Sapraŭdy, pad aficyjnymi dakumentami jon padpisvaŭsia tak, jak jaho nazvali baćki i jak zarehistravali, kali chryścili. A voś jak jon siabie nazyvaŭ, pasprabujem razabracca. Hladžu zbornik materyjałaŭ i dakumentaŭ, padrychtavanych litoŭskimi i biełaruskimi navukoŭcami da 100‑hodździa paŭstańnia 1863 h. Tam paŭsiul fihuruje druhoje imia Kalinoŭskaha — Kanstancin. Tak jaho nazyvali i jahonyja paplečniki (Ildefons Milevič, Jazep Kalinoŭski, Stanisłaŭ Ažeška, Franc Kanaplanski), i rasiejskija ŭłady. Tolki Jazep Jamant užyŭ inicyjały V.‑K., a krychu nižej, u hetych ža pakazańniach, K. i V. A voś Franc Kanaplanski zaśviedčyŭ peŭna: «Hospodin etot, nazvavšijsia Konstantinom (vpośledstvii ja uznał, čto on Kalinovskij), vručił mnie…» Kanstancinam paśladoŭna nazyvaje Kalinoŭskaha i pieršy historyk paŭstańnia Askar Avejde, znajomy ź im jašče z času navučańnia ŭ Pieciarburskim universytecie.
Takim čynam, spadar Anatol Hryckievič nia maje racyi: Kalinoŭski, biassprečna, karystaŭsia ŭ žyćci druhim svaim imiem. Kali b było inačaj, siabry i paplečniki nia zvali b jaho Kanstancinam. Vidać, «praviła pieršaha imia» nie było absalutnym. Druhim imiem karystaŭsia, naprykład, i Andrej Tadevuš Banaventura Kaściuška.
Dumaju, u tym, što Kalinoŭski zvyčajna nie ŭžyvaŭ pieršaha imia, byŭ i praktyčny sens: jano suhučnaje, asabliva ŭ rasiejskaj formie, ź imiem starejšaha brata (Vikientij — Viktor), ź jakim jany ŭ stałym uzroście, ad 1855 h., žyli razam — spačatku ŭ Maskvie, a potym u Pieciarburhu.
