Staradaŭni biełaruski symbal uštukavali ŭ śviatłodyjodnyja hierby horadu, jakija načeplivajuć jak upryhožvańni na słupach linij elektrapieradač, što na ŭjeździe ŭ abłasny centar ź mienskaha kirunku.
Raniej u pradpryjemstvie «Mahiloŭśviatło» zajaŭlali, što Pahoniu ŭ haradzki hierb uštukavać technična niemahčyma.
Nieŭzabavie paśla publikacyjaŭ u niezaležnych medyjach pra toje, što hierb Mahilova biez Pahoni parušaje nia tolki aficyjnaje apisańnie haradzkoha symbalu, ale i ŭkaz Alaksandra Łukašenki, jakim kiraŭnik dziaržavy zaćvierdziŭ hetaje apisańnie, Pahoniu viarnuli mahiloŭskamu hierbu.
U starym varyjancie ŭpryhožvańnia zamiest Pahoni była adtulina.
Ciapierašni hierb horadu histaryčny. U 1661 hodzie Mahilovu jaho nadaŭ karol Rečy Paspalitaj i vialiki kniaź litoŭski Jan Kazimir Vaza. Tady horadu viarnuli Mahdeburskaje prava, jakoha pazbavili ŭ 1654 hodzie, kali haradžanie ŭpuścili ŭ horad maskoŭcaŭ, jakija pryjšli vajnoj na biełaruskija ziemli. 1 lutaha 1661 hodu mahiloŭcy paŭstali i pierabili maskoŭski harnizon. Horadu viarnuli mahdeburskaje prava i nadali novy hierb z Pahoniaju.
