Było b dziŭna, kab žonka Vitalika Artysta vydała porcyju džazu ci zapiajała chard‑rok standarty.
U muzyčnych hustach Tania sychodzicca ź Vitalom, i «Mannequin» možna nazvać prosta sajd‑prajektam lidera «Bieź bileta», jaki ŭziaŭsia syhrać na ŭsich instrumientach, troški padpiajaŭ i dzie‑nidzie dapamoh z tekstami. A moža heta žanočy varyjant toj samaj hrupy.
Pry tym sama śpiavačka nie vyhladaje blakłym cieniem Vitala i zdolnaja na stvareńnie takich mini‑šedeŭraŭ, jak «Alone». Pad kaniec albomu (asa¬bliva ŭ «My best friend» ) jaje miakki nienaviaźlivy hołas pačynaje začaroŭvać…
Škada, što hetaja tryp‑chop‑bryt‑pop‑ńju‑ejdž kazka pierypyniajecca ŭsiaho na dzieviataj kampazicyi. Małaadčuvalny ŭ hetaj prahramie aŭtarski pačatak: pakul Tania paŭstaje zakładnicaj ułasnych muzyčnych prychilnaściaŭ. Ale kali prajekt — nie adnarazovy vykid u atmaśfieru tvorčych emocyj, a surjozny namier dać ludziam intelehientnaj, cikavaj dy pazityŭnaj muzyki, to ŭ dobry šlach. U čakańni prajektaŭ dziaciej Artysta.
