Na minułym tydni «Naša Niva» apublikavała videa minskaha padletka, jaki razam ź siabrami zładziŭ «jaječnaje movaznaŭstva» – hulniu pa pierakładzie ruskich słoŭ na movu, dzie za pamyłku čałaviek atrymlivaŭ syrym jajkam u hałavu. Akazałasia, što padobnych videa na kanale chłopca masa, i ŭsie jany zrobleny pa-biełarusku. Tamu žurnalisty «Našaj Nivy» pahutaryli z badaj što samym maładym biełaruskamoŭnym videabłohieram.
Chłopca, jaki vykładvaje videa na jutub-akauncie J-Smoke, zvać Ivan Misuna. Jamu 15 hadoŭ, jon skončyŭ 10 kłasaŭ minskaj škoły i praz hod rychtujecca pastupać na «štości, źviazanaje ź fiłałohijaj». Pavodle junaka, mienavita luboŭ da biełaruskaj movy padšturchnuła jaho rabić paciešnyja roliki.
Tut i dalej fota sa staronki Ivana UKantakcie.
«Hetaja ideja streliła mnie ŭ hałavu letašniaj zimoju, — raskazvaje Ivan. — Tady ja ŭbačyŭ na «Našaj Nivie» artykuł pra homielskaha błohiera Dzimu Jermuzieviča i padumaŭ, čamu b taksama nie rabić štości prykolnaje, ale pa-biełarusku? Bo ja vielmi lublu biełaruskuju movu. Uvažaju jaje za štości śviatoje i sakralnaje. Da taho ž, kankurentaŭ u mianie niama».
Na śviadomaść padletka paŭpłyvali Karatkievič i Mielež — ichnija tvory Ivan nazyvaje lubimymi i śćviardžaje, što jany raskryvajuć usiu pryhažość biełaruskaj movy.
A voś natchnieńnie ŭ videa Ivan čerpaje ŭ zamiežnych błohieraŭ, ale časam i kreacivić. Tak, chłopiec pakazaŭ hledačam, jak zrabić picu «Pahonia», patłumačyŭ, chto, na jahonuju dumku, biełaruski Bandera. U niekatorych videa razvažańni chłopca dosyć naiŭnyja i nie słušnyja. Ale Ivan kaža, što ničoha nikomu nie naviazvaje.
«Da majoj tvorčaści staviacca pa-roznamu. Ale stanoŭčych vodhukaŭ bolš, čym niehatyŭnych. Maim baćkam, naprykład, videa padabajucca. Kažuć tolki, kab ja byŭ aściarožnym i ničoha nie spravakavaŭ hetymi rolikami. A što da siabroŭ, to jany ŭ niekatoraj stupieni suaŭtary. Tamu što, kali jany ŭbačyli, što ja zavioŭ svoj jutub-kanał, to sami pačali padkidvać mnie idei. Naprykład, «Vieršavany ŭdar», kali treba zabić hoł u bramu, a za niaŭdałuju sprobu čytaješ vierš biełaruskaha piśmieńnika na kamieru. Čytali vieršy ŭsie pa vynikach», — skazaŭ Ivan i adznačyŭ, što zabava stała niečym bolšym, i ciapier jahonyja siabry bolš nie ŭvažajuć biełaruskuju movu za štości niepatrebnaje.
«Časam chtości dziakuje za tvorčaść, mnie ad hetaha na dušy robicca ciopła. Ale jość i inšy typ ludziej — biełarusafoby. Byvaje, sutykajusia ź imi na vulicach. Jany prosiać havaryć ź imi pa-rusku, bo «vucha reža». Taksama mianie abražali UKantakcie ź levych staronak i nazyvali «ŝkrafašystam», ale ja hetym fejkam nie adkazvaju», — raskazaŭ chłopiec pra svaje ciažkaści.
Darečy, u junaha biełaruskamoŭnaha błohiera jość dziaŭčyna, ź jakoj jany paznajomilisia «praz rodnuju movu».
«Našaje kachańnie pačałosia dziakujučy našaj lubvi da movy — jana da jaje stavicca jak i ja, sakralna. Pieršyja 9 miesiacaŭ adnosinaŭ my havaryli vyklučna pa-biełarusku. Ale ŭsio ž my jašče nie vielmi spraktykavanyja, dy i školniki, a ŭ škole asabliva pa-biełarusku nie pahavoryš — tam inšaja mova panuje. Tamu całkam biełaruskamoŭnyja adnosiny my adkłali da lepšych časoŭ», — raspavioŭ Ivan i padkreśliŭ, što jahony minus u tym, što jon nie ŭvieś čas havoryć pa-biełarusku. Ale, maŭlaŭ, budzie raźvivacca.
«Usio davodzicca samomu vučyć, bo ŭ škole — žach! Niadaŭna spytali, chto b chacieŭ z nastupnaha hodu vučyć historyju i hieahrafiju pa-biełarusku, dyk tolki dva čałavieki ruku padniali, uklučajučy mianie. Kryŭdna. Ale voś kuplu novuju kamieru, stanu znakamitym błohieram i mo kahości pryciahnu da biełaruščyny», — spadziajecca Ivan.
