(«Zabaronienaja Rečaisnaść», fantastyka/bajavik, Rasija, 2009, 90chv., Rež. — Kanstancin Maksimaŭ. Pavodle knihi Vasilija Hałavačova «Śmierš-2»)
Piśmieńniki Hałavačoŭ i Łukjanienka — aboje raboje. Ale tolki na pieršy pohlad.
Druhi, vykštałcony naziralnik, pieraapracoŭvaje ŭ «Dazorach» narodnyja rasijskija matyvy: maluje sakavitaj łubočnaj farbaj piarevaratniaŭ ŭ pahonach, pradažnych palitykaŭ, ź luboviaj vyštukoŭvaje vuličny falkłor: drymučych bamžoŭ i rynkavych handlaroŭ-kryvasmokaŭ, prapanujučy stopudovy tryumf Dabra nad Licham, za jakoj chavajecca bietonnaja, ale vielmi pavučalnaja maral pra žaleznuju ijerarchiju aviečak i vaŭkoŭ. U hetym płanie Łukjanienka — lirnik-miedyum: biez usiakaj pretenzij na łaŭry admietnaha, talenavita viartaje nazad u masy rasijskaje nieśviadomaje ŭ formie sučasnych sahaŭ, nie zabyvajučy viesieła tak i zuchavata stryhčy kupony, nie raŭnujučy kolišni vandroŭny bajanist na viasiellach.
Vasilij Hałavačoŭ (aŭtar litaraturych šlahieraŭ «Śmierš» i «Schron»), jaki i pradusavaŭ svoj scenar, — čałaviek ambitny. Jamu nie chočacca zadavolvacca słovam fantazior.
Jon — fantast: užyvaje razumnyja słovy i mudrahielistyja, jak by navukovyja i jak by fantastyčnyja tłumačeńni, aktyŭna kivaje na Lema i Tarkoŭskaha, impetna nieafictvuje sa stararuskaj spadčynaj.
I siužet, zdajecca, zamiašany žyćciaśćviardžalna: 2013 h. Maćviej Sobaleŭ, prafiesijny kontrvyviednik, sa svaim paplečnikam Kuryłam pieravoziać najnoŭšuju psichatronnuju zbroju. Kuryła stralaje ŭ siabra, ale toj vyžyŭ i zdoleŭ schavacca ŭ hłuchoj vioscy na Bajkale. Adkul usia Rasija i budzie čakać jaho zvarotu. Tym ža časam nie śpiačy ŭ šapku Kuryła vynošvaje płany zachapić uładu (cikava, a Pucin ź Miadźviedzievym, što, u hety čas niarvova kurać u fortku bunkiera?). Maćviej, jak kožny prystojny hieroj, śpiarša krucić nosam, ale pabačyŭšy, što treba i honar znać, viartajecca Achoŭnikam Nutranaha Koła, kab vyratavać Rasiju, dy što tam kazać, usich nas ad Kuryły i jaho nadkramloŭskaha načalnika, fantastyčnaj pačvary Manarcha Ciemry.
 |
Publika zaprasiła pieśni, ale ŭ Hałavačova jaje niama. Kazki nie atrymałasia:
piarevaratni ŭ pahonach niejkija niepiarevaratnyja, rasijski palityk z usimi ich biaźlitasnymi zahanami i miłymi pieravahami vyjšaŭ u vykanańni Alaksandra Bałujeva («U žniŭni 44-ha») adnaznačna marsijanskim, čyjo cieła da taho ž čas ad času pracinaje cmianaha pachodžańnia kareńnie, što vielmi nahadvaje nahladnuju medycynskuju ahitacyju ź sieryjała «D-r Chaŭz», a z kałarytnymi bamžami dyk naahuł brak.
Atrymalisia darahija, pazyryć možna, karcinki z narmalnieńkaj, zabaronieńkaj rečaisnaściu i estetyčna vyličanyja (miescami) epizody, u pryvatnaści z pryŭkrasnym śniežnym lvom.
Adnym słovam, «Zabaronienuju rečaisnaść»
zabaranić nielha hladzieć
(staŭcie koski, dzie vaša vola).
Čamu ŭsio ž varta hladzieć hety film:
—Kab zacanić novuju fryzuru Ŭładzimira Ŭdavičenkava (jon ža «Bryhadny» Fił i «Bumieraŭski» Kot), ad čaho film staŭ katastrafična padobny da «Horca». A taksama novy bruniecisty imidž seks-bambini Lubovi Tałkalinaj («Kansiervy» i «Antykiler»).
— Prosta paru chvilinak (hadzinak) hlanuć na Taho, Chto Pryjšoŭ Paśla, na novuju mača-zorku Rasii Ihara Piatrenku (jon ža Vierčyn kiroŭca i Andryj Bulba).
— Kab zazirnuć pabačyć u sapraŭdy zabaronienuju rečaisnaść — Maskvu. (Za paŭhoda, što my pierastali jeździć na začynienuju Čarkizaŭku, tam šmat čaho źmianiłasia: novyja tendencyi ŭ interjernym dyzajnie i novyja marki «Aŭdzi» na vulicach).
