Strach tyrana 14

Piša ajciec Piotra Rudkoŭski.

«Tady Irad, uśviadomiŭšy, što mudracy padmanuli jaho, vielmi razhnievaŭsia i pasłaŭ słuhaŭ, kab pabili usich niemaŭlat u Viflejemie…» (Maćviej 2:16).

Ciažka skazać, u jakoj stupieni apovied pra zabojstva viflejemskich niemaŭlat, najaŭny ŭ druhim raździele Dabravieścia pavodle Maćvieja, adlustroŭvaje realnyja padziei. Niama sumnievu, adnak, što jon całkam adekvatna pieradaje styl viadzieńnia palityki starejučaha tyrana.

Jevanhielle pavodle Maćvieja paŭstała ŭ asiarodździ judea-chryścijan, jakija byli vialikimi patryjotami Izraila. Toj, chto bolš-mienš znajomy z čatyrma kananičnymi jevanhiellami, moh zaŭvažyć, što pieršaje Jevanhielle (katoraje «pavodle Maćvieja») vyznačajecca spasiarod inšych tendencyjaj da akcentavańnia judaistyčnaha kampanientu chryścijanstva. Isus tut preezientujecca jak toj, chto pryjšoŭ «vykanać» Zakon Izraila, a ni ŭ jakim razie nie «admianić», Jaho dziejnaść padajecca jak ździajśnieńnie izrailskich praroctvaŭ, a sam Jon pavodle pachodžańnia javicca ŭ Dabravieści jak «syn Aŭraama, syn Davida», hzn. paŭnakroŭny judej-izrailcianin.

Pasus pra viflejemskuju raźniu treba čytać jak «niamy kryk» tych judejskich patryjotaŭ ź pieršaha stahodździa, u jakich amal ničoha, aprača płaču i ŭzdychańnia pa «losie Božaj hary» nie zastałosia. U apoviedzie pra zabivańnie niemaŭlat «Davidavaha horada» jakby skandensavana historyja Judei ad 63 h. da n. e. (zachop Jerusalima rymlanami) da 70 h. novaj ery (poŭnaje źniščeńnie Jerusalima i jaho śviatyni).

Chto taki Irad i jakaja jaho rola ŭ historyi «judejskaha niaščaścia»? Pa-pieršaje, Irad — heta čałaviek nie judejskaha pachodžańnia, jaki, adnak, zamacavaŭšy ŭładu ŭ Judei, Halilei i Batanei, apranuŭ masku «vyznaŭcy judaizmu», nie źmianiŭšy svajoj mientalnaści.

Svoj «judaizm» jon moh paśpiachova spałučać z rehularnym parušeńniem usich asnoŭnych zapaviedziaŭ judaizmu. Da jaho dobra b pasavała najmieńnie «judejski hoj» vodle anałohii da sučasnaha fienomienu «pravasłaŭnaha ateizmu» abo «katalickaha ateizmu».

Pa-druhoje, Irad byŭ abrany «carom judejaŭ» nie judejami, a rymskim sienatam. Stałasia heta tady, kali Antyhon, judej-patryjot, zrabiŭ sprobu zdabyć uładu ŭ Judei, a Irad, z malenstva zvykły ŭładaryć, nie zachacieŭ z hetym źmirycca i z dapamohaj akupantaŭ zachapiŭ uładu dla siabie.

Pa-treciaje, Irad, zachapiŭšy ŭładu ŭ Judei, nie curaŭsia nijakich mietadaŭ jaje zamacavańnia. Achviarami jaho paranaidalnaha strachu zhubić uładu stali — miž inšymi — jahonaja žonka Maryjamne (judejka-arystakratka, da jakoj Irad, darečy, byŭ pačućciova vielmi pryviazany), a taksama brat i dvoje synoŭ.

Pa-čaćviortaje… što ž, Irad byŭ nie tolki sprytnym palitykam, ale i «madernizataram» padlehłych jamu abšaraŭ. Adnaŭleńnie i vieličnaje ŭpryhožańnie jerusalimskaj śviatyni, stvareńnie spraŭnaj sistemy pastaŭki vady ŭ Jerusalim, pabudova ćviardyniaŭ Masady i Irodyjuma — heta svojeasablivyja padarunki Irada judejskamu narodu, jakija, niesumnieŭna, spaŭniali važnuju prapahandysckuju funkcyju i lehitymizavali jahonuju ŭładu ŭ vačach judejaŭ.

Apovied pra zabojstva Iradam niemaŭlat źjaviŭcca ŭ asiarodździ judejskich patryjotaŭ najpraŭdapadobniej jak kontrprapahandyscki tvor, jak alternatyŭny pohlad na «dasiahnieńni» vaładara, jakoha ŭžo ŭ pieršaj pałovie pieršaha stahodździa niekatoryja paśpiechi abvieścić «Vialikim». Aŭtar (abo aŭtary) druhoha raździełu Dabravieścia pavodle Maćvieja

prezientujuć hetaha «vielikana» jak maralnaha karlika, jakoha zžyraje iracyjanalny strach pierad «niemaŭlatkam» i jaki ŭ svajoj palitycy previentyŭnaha źniščeńnia patencyjnaha asiarodku apazicyi pasoŭvajecca da žachlivaha absurdu

Iradavu palityku trapna skamientavaŭ staražytny chryścijanski piśmieńnik Kvodvultdeus: «Ty zabivaješ biezabaronnych, bo strach zabivaje ciabie». Strach sapraŭdy zabivaŭ hetaha tyrana: spačatku ŭ maralnym płanie, a potym u psichičnym i cialesnym. Irad, jak suhieruje Iosif Fłaviŭ, pamiraŭ strašennaj śmierciu: hłybokaja paranoja plus chvaroba nyrak pieratvaryli jaho ŭ vartaha žalu, niaščasnaha, zanuranaha ŭ rospač i žach staroha.

Apovied pra viflejemskuju masakru, adnak, źjaŭlajecca niečym bolšym, čym «niamym krykam» judejskich patryjotaŭ. Praz hety apovied jany dzielacca svaim vialikim adkryćciom: biezdapamožnaje niemaŭla moža pieramahčy ŭsiemahutnaha tyrana! Jany namahajucca pakazać,

nakolki słaboju źjaŭlajecca «moc» tyraničnaj ułady i nakolki mocnaj źjaŭlajecca «słabaść» miralubnaha i čałaviekalubnaha vaładara. Jany pierakonvajuć, što pieramahčy tyraniju nasamreč vielmi lohka: dastatkova žyć u praŭdzie i vyzvalicca ad strachu.

0

0

0

0

0

0