Viadomy dziciačy piśmieńnik Eduard Uśpienski padtrymaŭ muzykanta Andreja Makareviča, jaki ŭ apošni čas padvierhnuŭsia sapraŭdnamu ckavańniu za svaju pazicyju ŭ adnosinach da Ukrainy i Kryma.
Na dumku piśmieńnika, Rasija paśla krymskich padziej naohuł padzialiłasia na dva łahiery: «Kraina padzialiłasia na 10% razumnych i 90% idyjotaŭ. Ja liču, što adnošusia da tych 10% razumnych, bo ŭsia hetaja historyja z Krymam — jana ahidnaja».
U intervju telekanału «Dožd́» Uśpienski raspavioŭ, što na jaho dumku, usio «pačałosia mienavita z Kryma, i tady vodapadzieł u hramadstvie i ŭstalavaŭsia».
«Adny ludzi ličać, «Krym naš», voźmiem i budziem dobra žyć, inšyja ličać, što «Krym naš», ale brać jaho nielha, treba damaŭlacca, a nie zavodzić tudy «zialonych tarakančykaŭ». Ale tak jak pieršych bolš, i ich jašče možna «padahreć» (prapahandaj u ŚMI), to možna tyja 10%, jakija suprać hetaha, paprostu źmieści z karty Rasii».
Uśpienski pryznaŭsia, što ciapier ciažka znajści ludziej, jakija razvažali b taksama, jak jon.
Bolšaja častka jaho znajomych za toje, što «Krym naš» i Danbas taksama naš. I strašna toje, što ŭ bolšaści «niama kulturnych karanioŭ, niama jakich-niebudź pastajannych zakonaŭ, jakija vychavali b novaje pakaleńnie ŭ adnym razumieńni słova «demakratyja».
Jak miarkuje Uśpienski, «telebačańnie pierakonvała rasijanaŭ bolš za hod u tym, što va Ukrainie dziejničajuć fašysty,
Krym daŭno rasijski, tamu my jaho i zabirajem, a na Danbasie ruskamoŭnaje nasielnictva padviarhajecca roznaha rodu represijam, tam zabaraniajuć ruskuju movu i h.d. Telebačańnie demanstravała kadry, hledačoŭ u hetym pierakonvali:
kali nie mahli pierakanać muža, pierakonvali žonku … A ruskim ludziam ciažka być u adzinocie ŭ kalektyvie, dzie ŭsie dumajuć pa-inšamu».
«U mianie jość knižka pad nazvaj «Aranžyk», heta knižka pra pryrodžanaha supraciŭlenca, taki «małady Navalny». Kali jon stanovicca bolš darosłym, to traplaje ŭ Suvoraŭskaje vučylišča i tam treba prymać prysiahu. Jon čytaje prysiahu: hatovy abaraniać Radzimu, hatovy prymianić zbroju… Dalej u prysiazie napisana: «hatovy addać žyćcio». I jon kaža: «A ja nie hatovy addać žyćcio». Jamu kažuć, nu jak ža tak, usio hatovyja, a ty nie hatovy, u nas takaja kraina, u joj tak šmat lasoŭ, paloŭ i rek
… Nie, kaža jon, ja nie hatovy, bo kali mianie zabjuć, to navošta mnie ŭsie hetyja lasy, pali i reki. Abaraniać hatovy, pamirać nie».
Piśmieńnik upeŭnieny, što pavinna być bolš takich ludziej, jakija dumajuć, a nie prosta padpisvajuć papiery.
Na pytańnie, što jon, jak dziciačy piśmieńnik, raić dzieciam, Uśpienski adkazaŭ, što
jaho «pieršaja parada dzieciam - adarviciesia ad kampjutaraŭ, pakińcie internet u spakoi. Bolš čytajcie.
Kali budziecie bolš čytać, i kali vam buduć tłumačyć kulturnyja kaštoŭnaści, to vielmi šmat što moža źmianicca nie treba budzie nikudy źjazdžać (z Rasii). «Ja raniej staraŭsia dzieciam skazać, što ŭ nas vielmi drenny ład u krainie. A adzin vydatny psichijatr mnie skazaŭ, što nie treba heta dzieciam kazać: kali baćki prychodziać dadomu i kažuć «u nas žudasny prezident», «žudasna vysokija ceny», to ŭ dziciaci stvarajecca adčuvańnie, što jon žyvie ŭ niejkich žudasnych umovach. Dziciaci treba stvarać bolš dobraje žyćcio, tamu ja rablu svaje knižki-propaviedzi jak śviaty».
Na jaho dumku, «kali tak budzie iści i dalej, to budzie vybuch rana ci pozna.
Ciapier usio abjadnany adnoj idejaj Kryma, usio atrymałasia, nafta pradajecca, tamu ŭsie spakojna iduć i iduć u haru, a hara stanovicca ŭsio bolš pakručastaj. I kali pad dziejańniem hetaj krutaści ŭsio pavinna pasypacca ŭniz, tady znojducca ludzi, jakija paviernuty krainu ŭ inšy bok… Pakul niama nivodnaha rastočku ŭ bok taho, što budzie lepš.
«Ja nie mudrec, vy mianie vyvodźcie na niejkija dumki, da jakich ja jašče nie daros, skažam tak», — adznačyŭ Uśpienski.
