Z kožnaha aŭtamabila biaruć padatak. Aficyjna, jaho traciać na darohi. Ale ž jak!
10 studzienia hetaha hoda ŭ vioscy Łunna, što na Mastoŭščynie, na vulicy Javara pravodzili jamačny ramont. Vulica taja była zaasfaltavanaja nie biez majho ŭdziełu ŭ časy deputactva ŭ sielsaviecie. Ale ž, viadoma, usio znošvajecca, tym bolš daroha. Dyk voś, jedzie traktar z pryčepam, poŭnym sumiesi kamieńčykaŭ u smale. Dvoje mužčyn z pryčepa kidajuć sumieś u jamki na darozie. Za imi idzie chłopiec, usio heta razraŭnoŭvaje nahoj, prytoptvaje i idzie dalej. Dyk chacia b šufla dali chłopcu, kab razraŭnoŭvaŭ! Choć by tramboŭku zrabili!
Za imi jedzie mašyna z hazavym bałonam na kuzavie. Mužyk harełkaj razahravaje hetuju sumieś, kab skleiłasia. Voś taki jamačny ramont!
Dyk narmalna budzie zaasfaltavana za na šyja z vami hrošy? Jano, biezumoŭna, prajechać stała lepš, ale ci nadoŭha? 30 chvilin pracy, 300 mietraŭ ramontu. Ale ž tydzień, dva — i ŭsio kołami vyniesuć.
Nie, nie budziem my nikoli dobra žyć, kali nie budzie haspadara — ad fiermy da darohi. Jak škada patračanych 20 hadoŭ žyćcia biez nadziei!
