 |
Ułady Biełarusi ekspluatujuć niezacikaŭlenaść amerykanskaha boku ŭ zhortvańni adnosinaŭ ź Biełaruśsiu.
Niahledziačy na toje, što nivodnaja kraina śvietu, akramia Karei i Venesueły, nie pavodzić siabie z Zachadam z takoj adkrytaj varožaściu i dziorzkaściu, jak Biełaruś, eŭrapiejcy taksama staranna robiać dobruju minu pry kiepskaj hulni. Jany pabojvajucca, što lubyja sankcyi palehčyli b dalejšaje pahłynańnie Biełarusi Rasiejaj.
Užo ciapier Rasieja całkam kantraluje siłavyja struktury, palityku biaśpieki i zamiežnuju palityku Biełarusi, nie havoračy pra kulturnuju palityku, skiravanuju na tatalnuju rusifikacyju, pryčym nia tolki moŭnuju. Tolki ekanomika zastajecca jašče nie padparadkavanaj Maskvie. «A lubaja forma biełaruskaj dziaržaŭnaści maje bolšuju vartaść, čym Biełaruś jak častka imperyi», jak napisaŭ na minułym tydni kamentatar polskaha časopisu «Vprost».
Zastajecca niajasnym, jak doŭha. U arsenale eŭrapiejcaŭ zastajecca toje, da čaho jany nikoli nie źviartalisia — sapraŭdnyja ekanamičnyja sankcyi. Nie drynduški nakont systemy preferencyj, nie dalokija amerykanskija pahrozy «Biełnaftachimu», a kankretnyja sankcyi z boku kantynentu, jaki spažyvaje pradukty biełaruskaj naftachimii.
Takija sankcyi sapraŭdy mahli b mieć vialikija nastupstvy — toj samy benzin i dalej by liŭsia da niderlandzkich i anhielskich pierakupščykaŭ, ale ŭžo praz rasiejskich pasiarednikaŭ — i biez mahčymaści dyversyfikacyi rynkaŭ, alternatyvy jakim niama.
Straty dla biudžetu ŭ vyniku ŭviadzieńnia sapraŭdnych sankcyj byli b hihanckimi, dziaržava była b adkinutaja ŭ svaim raźvićci taksama mocna, jak Serbija i Zymbabve — dźvie inšyja krainy, jakija narvalisia na sankcyi Zachadu praz analahičnyja pamknieńni svaich uładaroŭ, Miłošaviča i Muhabe. Serbija, davoli raźvitaja i sučasnaja pa vynikach kiravańnia Cita, ciapier stała najbiadniejšaj krainaj u Eŭropie, jaje padkasiła embarha, uviedzienaje ŭ adkaz na ahresiŭny šavinizm, zamiašany na takoj sama antyzachodniaj prapahandzie i jaki supravadžaŭsia raździmańniem takoj sama varožaści da ŭsich niazhodnych, jakuju my nazirajem u Biełarusi ciapier.
Varjackaja hulnia ŭ vybivańnie rasiejskich preferencyj, u abmien za rusifikacyju Biełarusi i za vyniščeńnie apazycyi, stałasia mahčymaj dziakujučy zavajovam toj samaj apazycyi, jakoj udałosia pryščapić Zachadu strach pierad strataj niezaležnaści Biełarusi — strach, jaki jašče pry Klintanu byŭ Eŭropie niaviedamy, a ciapier vyznačaje jaje biełaruskuju palityku.
Paśla 25 Sakavika z Berlina prahučaŭ niedvuchsensoŭny syhnał. Niamiecki MZS zajaviŭ, što maje kaardynavać svaje kroki ŭ dačynieńni da Biełarusi z sajuźnikami z ZŠA. Nie, Biełaruś 27 sakavika pajšła na novyja demanstratyŭna antyeŭrapiejskija kroki: pahrom eŭrapiejskich radyjostancyj. Što b tam ni bubnili vańki‑ŭstańki ź biełaruskaha MZS, vyhladała heta jak jak «o Pucin, Pucin usiomahutny, nie padnimaj canu na haz da dvuchsot, my vam usio, što chočaš…».
«Paśla mianie choć patop», — kazaŭ absalutny manarch Francyi.
Paśla mianie — inflacyja 100 000 %, kaža Muhabe na 28‑m hodzie svajho kiravańnia, što tak hanarysta zanosiłasia na pačatku.
A paśla nas?
