Daroha na fiestyval.
U namiotavym haradku.
Pierasoŭvacca davodziłasia spres pa hrazi.
Siarhiej Pukst - adziny čałaviek pad halštukam na fiestyvali.
Vielmi roznaja publika.
Chtoś afarbavaŭ svoj červień fiestyvalem Be2gether, nu, a chtoś — siomymi «Pustymi ŭzhorkami», što adbyvalisia ŭ tyja ž dziańki la vioski Bułhakava, na miažy Smalenskaj i Kałužskaj vobłaściaŭ Rasii.
«Uzhorki» — heta muzyka, kino, teatr i ezateryka. A jašče — fiestyval radaści i siabroŭstva. Bahna, ź jakoj ledź krakadziły nie vyłaziać Nieba — takoje navalničnaje, siniajaje-siniaje, psichadeličnaje, trava — zialonaja-zialonaja pad niebam tym, a kvietki — žoŭtyja-žoŭtyja. Doždž, ciemra i brud ślizki, u jaki — oj! — i zvaliŭsia. Tak adkryvalisia «Uzhorki».Sonca-doždž-sonca — farmat siomaha fiestyvalu. A heta značyć, hraź. Brudnyja darohi paŭsiudnyja i nohi bosyja, pa kalena zapeckanyja. Zachrasły traktar «Biełaruś», elektryčnaść raz za razam źnikaje. Častka prahramy admieniena. Niervujucca arhanizatary. Dy, zdajecca, što biez brudnych noh było b nie tak niešta, niapravilna i niecikava niejk…
48-hadovy ŭkrainski chipi Jan pryjazžaje na kožny fest. Jon robić «rastački» i miłych vyšytych miatłušak pradaje. «Tut mora pazityvu i minimum niehatyvu! Praŭda, nadvorje sioleta nie vielmi, ale ŭsie, jak dzieci, radujucca ŭ hetaj bahnie, ź jakoj ledź kradziły nie vyłaziać!» «Nie zahaniajsia, a prosta prysutničaj!» — raić mnie dziadźka-arhanizatar.
«Hraź — heta iluzija», — raźmiaščaje chtoś šyldačku na ŭzbočynie lasnoj darohi.
«Pustyja ŭzhorki» — niekamiercyjny open-air svabodnaj tvorčaści. Šasnaccać scen i placovak: Ziamla, Sonca, Poŭnia, Saturn, Siryjus…
Hanararaŭ muzyki nie atrymlivajuć, a haściam fiestyvalu nabyvać kvitki nie patrebna. Achviaravańni, vałanciorskaja praca, partniorskaja dapamoha — voś tak i žyvuć «Uzhorki».
Chto pryjazžaje pafiestyvalić? Dy chto zaŭhodna. Naprykład, šmat biełarusaŭ. Naprykład, chipoŭskija dziaŭčynki, jakim nie soramna — a navat naturalna i pryhoža — chadzić biez stanika. Šmat-šmat dredłatych ludziej i ludziej ź fieńkami. Panki, što smokčuć harełku, dy tyja, chto na terytoryju letnika namioty palilščykaŭ nie prymaje. Aŭtastopščyki — dziaŭčynka ź Minska, a chłopčyk z Kišaniova ci Piciera. I niastrašna im raźvitacca-raźjechacca paśla «Uzhorkaŭ», całkam vierahodna, nazaŭždy. Sustrakaju kamandu z rodnaha Brestu, što zdymaje kino pra fiestyval.
Rok, fołk, džaz, elektronščyna, rehi… «Pticy Tyłoburdo», «VPR i Fiestival vsieho naśvietie», biełaruskija «Małanka orchestra» na čale ź Loniem Paŭlonkam, što źjechali, hetak i nie vystupiŭšy z-za prablemaŭ z elektryčnaściu. Ukrainskaja «Atmasfera», maskoŭski hurt «Elefant», «opa Novyj hod»… I šmat chto jašče.
Dziorzkaja rok-žančyna Umka traplaje, praz doždž i hraź, siudy z pryhodami. «Ale heta adzinaje miesca, na jakoje ja zhodna praryvacca z takoj siłaju! «Uzhorki» — svaboda i ščaście!» — kaža śpiavačka. Mokra, doždž i adsutnaść elektryčnaści na scenie. Atočanaja natoŭpam, jana harłanić śpievy pad paviećciu. A potym, z akustyčnaj hitaraj i bieź mikrafona, pieramieścicca na scenu. Ale ž voś i elektryčnaść, sonca voś! Kryčaŭ, śpiavaŭ i žartavaŭ tut naš ziamlak Siarhiej Pukst, jakoha słuchali ŭvažliva. «Situacyja na fiestyvali była navat ektremalnaja, — kaža jon. — Ja zadavoleny vystupam, chacia i jość adčuvańnie niedačutaści mianie słuchačom. Čakali ž niejkaj rassłablenaj muzyki» A pahałoski «Siońnia «Adys Abieba!» pačuć było možna zadoŭha da ich viačerniaha vystupu. Hetych rastamanskich biełarusaŭ tut čakali, radasna fanackimi krykami vitali.
A aproč muzyki byŭ tam avanhardny teatr (u tym liku brescki «Svabodny teatr»), dakumientalnaje, animacyjnaje i art-kino, zaniatki johaj, majstar-kłasy pa fota. Była navat afrykanskaja vioska z svajoj ekzatyčnaj kulturaj. Taksama lepka z hliny, šamanskija praktyki i miedytacyi. A jašče zavarožvali tancy-kružeńni dervišaŭ u pryhožych šmatkolernych spadnicach.
«Moža, ty zabyŭsia, što ŭsio heta śviata dla ciabie?»— hučyć sa sceny. A nad hałovoj takoje vialikaje i nieabdymnaje nieba, zachad, i ludzi tančać, karahody vodziać. Ale, usio hetaje śviata, žyćcio hetaje — dla mianie! «Uzhorki» pryhadvajuć tamu, chto zabyŭsia, što ŭ žyćci jość radaść. Voś namiotavy haradok z aharodžaj-bałonikavaj hirlandaj. Voś prybiralnia, rasfarbavanaja soniejkami i čaburaškami. A ŭśmiešlivaja dziaŭčynka, stojačy pasiarod ludnaj darohi, arechi razdaje.
«Uzhorki» pryhadvajuć, što jość dabračynnaść, ŭzajemadapamoha i ŭvažlivaje staŭleńnie da pryrody.
Hrošy ad pradadzienych cišotak z łahatypam «Uzhorkaŭ» addaduć chvorym. A paśla fiestyvalnych dzion kamanda dobraachvotnikaŭ zastajecca prybirać terytoryju.I mnoha-mnoha vałancioraŭ tut, na jakich i trymajecca fiestval. Biełaruski student Paša ŭładkavaŭsia ŭ viehietaryjanskaje kafe. «Ja atrymaŭ nie tolki adpačynak, ale i inšym ludziam dapamoh. Zdorava, što abjadnalisia ludzi, u jakich jość sunastrojenaść — viehietarynstva, naprykład, ci joha». Moža być, «Uzhorki» — heta i nie fiestyval zusim. A kazačnaja kraina, što piać dzion vybuchała kolerami, radaściu i siabroŭstvam.
