Raskažu kazku. Žyli‑byli chłopčyk i dziaŭčynka. Samaje kaštoŭnaje i darahoje, što było ŭ dziaŭčynki, nazaviem «lalkami», a chłopčyk kaštoŭnym i važnym ličyŭ «mašynki».
Hetyja chłopčyk i dziaŭčynka sustrelisia, spadabalisia adno adnamu, ich pierapoŭnili pačućci, i jany vyrašyli padzialicca samym kaštoŭnym, što ŭ ich jość: chłopčyk doryć dziaŭčyncy mašynku, a dziaŭčynka chłopčyku — lalku, i kali pry hetym chto‑niebudź ź ich skaža: «Fu, jakoje hłupstva», — stasunki naŭrad ci składucca.
Paviarnicie kazku troški pa‑inšamu. Dziaŭčyncy spadabaŭsia chłopčyk, jana daviedałasia, što jon lubić mašynki, kali jany sustrelisia, jana jamu padaravała mašynku, jon ščaślivy, jon joj doryć mašynku, jana prymaje jaje z padziakaj, bo jana viedaje, što jon ličyć ich samymi kaštoŭnymi.
U ich składvajucca stasunki, chłopčyk ličyć ich vydatnymi, tamu što jany pastajanna abmieńvajucca mašynkami, to bok samym dla jaho kaštoŭnym.
Dziaŭčynka pieryjadyčna doryć jamu lalek, chłopčyk ich nie adšturchoŭvaje, ale ŭsprymaje jak prykmietu nievialikaha «dziavočaha hłupstva», a dziaŭčynka čakaje i čakaje, kali ž jon narešcie padoryć joj lalku.
U vyniku jana razumieje, što nie dačakajecca, i sa słovami «usie chłopčyki — biazdušnyja idyjoty» razryvaje stasunki ci pakutuje ŭ ich.
Chłopčyk nie razumieje, čamu tak zdaryłasia, a dziaŭčynka naŭrad ci vinavataja, što nie skazała, što dla jaje kaštoŭnaje, ci, što taksama časta byvaje, sama nie razumieje, što dla jaje kaštoŭnaja mienavita lalka.
Sustrakajecca i advarotnaja situacyja, kali chłopčyk doryć lalek i čakaje mašynki, ale takaja situacyja sustrakajecca radziej.
Mienavita tamu, na moj pohlad, «žančyny, jakija znachodziacca ŭ šlubie bolš za dziesiać hadoŭ, pakutujuć ad depresii ŭ 4 razy čaściej, čym žančyny niezamužnija. Pry hetym žanatyja mužčyny, naadvarot, pakutujuć ad depresij u 4 razy radziej, čym chałaściaki».
Tamu vielmi važna davać partnioru toje, što jon cenić, ale, na moj pohlad, značna bolš važna razumieć i z udziačnaściu prymać, kali partnior daje tabie toje, što kaštoŭna dla jaho, u hetym bolš lubovi i ščyraści.
I mienavita pa tym, što doryć tabie partnior u ščyryja chviliny, možna zrazumieć, što dla jaho źjaŭlajecca kaštoŭnym.
I, mabyć, ništo tak nie zabivaje stasunki, jak niepryniaćcie takoha padarunku i nie zroblenyja ź jaho vysnovy.
