24 maja ŭ Łas-Viehasie biełarus Andrej Arłoŭski ŭ ramkach turniru UFC 187 pieramoh Trevisa Braŭna z ZŠA. Boj byŭ sapraŭdy zachaplalnym — biełarus nakaŭtavaŭ amierykanca naprykancy pieršaha raŭnda paśla šalonaha raźmienu ŭdarami ŭ stojcy. Pajadynak byŭ abrany «najlepšym bojem turniru».
Varta adznačyć, što heta była ŭžo treciaja zapar pieramoha Andreja pa viartańni ŭ najmacniejšuju ŭ śviecie MMA-arhanizacyju, jakoj źjaŭlajecca UFC (Ultimate Fighting Championship). Ciapier Arłoŭski z rachunkam u 24 pieramohi pry 10 parazach padniaŭsia na čaćviortuju pazicyju ŭ śpisie bajcoŭ u ciažkaj vazie. Arłoŭskamu ciapier 36 hadoŭ.
Arłoŭski i Braŭn — dobryja siabry. Spartoŭcy try hady treniravałasia razam, a niekatory čas Andrej navat žyŭ u domie svajho siabra. Arłoŭski sprabavaŭ navat paprasić prabačeńnia ŭ Braŭna za taki žorstki boj, na što toj adkazaŭ: «Nie treba nijakich prabačeńniaŭ, ty rabiŭ svaju pracu».
Varta ŭzhadać taksama i jašče pra adno siabroŭstva Arłoŭskaha: jon byŭ u vielmi dobrych stasunkach z chakieistam Rusłanam Salejem, jaki zahinuŭ u avijakatastrofie ŭ 2011 hodzie. Jany paznajomilisia za try hady da hetaj trahiedyi, kali Salej jašče hulaŭ za «Anachajm» u NCHŁ, a Arłoŭski rychtavaŭsia tam da boju. «Paśla pachavańnia ja paabiacaŭ jaho synu, što ŭ nastupny raz u Łos-Andželesie pajdu ź im razam na katok. Śpiecyjalna dla hetaha ja naniaŭ piersanalnaha treniera i try razy na tydzień kataŭsia na kańkach. Hetaja trahiedyja padšturchnuła mianie da zaniatkaŭ chakiejem». Arłoŭski navat dvojčy vychodziŭ na bai ŭ chakiejnych švedarach z proźviščam Saleja.
Andrej Arłoŭski — nie tolki bajec, ale i akcior. Znakamity spartoviec braŭ udzieł u zdymkach treciaj i čaćviortaj častak filma «Univiersalny sałdat», dzie zdymaŭsia razam z Žan-Kłodam Van Damam.
«Van Dam — narmalny, kampaniejski, tavaryski čałaviek. Adnojčy Van Dam sprabavaŭ mnie niejkija ŭdary pakazvać. Išli ź im razam u Bałharyi. Byŭ sakavik — brud, śnieh, zol. I jon stuknuŭ nahoj pa majoj darahoj kurtcy. Ja jamu prosta skazaŭ: «Jašče raz ŭdaryš — adkažu». Prosta ja vielmi bieražliva staŭlusia da svaich rečaŭ».
«Ja — pychlivy i karyślivy čałaviek. Adnaznačna, — nie chavaje Arłoŭski. — Nie viercie tym, chto kaža, što jon bjecca za tytuły, pajasy, hramaty i miedali. Ja ŭsio heta prajšoŭ. Usie chočuć zarablać. Ja nie vyklučeńnie. Hrošaj zaŭsiody mała».
Ciapier biełarus staŭ bolš abačlivym u svaim žyćci: «Usio idzie ŭ siamju. Taho varjactva, jakoje ja sabie moh dazvolić u maładości, užo nie dapuskaju».
Pra svaju siamju, darečy, Arłoŭski amal ničoha nie raskazvaje. Jon žyvie z žonkaj i trochhadovym synam u Čykaha, a trenirujecca ŭ Albukierkie, što ŭ štacie Ńju-Miechika. Na radzimu ŭ Babrujsk Arłoŭski pryjazdžaje try-čatyry razy na hod, ale nikoli svaich vizitaŭ nie afišuje, tamu zaśpieć jaho praktyčna niemahčyma.
Jašče adna važnaja detal jaho siamiejnaha dabrabytu i nie tolki — pitbul Maksimus. Pakolki Arłoŭski nosić mianušku Pitbul, to sabaka źjaŭlajecca jaho talismanam — pastajannym spadarožnikam na treniroŭkach i raznastajnych miedyjnych akcyjach. Andrej aktyŭna prasoŭvaje hety brend, navat na bai vychodzić z kapaj ź ikłami, jak u sabaki.
