U noč z 6 na 7 lipienia (23 - 24 červienia) ŭ Biełarusi adznačajecca adno z najbolš jaskravych i paetyčnych śviataŭ — Kupalle.
Jaho važnaść abumoŭlena časam praviadzieńnia — dniom letniaha soncastajańnia. Heta «makuška» leta, čas najvažniejšaha roskvitu pryrody. Dla sielanina paśla Ivana Kupały pačynałasia samaja adkaznaja i haračaja para — sienakosu i žniva.
U Ipaćjeŭskim letapisie ŭ zapisie ad 1262 h. śviata ŭzhadvajecca pad jaho sučasnaj nazvaj: «Litva izhnaša jezdoŭ na kanoŭn Ivana dni na sama Koŭpal». Jak kalandarnaja data sustrakajecca nazva Kupały ŭ staražytnabiełaruskich hramatach XIV st.
U XIX — pačatku XX st. napiaredadni śviata, viečaram moładź naładžvała masavaje šeście pa vulicach vioski. Usie ŭpryhožvali siabie zielaninaj, dziaŭčaty — viankami, padpiarezvalisia pałynom, zapalvali doŭhija šasty i ź pieśniami, krykami, padychodzili da kožnaj chaty, zaprašajučy ŭsich na Kupalle.
U asnovie ŭsioj kupalskaj abradnaści lažyć pakłanieńnie našych praščuraŭ soncu (ahniu), vadzie i raślinnaści.
Śviatkavańnie Kupalla zvyčajna adbyvałasia na tradycyjnym rytualnym miescy, na jakim viaskovaja abščyna jašče sa staradaŭnich časoŭ adznačała najbolš značnyja padziei. U roznych rehijonach raśsialeńnia biełarusaŭ heta mahło być uźbiarežža raki ci voziera, a kali pobač nie było vady, to vybiralisia jaki-niebudź pahorak, nievialikaja palanka abo prosta ŭskraina haju.
