Jak ni kruci, a śviata ŭradžaju Dažynki maje pahanskija karani. Naŭrad ci mima takoj akaličnaści projduć siekty fanataŭ Pieruna, Jaryły i Baby Jahi . Fieljeton Lolika Uškina.
1.
Robiert Łenhdan, hałoŭny hieroj «Kodu da Vinčy», prafiesar Harvardu, ekśpiert u pytańniach mistyki, kiłbasiŭsia pad fanieru na centralnaj płoščy Kobryna. Pavierch jahonaha kaściuma ad Dolche & Habana krasavałasia paviazka z nadpisam «Pieradavik-2009». Takim čynam, zanuryŭšysia ŭ atmaśfieru śviata ŭradžaju, prafiesar źbiraŭsia pieraškodzić płanietarnaj katastrofie.
2.
Usio pačałosia niekalki dzion tamu, kali jaho vyklikali ŭ Vatykan.
Pantyfik, adkłaŭšy ŭbok, zakładzieny na staroncy ź litaraj «Ž», bukvar, pryvitaŭ Łenhdana.
— Huten tak. Znajecie, mianie zaprašajuć u Biełaruś.
— Kruta. Tam «Linija Stalina» supierskaja. Najlepšaja va Uschodniaj Jeŭropie.
— Mianie turbuje takaja ciepłynia i nastojlivaść. Miarkuju, niechta tam choča adciahnuć maju ŭvahu ad čahości vielmi važnaha... Što vy viedajecie pra Dažynki?
Prafiesar zadumaŭsia:
— Nu, heta byłoje pahanskaje śviata ŭradžaju. Zaraz kič i prapahanda.
— Nie ŭsio tak prosta…
Papa razharnuŭ na stale niejki vatman.
— Pierad vami — płan rasstanoŭki patruloŭ u Kobrynie padčas Dažynak. Dziŭna, adnak tut jość hieamietryčnaja łohika.
Pabačyŭšy schiemu prafiesar ledź nie zabyŭsia, jak zvać Abamu:
— Heta ž… častka rytuału vyklikańnia Pieruna! Kopy farmujuć salarnuju trapiecyju. Zastajecca kab niechta staŭ u centry i pračytaŭ: «si jesť Pierun' žie v' biašie aki paki aŝie jesm». I tady na ziamlu pryjdzie Piarun. Nam usim budzie chana! Što, što znachodzicca ŭ centry?
Papa palez u papierki:
— Nie moža być! Trybuna lidera...
Łenhdan zrazumieŭ płan zmoŭščykaŭ.
— Jany źbirajucca padsunuć lideru svoj tekst. Jon jaho na aŭtamacie ahučyć i ....Treba terminova jechać u Kobryn.
3.
Flor uspaminaŭ pra Rym abarvała pytańnie:
— Prabačcie, heta vy toj słavuty pieradavik, jaki padčas uboračnaj vypiŭ usiaho 250 hram?
Pierad Łenhdanam stajała pryhažunia z hłybokimi vyrazami va ŭsich častkach adzieńnia. Adstupać nie było kudy.
— Nu!
— Ja z haziety «Stabilnaja Kobrynščyna», nakont intervju. Davajcie tolki za roh budynku. Tut stolki huku!
Jak tolki zaviarnuli za roh, Łenhdan atrymaŭ pa rahach čymści ciažkim.
Kali jon pryjšoŭ da ciamy, nad im stajali mažnyja dziadźki, čynoŭniki na vyhlad. Adzin ź ich trymaŭ u rukach niejkuju papierku, a druhi — kaścianuju nahu.
— A, prafiesar! Dumajecie, my vas nie paznali? My — viarchoŭnyja žracy Baby Jahi. Voś hety tekst my zaraz padsuniem lideru, i praz paru chvilin na ziamlu vierniecca Piarun!
I žracy sa złaviesnym rohatam pabiehli da trybuny.
4.
Pieramahajučy bol, Łendhdan dastaŭ mabilnik.
— Alo, milicyja. Zaraz mima mianie u kirunku płoščy prajšła paračka. Ja paznaŭ ich: apazicyjaniery. Majuć antydziaržaŭnyja ŭlotki i ciažkija pradmiety... Užo prymajecie miery? Dziakuj.
Tak byŭ vyratavany śviet.
