Intryha vakoł sustrečy rasijskaha prezidenta ź biełaruskaj presaj zakručvałasia tuha. Ale ŭ vyniku ničoha siensacyjnaha ŭ Barvisie 23 listapada nie prahučała.
fota kremlin.ru
Ažyjataž byŭ spravakavany samim faktam zaprašeńnia cełaj abojmy niezaležnych ŚMI. Takoha raniej nie było. I tamu publika napružyłasia: nu, mabyć, užo skazanie dyk skazanie! U Miadźviedzieva ž akazałasia ź liškam palitkarektnaści, ale małavata enierhietyki. A mahčyma, Kreml prosta vyrašyŭ nie ahalać špahu. Pakul što.
Karaciej, anijakaha pijaraŭskaha «mačyłava», jak chtości spadziavaŭsia. Jašče bolš, pakolki pytańni akazalisia (całkam čakana!) vostrymi i dyskamfortnymi, Miadźviedzieŭ najpierš byŭ vymušany abaraniacca, apraŭdvacca, skarystoŭvać dypłamatyčnyja abaroty, jakija maskavali realnyja kalizii. My, maŭlaŭ, nie ciśniem u pytańni pryznańnia kaŭkazskich respublik. Nikoli nie prymušali ŭvachodzić u Rasiju. Haz naleta damo na 30–40% tańniej, čym inšym «supastaŭnym krainam». Naohuł šmat dapamahali i dapamahać budziem. Udzieł ža Biełarusi va «Uschodnim partniorstvie» Jeŭraźviazu, maŭlaŭ, nijak Maskvu nie napružvaje, pieraškod u hetym płanie z boku Rasii nie budzie. I h.d. i da t.p.
U pryncypie, kali razabracca, usie hetyja vykazvańni chutčej na ruku biełaruskamu kiraŭnictvu, čym Kramlu.
Naprykład, kali nie nastojvajecie na pryznańni kaŭkazskich respublik, to jakija pytańni — my jašče padumajem…
Rasijski prezident pryziamliŭsia za adnym stałom z žurnalistami — i ŭ hetym płanie vyhladaŭ bolš demakratyčnym, čym Łukašenka, jaki na padobnych maštabnych pres‑kanfierencyjach zvyčajna ŭładkoŭvajecca asobna ad pradstaŭnikoŭ presy. Zatoje biełaruski kiraŭnik nie saromiejecca impravizacyj i časta robić na takich mierapryjemstvach rezanansnyja zajavy, jakija cytujucca i praz hady.
Hałoŭnaje ž — rozny pryncyp padboru ŭdzielnikaŭ. Karespandenty z rasijskaj hłybinki apryjory nastrojenyja kamplimientarna. Ich ščyra zachaplajuć čystyja minskija tratuary i ŭzornyja fiermy. Miadźviedzieŭ ža atrymaŭ niazručnych surazmoŭcaŭ, pryčym u asobie pradstaŭnikoŭ jak niedziaržaŭnych, tak i dziaržaŭnych biełaruskich ŚMI. Z roznych pryčynaŭ, ale ŭsie jany zusim nie byli nastrojenyja na dyfiramby. Darečy, pastfaktum stała vidavočna: pradstaŭniki dziaržaŭnaj presy ŭ vastryni pytańniaŭ nie sastupali.
Navošta ž Kreml naładziŭ mierapryjemstva? Nu chto pavieryć, što ŭvieś hety harod haradziŭsia ŭ honar dziesiacihodździa sajuznaj dziaržavy, pra jakuju ciapier — abo dobra, abo ničoha?
«Nie vyklučana, što Kreml rychtavaŭ bolš vostryja vykazvańni pa ŭsim kompleksie dvuchbakovych adnosinaŭ, — miarkuje minski analityk Andrej Fiodaraŭ. — Ale ŭ vyniku było vyrašana ich źmikšavać. I pryčynaj mahła stać žorstkaja pazicyja Łukašenki napiaredadni padpisańnia dakumientaŭ ab stvareńni mytnaha źviazu. Maskva vyrašyła nie dražnić husiej».
Svaja viersija ŭ biełaruskaha miedyjaekśpierta Paŭluka Bykoŭskaha. Jon nahadaŭ: Miadźviedzieŭ i Pucin užo rychtujucca da vybaraŭ 2012 hoda. I nie sakret, što pamiž imi jość momant kankurencyi. «Mahčyma, niejkaje pijar‑ahienctva padkazała Miadźviedzievu taki chod. Bo jon zacikaŭleny pakazać siabie samastojnaj palityčnaj fihuraj, vyjści ź cieniu Pucina», — adznačyŭ Paŭluk Bykoŭski.
