lidovky.cz
Pakul Minsk naviedvaŭ Patryjarch Maskoŭski Kiryła, u Čechiju z trochdzionnym vizitam zavitaŭ Papa Bienedykt XVI. Z Stara-Balasłava piša Źmicier Pankaviec.
Jašče tolki źbirajučysia ŭ Prahu, viedaŭ, što apošnimi vieraśnioŭskimi dniami horad naviedaje pantyfik. Ale, na ździŭleńnie, absalutna nijakaha ažyjatažu z hetaj nahody nie adčuŭ.
Čechija — adna z najbolš ateistyčnych krain Jeŭrasajuzu, i hramadzianie asablivaj uvahi vizitu nie nadali.
U Prahu Bieniedykt pryjechaŭ 26 vieraśnia, ale sustreć jaho sabrałasia niašmat ludziej. Nijakich afiš u horadzie, aproč jak u kaściołach, jakija b nahadvali, što ŭ horadzie taki vysoki hość, taksama nie było.
Najpierš u Prazie Papa sustreŭsia ź śviatarami, prostyja vierniki tudy nie dapuskalisia. U niadzielu prachodziła sustreča z moładździu pad Brnom. A ŭžo 29 vieraśnia była zapłanavanaja imša ŭ pryharadzie češskaj stalicy, miastečku Stara-Balasłaŭ.
Dabracca da Stara-Balasłava možna było ad kancavoj stancyi mietro «Letniany», adkul ranicaj kožnyja try chviliny chadzili admysłovyja biaspłatnyja aŭtobusy. Dajechać da miastečka možna ŭsiaho za niejkich paŭhadziny.
Jašče ŭ XVII stahodździ ad Prahi da Stara-Balasłava byŭ arhanizavany śviaty šlach da kaściołu Ŭźniasieńnia Panny Maryi. Ściežka była abaznačanaja saraka čatyrma baročnymi kapličkami, jakija stajali adna ad adnoj na adlehłaści, roŭnaj praciahłaści Karłavaha mostu. Dzie-nidzie miž słaniečnikavych paloŭ ich možna ŭbačyć i ciapier.
Stara-Balasłaŭ staŭ miescam pałomnictva, bo ŭ tamtejšym chramie zachoŭvajecca sakralny pradmiet češskaj ziamli. Havorka pra miedny bareljef Madonny starabalasłaŭskaj, jaki kniahinia Ludmiła padaryła svajmu ŭnuku Vacłavu, budučamu śviatomu patronu Čechii. Darečy, 29 vieraśnia — heta mienavita dzień śviatoha Vacłava, aficyjny vychodny ŭ krainie.
Sam Stara-Balasłaŭ nie vielmi ŭražvaje. Paśla vykštałconaj Prahi miastečka padajecca nie takim užo i dahledžanym. Adlataje atynkoŭka ad kaściołu, asfalt na vulicy taksama nie ŭsiudy idealny.
A ŭ niekatorych rajonach pasielišča, dzie prachodziła daroha viernikaŭ, stajaŭ jašče toj pył.
Choćki-niachoćki, ale mižvoli paraŭnoŭvaješ toje, što bačyš, z Budsłaŭskim festam. Pieršaja dumka — na Miadzielščynie Papu sustreli b lepš. Pra heta možna mierkavać navat pa niejkich pobytavych momantach. Kaniečnie, bijaprybiralniaŭ było dastatkova. Ale tych ža šapikaŭ z praduktami — vobmal. Kab dačakacca čarhi pa kubačak harbaty, treba było prastajać kala hadziny. Jak pa mnie, dyk niedastatkova było jatak z abrazkami, kryžykami, suvienirami. U Budsłavie hetaha nieparaŭnalna bolš.
Da plusaŭ čechaŭ možna adnieści adsutnaść mietałašukalnikaŭ. U nas by dakładna heta pieratvaryli ŭ jašče adzin Dzień niezaležnaści, z šmonam dla kožnaha.
Zrešty, nad miastečkam kružlaŭ viertalot. A Papu supravadžali łysyja dužyja ŭ karku chłopcy ŭ strojach. Ničym nie adroźnivajucca, darečy, ad Uciuryna i kamandy. Ułasna češskaj palicyi było nie tak i šmat. Prynamsi, jana nie kidałasia ŭ vočy.
Na sustreču ŭ Stara-Balasłavie ŭ kaściołach zahadzia raspaŭsiudžvalisia kvitki.
Biaspłatnyja, ale tam było kankretna ŭkazanaje miesca, adkul možna budzie suzirać Śviatoha Ajca — A1, S4, D6.
Pamiž hetymi siektarami isnavali darožki, kudy maładzieńkija vałanciory sprabavali nikoha nie puskać. Nie zaŭsiody ŭdavałasia.
Ałtar zrabili prosta ŭ hołym poli, na ŭskrajku miastečka. Aformleny jon byŭ minimalistyčna. Biełaja materyja, kryž, vyjava Maci Božaj. Zboku — miesca dla choru, jakija śpiavaŭ pryhožyja sučasnyja pieśni pa-češsku. Nadvorje pantyfiku taksama spryjała: jasnaja i łahodnaja vosień.
Jašče da pačatku imšy placoŭka pierad ałtarom pačała zdavacca vialikim šmathałosym i šmatmoŭnym stadyjonam. Amal praz adnaho ludzi trymali ściahi. I nie tolki češskija dy vatykanskija. Asabliva nie sočačy, naličyŭ vosiem pilihrymak z polskich haradoŭ. Nie sumniajusia, ich było značna bolej. Chapała słavackich ściahoŭ, byli niamieckija, charvackija, vieniesuelskija, pieruanskija. Horda łunali try žoŭta-błakitnyja ukrainskija štandary.
Byŭ adzin i bieł-čyrvona-bieły, ź jakim pryjšoŭ biełaruski student, kolišni vypusknik Humanitarnaha Liceju.
Bieniedykt XVI u svaim papamabili adrazu ž abjechaŭ natoŭp viernikaŭ, machajučy im rukoj. Ludzi pačynali až viščać, kali pantyfik padjazdžaŭ da ich. U značnaj stupieni siońnia Papa — nie prosta duchoŭny lider, ale zorka sučasnaj pop-kultury, na jakuju ludzi iduć prosta pahladzieć. Na češskaj ziamli Papu pryvitaŭ kardynał Mirasłaŭ Vłk. Paśla čaho pačałasia ŭłasna słužba.
Šmat chto, kab patrapić na jaje, prajšoŭ doŭhi šlach. U niekatorych na samu imšu ŭžo nie chapała siłaŭ — zasynali ŭ poli stomlenyja, ale ščaślivyja. Na tvarach ludziej byli ŭśmieški. Takija sustrečy dajuć mocny emacyjny zarad.
A što da ludziej, dyk było ich nie tak i šmat. Moža, niekalki dziesiatkaŭ tysiač.
Tut iznoŭ pačali pravodzicca paraleli z Budsłavam. Upeŭnieny, što tam na imšu da Papy pryjšło b nieparaŭnalna bolej.
