Duša błukaje praz dni i nočy
Biažyć viadźmarka bosaja pa zaśniežanym dvary
Brat brata zabivaje na darohi ŭzbočynie
Adzin brat –ia, druhi brat – ty
Kachańnie pradali na Zachad, a sumleńnie
Na Ŭschod i zrazumieli, što nia majem bolej
Ni maraŭ, ni nadziei na choć niejkaje zbavieńnie
Siadzim i lečym rany tannym ałkaholem
Biełaruś, to naša Biełaruś
Biełaruś, to naša Biełaruś
U nas nastaŭnik – bomž, a handlar – karol
Paetaŭ zabyvajemsia, a šanujem chłusaŭ
Tut kožny pierapisvaje historyju sa stoli
Nie pamiać, a padlizy patrebny Biełarusi
Spažyŭcy navokał, ludziej nie zastałosia
Chto mnie patłumačyć, što z nami adbyłosia
Biełaruś, to naša Biełaruś
Biełaruś, to naša Biełaruś
Dušy našych prodkaŭ ź vialikaje samotaj
Sa ślaźmi ŭ vačoch ź nieba pazirajuć
Jak ža nam narešcie vybracca z bałota
Dzie šukaćmiem viosły i čovien niedziravy?
Usio ad nas zaležyć, kudy dalej pakročym
Ci poŭzać budziem viečna, ci ŭzdymiemsia z kaleniaŭ
Ci budziem słuchać chłusaŭ ci adčyniem vočy
Ci nastupić u dušach našych adradžeńnie
Biełaruś, to naša Biełaruś
Biełaruś, to naša Biełaruś
Volny pierakład‑adaptacyja ź litoŭskaj (aryhinał pieśni – Aleksandras Makiejevas «Lietuva XXI»)
Hłybokaje-Vilnia
* * *
Štodzionna ŭ rubrycy «Litaratura» na sajcie NN — novyja tvory i minijatury. Čytajcie dla serca, čytajcie dla rozumu, čytajcie dla movy.