«Miadźviedzieŭ adkazvaŭ dakładna, jasna i łakanična,
— dzielicca ŭražańniami ŭdzielnica sustrečy — hałoŭny redaktar BiełaPAN Iryna Leŭšyna. — Heta i nie dziŭna, tamu što jaho pres‑słužba papiarednie zapatrabavała pytańni. Chacia była mahčymaść zadać i ekspromtam. Ale času było zamała. Sustreču na paŭhadziny ŭrezali suprać abiacanaha — da paŭtary hadziny. Miadźviedzieŭ byŭ vielmi palitkarektny. Badaj, samaje žorstkaje vykazvańnie tyčyłasia taho, što Alaksandru Łukašenku varta było b prytrymlivacca bolšaj dypłamatyčnaści ŭ dyskusijach z rasijskimi ŭradavymi čynoŭnikami».
Zrešty, u Minsku hetuju zaŭvahu ŭspryniali biazbolna, i adpaviedny pasaž Miadźviedzieva vydaŭ navat Pieršy kanał BT. A što? Biełaruskaja publika pryvykła i da bolej krutych pramoŭ svajho aficyjnaha lidera. Dy i sam jon nie ličyć svaju vierbalnuju rezkaść niedachopam. A što vyłajaŭ maskoŭskich dziejačaŭ — dyk tak im i treba, maŭlaŭ.
Naohuł ža ŭ Iryny Leŭšynaj «skłałasia ŭražańnie,
što rasijskaje kiraŭnictva chacieła dakładna i pa niekatorych pazicyjach žorstka dać zrazumieć Minsku, čaho ad jaho čakajuć u Kramli. U pieršuju čarhu heta tyčyłasia mytnaha źviazu, KSAR ADKB».
Sapraŭdny, pa hetych pytańniach Miadźviedzieŭ vykazaŭsia choć i bieź lišnich emocyj, ale ćviorda. Daŭ zrazumieć, što Minsku pryjdziecca ad siaho‑taho admovicca ŭ ramkach adpaviednych pahadnieńniaŭ. U pryvatnaści, źmirycca z pavyšeńniem myta na inšamarki ŭ miežach mytnaj trojki. Miadźviedzieŭ taksama prazrysta namiaknuŭ, što Kreml u vypadku nieabchodnaści raźličvaje na paŭnavartasny ŭdzieł biełaruskaha boku ŭ vajennych dziejańniach na terytoryi krain ADKB.
Palitołah Valer Karbalevič miarkuje, što zaprašeńnie žurnalistaŭ u Barvichu — «heta miechanizm cisku na Łukašenku, srodak uździejańnia na biełaruskaje hramadstva. Nie vypadkova žurnalistaŭ ź niedziaržaŭnych ŚMI zaprasili bolš, čym ź dziaržaŭnych. Heta tradycyja Kramla: kali adnosiny ź Minskam psujucca, pačynajucca hulni ź biełaruskaj apazicyjaj».
Da słova, Miadźviedzieŭ abmoviŭsia, što nadalej nie vyklučaje padobnych sustreč nie tolki ź biełaruskaj presaj, ale i z pradstaŭnikami palityčnaj apazicyi. Budzionna tak kinuŭ: maŭlaŭ, «kantakty pamiž palitykami — heta narmalnaja sprava». Cudoŭna razumiejučy, jakuju stremku zahaniaje, jakija emocyi abudžaje (usie pamiatajuć frazu Łukašenki: u Biełarusi jość tolki adzin palityk!). Voś heta sapraŭdy hučnaja zajava. Raniej rasijskija prezidenty takoha sabie nie dazvalali.
Uvohule ž možna mierkavać, što pakul Kreml tolki pakazytaŭ niervy biełaruskamu kiraŭnictvu — nie bolš.
Ale daŭ zrazumieć, što ŭ vypadku abvastreńnia hatovy skarystoŭvać roznyja vidy infarmacyjnaj zbroi dy palityčnaha cisku.
Pastfaktum kamientatary iranizujuć: i navošta žurnalistaŭ zaprašaŭ — moža, skazać što chacieŭ? I voś jakaja reč atrymlivajecca: pačni rasijski prezident vykryvać, pahražać, sypać hromy i małanki — usie b zrazumieli i navat z palohkaj uzdychnuli: dyk voś dziela čaho harod haradziŭsia! A tak nibyta navat i niejkaje nieŭrazumieńnie. Voś hety psichałahičny kantekst lepiej za ŭsio i charaktaryzuje ciapierašniuju fazu «braterskaj intehracyi». Tak što ŭ peŭnym sensie, sapraŭdy, atrymałasia simvalična da dziesiacihodździa sajuznaj dziaržavy.
