Zatrymany ŭ śniežni byccam by za słužbu ŭ bataljonie «Danbas» Źmicier Pałojka raśpisaŭsia ŭ Baranavičach 13 studzienia sa svajoju niaviestaju z Ukrainy Vitaju.
Biełaruskija śpiecsłužby papiaredzili Źmitra, što jamu pakul nielha pakidać Biełaruś. Žanićba, jakaja pavinna była adbycca va Ukrainie, zryvałasia. Tamu jaho niaviesta Vita pryjechała ŭ Baranavičy 6 studzienia. Jana chvalavałasia, što jaje prosta nie puściać u Biełaruś.
– Dumała, što mianie jakija-niebudź śpiecsłužby zdymuć ź ciahnika na miažy, sustrenuć u Minsku ci Baranavičach. Piła validoł.
Pa słovach žančyny, bajalisia jaje adpuskać i siabry na pracy. Kali jana afarmlała adpačynak, kalehi chvalavalisia i zapisvali kantakty, dzie jaje šukać, kali raptam niešta zdarycca.
Kab pabracca šlubam u Baranavičach, Źmitru i Vicie daviałosia prykłaści šmat namahańniaŭ pry padrychtoŭcy patrebnych papieraŭ.
– Usie maje dakumienty treba było pierakładać z ukrainskaj na ruskuju movy, usio paćvierdžvać u nataryusa, – kaža Vita. – Vydatkavali šmat hrošaj. Ale my vielmi chacieli ažanicca, tamu i zdoleli ŭsio zrabić za adzin dzień.
Na rośpis u ZAHS Źmicier i Vita nikoha nie klikali. Pa ich słovach, nie chacieli paviedamlać da času ab hetym. I navat kali paśla vyjšli z budynka z paśviedčańniem ad šlubie, to nie vieryli, što narešcie heta adbyłosia.
– Uviečary doma nakryli stoł i ŭdvuch adśviatkavali, – kaža Vita Pałojka. – Dzieci pavinšavali pa skajpie.
Pa słovach Vity, u Biełarusi joj kinułasia ŭ vočy, što na vulicach ludzi nieviasiołyja i zmročnyja.
– U nas ludzi niejkija bolš aktyŭnyja, – tłumačyć žančyna. – Na prypynkach čuvać, jak narod niešta abmiarkoŭvaje, dyskutuje, svarycca. A tut usie stajać sami pa sabie i maŭčać, jak u časy SSSR. Ale ja adčuła na sabie, što biełarusy vielmi dobryja, spahadlivaja ludzi, choć vielmi maŭklivyja i sumnyja.
Taksama Vitu ŭrazili biełaruskija kramy. Jana kaža, što ŭ jaje horadzie Kurachava, jaki znachodzicca za 18 km ad zony bajavych dziejańniaŭ i za 30 km ad Danieckaha aeraporta, u kramach vybar praduktaŭ i tavaraŭ bolš raznastajny.
– A ceny ŭ vas, dyk ja ledź prytomnaść nie straciła. Mnie Dzima pieravioŭ košty ŭ hryŭni, dyk usio ŭ dva razy daražejšaje. Kupili try salonyja ahurki dla sałatu za 20 hryvien! U nas tyja ahurki nichto za ježu nie ličyć – bolš za 2 hryŭny nie zapłacić!
14 studzienia Vita pajechała dachaty va Ukrainu, jana spadziajecca, što chutka da jaje pryjedzie i muž.
– Ja vieru, niahledziačy ni na što, my budziem razam! – kaža žančyna.
