Na Mižnarodnym festyvali chryścijanskich filmaŭ «Magnificat» na Hłyboččynie prysutničaŭ Andrej Rasinski.
Fest chryścijanskich filmaŭ – redkaja źjava. «Magnificat» – adna z troch u śviecie kinaimprezaŭ na relihijnuju temu. «Pabracimam» Mahnifikatu źjaŭlajecca fest u polskim Niepakalanavie. I biełaruski konkurs niezdarma adkryŭsia na Hłyboččynie, u vioscy Udzieła.
Tamaka z XVII stahodździa atabarylisia franciškanie. A franciškaniec Maksymilan Kolbe źjaŭlajecca zasnavalnikam sučasnych relihijnych srodkaŭ masavaj kamunikacyi. Jahony časopis «Rycar Biezzahannaj», jaki byŭ zapačatkavany ŭ Horadni, dasiahaŭ nakładu miljon asobnikaŭ.
Va Udziele – kaścioł Biezzahannaha Začaćcia Najśviaciejšaj Maryi Panny, jakuju vielmi šanavaŭ Kolbe, muzej Kolbe – i jahony maleńki pomnik.
Braty-franciškanie – rycary Biezzahannaj – pakažuć naviednikam lalečnuju stajenku, pryśviečanuju Lurdu j Betlejemu – ź jahniatami, ciahnikami j kalarovym aśviatleńniem.
A 7 červienia pad pomnikam Maksymilanu Kolbe adkryŭsia druhi katalicki fest chryścijanskich filmaŭ «Magnificat-2006».
Navuka chryścijanskich filmaŭ
Kali na pieršym feście ŭ 2005 hodzie było 25 filmaŭ z 7 krainaŭ, to sioleta – užo 28 z 8. U tym liku stužki z Meksyki, Łatvii, Kanady, Švajcaryi, Polščy.
Kali raniej na konkurs stavili ŭsio, što aŭtary dasyłali, to ciapier karciny prajšli papiaredni adbor – i ŭzrovień pakazanych filmaŭ vyras.
Tak stužka barysaŭskaj studyj «SKIF» «Try žyćci» značna pieraŭzychodziła minułahodni film studyi – i heta jaŭny ŭpłyŭ kinafestu.
Upieršyniu adbylisia majstar-klasy. Svaje tvory, adznačanyja na šmatlikich mižnarodnych festach, pakazali Viktar Aśluk i Jury Haruloŭ.
Zala była zabitaja. Nastaŭniki pryvodzili vučniaŭ, a kinaprakat zacikaviŭsia festyvalnymi stužkami.
Dyskusija pra šlachi raźvićcia chryścijanskaha kino była haračaju i vielmi plonnaj.
Jak i što pakazvać u chryścijanskim kino?
Śviataroŭ, manachaŭ, zakońnic? Ale jak zrabić tak, kab heta nie było saładžavym i nudnym? Jak pieradać tajamnicy sakramantaŭ?
I jak praz štodzionnaje žyćcio śvieckaha čałavieka vyjavić Boskija zakony j chryścijanskuju iścinu?
Unikańnie skandałaŭ
«Magnificat» – nia toj fest, jaki lubić skandały. I heta źviazana z samoj jahonaj pryrodaj. Mituślivaje, nieprychilnaje – usio, što stavić hramadzkija žarści vyšej za Boskaje – taksama nie dla «Magnificat'u».
Tak, zaidealahizavanaja stužka pra suśvietnuju vajnu dysharmavała ź cichmianym festam. Film pra Spasa-Eŭfrasińnieŭski manastyr dapuskaŭ nietaktoŭnaści adnosna katalikoŭ.
Jašče skandalniejšym byŭ łatvijski film «Ale čas užo blizki». Tam dva hieroi-sektanty spačatku prapaviedujuć Dabravieście – adyli zaviaršajuć usio reklamaj «aśviačonaha» šakaladu. I režyser zachaplajecca handlova-markietynhavaj dziejnaściu svaich hierojeŭ.
Samaja vialikaja pravakacyja – «Isus – vandroŭnik u krainu Ŭschodu» – švajcarskaha režysera. Apokryfy, uschodnija lehiendy, rerychijanstva… «Pamyłka, što ja ŭvohule uklučyŭ film u prahramu», – pryznaŭsia staršynia kinafestu Jury Haruloŭ.
Ale skandalnyja stužki prosta nie byli anijak adznačanyja žury. Fest zhrabna abyšoŭ niebiaśpiečnyja pastki – ale samo ichniaje źjaŭleńnie havoryć, što padzieja pakrysie nabiraje abaroty.
