Na premjeru pastaŭlenaha pavodle apovieści Vasila Bykava filma «Asudžanyja na vajnu» pryjšli dva čałavieki. Adzin ź ich — karespandent «NN».
Premjera miełasia adbycca ŭviečary čaćviarha ŭ kinateatry «Pijanier», ale była admieniena. Prablema była ŭ poŭnaj adsutnaści rekłamy dla metavaj aŭdytoryi takoha kino.
U piatnicu pakaz u 17:30, u subotu i niadzielu ŭ 15:30.
Na nastupnym tydni ŭ «Pijaniery» (Enhielsa, 20, stancyja mietro «Kupałaŭskaja») film budzie demanstravacca ŭ paniadziełak u 11:00, 17:00, u aŭtorak i sieradu a 17‑j.
U kinateatry «Salut» (pr‑t Rakasoŭskaha, 150a) 21 i 22 traŭnia (čaćvier — piatnica) u 16:50, 23 i 24 traŭnia (subota — niadziela) u 14:00.
***
 |
Asudžanyja na vajnu (Obriečionnyje na vojnu)
Rasija, 2009, kalarovy, 94 chv.
Režysiorka: Volha Žulina
Žanr: Drama pavodle apovieści Vasila Bykava «Pajści i nie viarnucca»
Scenarnaja adaptacyja: 8 (z 10 bałaŭ)
Aktorskaja hulnia: 7
Režysura: 5
Na tle falšyvaha pafasu z čyrvona‑zialonymi i žoŭta‑čornymi stužkami, z rumianymi aficerami na teleekranach i badziorym brazhatam zbroi nie kožny zaŭvažyć cichuju stužku «Asudžanyja na vajnu». Ale karcina, źniataja rasijcami, — ekranizacyja apovieści Vasila Bykava «Pajści i nie viarnucca».
Vasil Bykaŭ — adzin z samych kiniematahrafičnych piśmieńnikaŭ, ale daloka nie ŭsie filmy pavodle jaho tvoraŭ uzdymalisia da aryhinału. (A apovieść «Pajści i nie viarnucca» stavicca ŭžo treci raz.) Prostaść historyi pra raźviedčycu Zosiu, jakuju vyrašaje zdać u palicyju zakachany partyzan‑pierabiežčyk, — padmanlivaja.
Kali «Biełaruśfilm» uciakaje ad biełaruskaj movy, jak čort ad ładanu, dyk u rasijskim filmie hałoŭnaja hierainia zbolšaha havoryć pa‑biełarusku. Žyvaja hutarka daŭno nikoha nie ździŭlaje (akramia samich biełarusaŭ), rasijskija krytyki adreahavali na movu vielmi stanoŭča.
Saliruje ŭ filmie Nina Łaščynina, jakaja addana hraje svaju hierainiu. Krochkaja Zosia, amal dzicia, jakaja vypraboŭvajecca zdradaj i choładam, i, niahledziačy na vonkavuju słabaść, maralna pieramahaje — typovaja bykaŭskaja hierainia. Majsterstvu aktrysy nie zaminaje ni niaŭpeŭnienaja režysura, ni lišniaja — eratyčnaja — scena. Navat praźmiernaja muzyka nie zdolnaja zahłušyć etyčny kateharyzm bykaŭskaje apovieści.
Taja vajennaja apovieść Bykava, na samoj spravie, nie pra vajnu. Jana pra čałavieka ŭvohule. Čałavieka va ŭsie časy i dla ŭsich narodaŭ. Čałavieka, jaki abiraje pamiž złom i dabrom.
A rasijskaja stužka — nahoda ŭziać u ruki biełaruskuju knihu.
