasa «Naša voźmie».
Ja ŭ našaj dream team usiaho tolki mastacki kiraŭnik. I prynios tudy tolki svoj vopyt. Pobač sa mnoj ludzi, u jakich ja vučusia. U hurcie jość ludzi, jakija lepš za mianie bjucca, jakija lepš viedajuć andehraŭndnuju muzyku. Braził — heta chardkor, heta kalafutboł. Piecia z Adesy mnie raspaviadaje pra hurty, navat nazvaŭ jakich ja nie čuŭ. Łeft śpiavaje pryhažej za mianie. Što značyć pryhažej? Tak, jak jon śpiavaje kaver Duran Duran, kali ŭ jaho na tvary zub vybity i złamany nos, i ŭ hetaha čałavieka dźvie vyšejšyja adukacyi, i jon śpiavaje pa-anhlijsku lepš, čym usie našy chipstarskija paśladoŭniki Joy Division, usia hetaja kodła-dodła – to tady zachoplivaje duch. Niechta ździŭlajecca: čaho hetyja tarmazy Duran Duran pastavili ŭ albom? A my pakazali, što možam być ramantyčnymi, možam ulublacca, my viedajem, što takoje miełodyja. Ale — čytaj vyšej! Kali treba, my z paetaŭ, viasiołych i kłasnych chłopcaŭ, pieratvarajemsia ŭ čuvakoŭ, jakija mohuć dać pa mordzie.
Kožny z nas biŭsia ŭ svaim žyćci. U nas niama ŭ hurcie čałavieka, jaki stroiŭ by durnia. I heta ŭžo nie hurt, heta vieličezny masiŭ. Toje, što my ŭbačyli ŭ vieraśni, – heta vynik pracy paradku piacidziesiaci čałaviek. Piacidziesiaci! Heta tyja, chto niepasredna rabiŭ niešta — huk, repietycyi. Ja tolki zmadelavaŭ situacyju i toj śviet, u jaki pryjšli čuvaki i zrabilisia Brutto. Nikoli ŭ žyćci ja ŭ adzinočku takoha masivu nie zrabiŭ by. U paraŭnańni z «Lapisam Trubiackim» tut inšyja ŭzroŭni, inšyja chutkaści.
— Značyć, u Brutto piać vakalistaŭ: ty, Hurkoŭ, Braził, Piecia, Łeft…
— Łeft jašče i hitaryst. Vakalisty – heta takaja ŭmoŭnaja nazva. U nas šmat roznych funkcyj. U apošniaj pajezdcy «Lapisa» było šmat surjoznych momantaŭ, i Braził, naprykład, vykonvaŭ rolu tafhaja – čałavieka, jaki, kali było treba, razrulvaŭ stromnyja situacyi na scenie.
«Prablema ŭ tym, što intelektualnaja prasłojka pahadžajecca być ciarpiłami»
— Nie było žadańnia vytrymać paŭzu pamiž «Lapisam» i Brutto?
Reč u tym, što jak «lapis» ja patuch daŭno. Ja mienapaŭzu pamiž «Lapisam» i BRUTTO, pamiž starym i novym «Lapisam», vytrymlivaŭ siem hadoŭ. Kali tam «Lapis» patuch? U 2001-m? A ŭ 2007-m źjaviŭsia «Kapitał». Ja ŭžo vytrymaŭ hetuju paŭzu i čakaŭ, kali pryjdzie chvala.
I toje, što ja napisaŭ u «Zaviaščańni Lapisa», – heta ŭsio nie p*ździož. Ja prapanoŭvaŭ źmianić nazvu paśla alboma «Kapitał». U mianie była nazva «Ryvok Juchansona», u mianie byli varyjanty «Brutto», «Andierdoh». Ja muciŭ hurt ź niabožčykam Siarhiejem Kahadziejevym, i jon pavinien byŭ nazyvacca «Andierdoh», i heta było taksama pra hanteli i sport. Hetaja «bruta» žyła ŭva mnie daŭnym-daŭno.
Tamu nijakaj paŭzy nie treba było vytrymlivać. Mnie nieabchodna było zrabić tolki techničnyja dziejańni: padčas hastrolnaha turu padrychtavać manalit Brutto. Tamu sa mnoj jeździli čuvaki, jakich ja sahitavaŭ rabić prajekt. Jany pavinny byli adčuć, što takoje scena, pavinny byli zrazumieć, pa darozie im sa mnoj ci nie.
Tamu Braził, Ahurec źjaŭlalisia na kancertach. Potym Tapor pačaŭ źjaŭlacca. Jak jaho nazvać — vakalistam? Ale jon i tafhaj u nas, i słužba biaśpieki, i jon ža — režysior, jaki źniaŭ klip Underdog. Lapisaŭski pradziusarski centr «Dzieci sonca» nikoli b nie dazvoliŭ źniać mejnstrymavaje darahoje videa baksioru i futbolnamu chulihanu. A ja ŭbačyŭ jaho i zrazumieŭ, što hetamu čałavieku treba realizavacca. Voś heta i jość novy pasył Brutto: heta mastactva, u jakim mohuć znajści siabie ludzi, jakija ŭ prafiesijnym asiarodku šou-biźniesu ličacca marhinałami i amatarami. Ty zrazumieŭ, u čym prykoł? Tak, jon, Tapor, ciapier režysior, blacha! I jon źniaŭ Underdog, jaki staić pobač z klipam maścitaha i prafiesijnaha Sašy Ściakolenki (režysior niekalkich klipaŭ «Lapisa Trubiackoha», a taksama pieršaha videa Brutto — 34mag). Abodvuch ja lublu, ale mnohija kažuć, što Underdog navat kruciejšy. I heta źniaŭ čałaviek, dla jakoha heta – debiutnaja praca. Ale heta čałaviek, jaki viedaje, što takoje boks, chto taki Machamed Ali, viedaje, što takoje bić kuvałdaj pa kole. Mnie treba było mienavita heta. Mnie važna, kab čałaviek, jaki siońnia zachodzić u spartzał, nie zmoh prajści mima svajho treniera i nie skazać: «Nu što, lepšyja siabry mužčyny ŭ śviecie ciažkija čyhunnyja hiry? Ha-ha-ha». Razumieješ?
My z chłopcami pracujem pa schiemie: z ranicy pračniomsia, pahladzim novyja ŭvodnyja i pačniom dziejničać. My — vikinhi. Hladzieŭ sieryjał «Vikinhi»? Heta vydatny sieryjał. Jaho niama ŭ rejestrach. Heta nie «Farho». Heta nie Spejsi z «Kartačnym domikam». Heta «Vikinhi», kanadska-irłandski, zdajecca, sieryjał. Tam jość mačyłava, tam jość historyja. Ale tam mienavita pra heta. My vysadzilisia na vielizarnym vostravie. Vakoł – abyvacieli, miaščanie, cyviły, kamientatary partała tut.by. Heta vielizarnaje dzikaje asiarodździe, u jakim usio, što źviazana z chardkoram, navat sportam, padviarhajecca trolinhu.
Całkam intervju Antona Kašlikava ź Siarhiejem Michałkom čytajcie na 34mag.net.
