Pra śmierć napisaŭ u svaim fejsbuku Viktar Šnip.
«Minułaj nočču na 91-m hodzie žyćcia pamior piśmieńnik Aleś Savicki, — napisaŭ jon. — Hanarovy hramadzianin horada Połacka. Łaŭreat Dziaržaŭnaj premii Respubliki Biełaruś.
Naradziŭsia Aleś Anufryjevič 8 studzienia 1924 hoda. Heta pa pašpartu. A pa sapraŭdnaści— 8 studzienia 1925. U čas vajny jon papraviŭ sabie dakumient, kab uziali ŭ partyzany. Z 1942 hoda— partyzan atrada «Śmierć fašyzmu», z 1943— kamandzir padryŭnoj hrupy atrada «Balšavik» bryhady imia Varašyłava na Viciebščynie. U 1944— 45 hh. udzielničaŭ u vyzvaleńni Litvy, Polščy, u bajach za ŭziaćcie Bierlina. Byŭ trojčy paranieny. Pačaŭ pisać vieršy jašče ŭ partyzanskim atradzie ŭ 1943 hodzie.
Pieršaje apaviadańnie «Rybackaje ščaście» nadrukavaŭ u 1948 hodzie ŭ połackaj abłasnoj haziecie. Alesiem Savickim napisana šmat cikavych tvoraŭ. Asablivaj papularnaściu ŭ junych čytačoŭ karystajecca apovieść-kazka «Radaści i niahody załacistaha karasika Bublika».
Razoŭ dziesiać mnie daviałosia vystupać razam z Alesiem Anufryjevičam. Pamiatajecca, jak hadoŭ dvaccać tamu my ź im ŭdzielničali ŭ vialikim pasiadžeńni ŭ ANB Biełarusi, dzie išła razmova pra sučasnuju litaraturu. Vystupajučy, Aleś Savicki nie tolki nazyvaŭ imiony tahačasnych maładych tvorcaŭ, a natchniona pa pamiaci cytavaŭ vieršy. Tady jon prysutnych dobra ŭraziŭ, kali pračytaŭ vierš Anatola Sysa, bo raniej usie dumali, što Savicki viedaje tvory tolki tych piśmieńnikaŭ, jakija zajmajuć pasady i pracujuć u redakcyjach.
Z Alesiem Anufryjevičam było dobra pahavaryć pra ciapierašniaje žyćcio, paŭspaminać piśmieńnikaŭ, jakija adyjšli ŭ lepšy śviet. Ź im nie adčuvałasia roźnica ŭ hadach. Jon byŭ maładym sercam i dušoj».
