Tryumfalnaje viartańnie Miki Rurka ździejśniłasia stužkaj «Restler». Piša Pavał Kaściukievič.
Amierykanskija pastanovačnyja bai: baraćbity skačuć adzin adnamu na śpinu i hrudzi, bjuć šyby adzin ŭ adnaho na hałavie, łupcujuć pa nyrkach, vydzirajuć supierniku vočy, — i ŭsio heta nie papraŭdzie. «Nie papraŭdzie? — pierapytvaje hieroj Miki Rurka, biespravilny baraćbit Rendzi «Taran», — Ja pakažu tabie hetaje «nie papraŭdzie»...». I stužka pačynajecca: historyja ŭdzielnika niesapraŭdnaha sportu, ad jakoha rujnujecca cieła i dušeŭnaja razvaha, čaroŭnaj pastanoŭki, ad jakoj niščycca siamji (hałoŭny hieroj maje darosłuju dačku, ale nie vielmi dobra viedaje, kali ŭ jaje dzień narodzinaŭ), hulni, jakaja nie daje dazvoł navat na ščyraje kachańnie.
«Restler» — rymejk, jakaje paŭtarajecca-robicca z pakaleńnia ŭ pakaleńnie: adviečnaja pieśnia pra sprobu viartańnia da ŭłasnych viaršyniaŭ. Pra paklikańnie, ulubionuju spravu, jakaja maje svaju vysokuju canu. Usio astatniaje tolki moda: realistyčny styl zdymańnia, kali kamiera niby dychaje ŭ patylicu, miełanchaličny (jak u filmie «Składanaści pierakładu») elektahitarny pierabor na tle. «Restler» — siužet, na jaki zaŭždy budzie znojdzieny hieroj i zaŭsiody pryjdzie hladač. «Roki», «Ali», «Boj ź cieniem». Usie viedajuć finał napierad i ŭsio adno hladziać, pryhladajucca, prymiervajucca: nie vyklučana, što i samim koliś daviadziecca ździejśnić svoj kambek.
Niahledziačy na kryklivuju rekłamu, heta ścišany, asabisty film: pryvatny apovied pra pryvatnaha čałavieka. «Restler» hetaksama moža nazyvacca «Śpiavak», «Palicejski», «Honščyk», «Aktor». Cikava panazirać, jak u svaich sioletnich intervju Miki Rurk, jaki hadoŭ 13 nidzie nie tołkam nie zdymaŭsia (nie było prapanovaŭ), amal nie padzialaje pamiž saboj i svaim novym hierojem.
Pahladzieŭšy «Restlera» lepiej razumieješ narkatyčnuju sutnaść sceny/rynhu i navat pačynaješ chaj sabie troški, ale ŭsio ž uvažliviej pryhladacca da Ały Puhačovaj, ź jaje nibyta falšyvymi sychodami i viartańniami.
Čamu varta hladzieć hety film:
1. Dziela sceny ŭ supiermarkiecie, u jakoj Miki Rurk, naciahnuŭšy čepčyk sterylnaści, pracuje ŭ miasnym adździele, dzie jaho haniajuć tudy-siudy dabitnyja amierykanskija piensijaniery. Scena źniataja z hledzišča pryłaŭka, tak što stul pačynaješ razumieć lepiej rabotnikaŭ handlu, a ad dapytlivaści aktoraŭ-pakupnikoŭ pačynaješ satanieć sam.
2. Kab pahladzieć padyspad, «kuchniu» pastanovačnych bajoŭ. «Tut ja łupanu tabie ŭ tvar, a potym ty hachnieš mnie pa śpinie». Aha, voś tak usio heta ŭ ich robicca...
3. Dziela mikirurkaŭskaj fryzury (Karabielnyja bičoŭki? Vužaki Mieduzy-Harhony? Tajłandskaja jaječnaja łokšyna?)