Pryzery festu
Jak i letaś, Hran-pry było vyrašana nie prysudžać. Karcina Haliny Adamovič «Zaviadzionka», jakaja vyhladała na favaryta, atrymała tolki ŭchvalny dyplom za vysoki prafesijny ŭzrovień.
Najlepšym dakumentalnym filmam pryznanaja stužka českich aŭtaraŭ «Uhanda, pakutnaja perlina Afryki». Film Leaša Ryški raspaviadaje pra krainu, što raździraje hramadzianskaja vajna. Buntaŭniki kraduć dziaciej i vučać ich zabivać. A misijanery roznych kanfesij apiakujucca ŭciekačami i dapamahajuć viarnucca dzieciam da narmalnaha žyćcia.
Pryz katalickaj asacyjacyi dla kamunikacyj «Signis-Belarus» atrymała stužka Michaiła Jakžena «Rodnaja duša» infarmacyjnaha ahienctva Biełaruskaj Pravasłaŭnaj Carkvy. Karcina raspaviadaje pra ihumiena Nikana, «mučanika za Chrystovuju vieru».
Ajcy-franciškanie ŭpadabali film Mikałaja Kniazieva «Serafimavy braty», jaki pakazvaje žyćcio pravasłaŭnych manachaŭ. Stužku Biełaruskaha videacentru adznačyli «za jaskravaje ŭvasableńnie vobrazu śviatara – nastaŭnika, lekara čałaviečych duš».
Braterski fest «Niepakalanaŭ» zacikaviła karcina Ŭładzimiera Bokuna «Siamja Skrobat». Vypusk z telecyklu «Los čałavieka» havoryć pra cudoŭnyja padziei ŭ siamji, źviazanyja z vyratavanaj statujaj Dzievy Maryi.
A Hłybockamu rajvykankamu spadabaŭsia prosty biełaruski film Volhi Marokavaj i Maksima Michalcova «Pałońniki schilnaściaŭ» – na aktualnuju temu baraćby z narkamanijaj i alkahalizmam.
Rasiejskaja stužka na tuju ž temu «Ja sustreŭ Boha ŭ ciemry» adznačanaja hildyjaj kinakrytyki Biełaruskaha sajuzu kinematahrafistaŭ «za cełasnaść źmiastoŭnaha i vobraznaha vyrašeńnia sacyjalnaj tematyki».
Adkryćcio «Isnaści»
Siarod teleprahramaŭ stužka «Boh dziejničaje praź ludziej» Darji Jurkievič była pa-za kankurencyjaj. Hety vypusk teleprahramy «Isnaść» pakazvaje adzin dzień z žyćcia ksiandza Jozasa Bulki. Trapnyja nazirańni, udałyja detali i daśviedčany mantaž maładoj režyserki (jana šče vučycca ŭ Akademii mastactvaŭ) vyłučajuć hetuju stužku na ahulnym tle.
Film Darji Jurkievič byŭ adznačany hałoŭnym pryzam za najlepšuju teleprahramu – i, badaj, tolki z hetym pryzam nie było intryhi.
Vypuski prahramy «Isnaść» stała ŭdzielničajuć u feście i źviarnuli na siabie ŭvahu jašče letaś. Hałoŭnaja premija kinafestu adkryvaje nam niezaŭvažnuju raniej prahramu biełaruskaje televizii. Siarod pieradačaŭ «Isnaści», što vychodzić ranicaj pa subotach, jość sapraŭdnyja dyjamenty.
Vyprabavańnie pryšłym
Fest raźvivajecca. Heta patrabuje adpaviednaj infrastruktury. Kali sama arhanizacyja festu, cudy Udzieła j Mosara vyšejšyja za ŭsialakija pachvały, to hatel u Hłybokim, zvykła pazbaŭleny haračaj vady, – heta zusim nie mižnarodny ŭzrovień.
Adnak fest vyklikaŭ zacikaŭlenaść ułady. Hłybocki rajvykankam vyrašyŭ nastupnym hodam dadać pryzoŭ. Ale «symfonija» relihii j palityki daloka nia jość praviłam.
Sioleta byli filmy pra relihijnaje acaleńnie narkamanaŭ i alkaholikaŭ. A jość jašče prablemy abortaŭ, śmiarotnaha pakarańnia i čałaviečaje hodnaści. Temy hetyja naturalnyja dla chryścijanskaha festu, nieabchodnyja, choć i palityčna «piakučyja».
