Pakul nie viadoma, ci było dla šaści eks-palitviaźniaŭ pamiłavańnie sa skasavańniem sudzimaści. Bo kali sudzimaść ź ich nie źniali, to hetyja ludzi nie majuć prava nie tolki, naprykład, udzielničać u jakaści kandydataŭ na bližejšych parłamienckich vybarach. Jany buduć znachodzicca pad previentyŭnym nahladam dy mieć inšyja «radaści znachodžańnia na svabodzie ź nieskasavanaj sudzimaściu».
«I my viedajem prykłady, kali čałaviek, jaki znachodzicca pad previentyŭnym nahladam, iznoŭ viartajecca za kraty», — kaža pravaabaronca Valancin Stefanovič.
Aproč taho, pa słovach Stefanoviča, niahledziačy na toje, što ŭsie źniavolenyja, jakija byli ŭ śpisie palitviaźniaŭ pravaabaroncaŭ, na siońnia ŭžo vyzvalenyja, nielha ŭpeŭniena kazać, što palitviaźniaŭ u krainie bolš niama. Toje, jak siońnia Śledčy kamitet padaje tak zvanuju «spravu hrafitystaŭ», daje pravaabaroncam padstavy zajaŭlać, što sprava hetaja — palityčna matyvavanaja.
«Učora Śledčy kamitet raspaŭsiudziŭ zajavu, dzie śćviardžajecca, što hetyja chłopcy-hrafitysty nibyta raspaŭsiudžvali praź internet zajavy ekstremisckaha charaktaru, jakija abražajuć vieteranaŭ Druhoj suśvietnaj vajny. Ale ŭ abvinavačvańniach, jakija im vystavili, ničoha hetaha niama, tam idzie vyklučna havorka pra chulihanskija dziejańni, paškodžańnie majomaści i hetak dalej. Zaŭvažcie, zajavy SK źjaŭlajucca ŭ toj čas, kali advakat zatrymanych hrafitystaŭ byŭ vymušany padpisać zhodu «ab nierazhałošvańni». A SK spravu kamientuje, stvarajučy da jaje fihurantaŭ adpaviednaje staŭleńnie ŭ hramadstvie. Usio heta daje nam padstavy kazać pra toje, što sprava heta palityčna matyvavanaja», — skazaŭ Stefanovič.
Pravaabaronca źviartaje ŭvahu na toje, što isnujučaja ŭ krainie sistema nie daje mahčymaści być upeŭnienym u tym, što zaŭtra za kratami nie źjaviacca novyja palitviaźni. Bo ŭ Kryminalnym kodeksie, kaža Stefanovič, zastajucca, naprykład, artykuły, jakija praduhledžvajuć pakarańnie za dziejańnie ad imia niezarehistravanaj arhanizacyi, dy šerah inšych.
Što da ŭžo vyzvalenych palitviaźniaŭ, to tut, kaža pravaabaronca, zastajecca pytańnie: ich pamiłavańnie — heta tolki vyzvaleńnie z-za krataŭ, ci jano praduhledžvaje i źniaćcio sudzimaści?
Nahadajem, 22 žniŭnia stała viadoma, što Alaksandr Łukašenka pamiłavaŭ šaściarych palitviaźniaŭ: Mikałaja Dziadka, Ihara Alinieviča, Mikołu Statkieviča, Jaŭhiena Vaśkoviča, Arcioma Prakapienku i Juryja Rubcova. U paviedamleńni adznačajecca, što rašeńnie pra ich pamiłavańnie kirujecca «pryncypam humanizmu».
