Tak chočacca parazvažać pra toje, što siońnia adbyvajecca ŭ apazycyi ŭ dačynieńni da lidera A.Milinkieviča. Dla mianie nastolki vidavočna, što čas i historyja abrali hetaha čałavieka jak lidera. I toje, što adbyłosia ŭviesnu, niemahčyma nia źviazvać ź imiem A.Milinkieviča. Bo nia tolki falsyfikacyja i chłuśnia vyvieli ludziej na vulicu, ale i davier da prystojnaha lidera, jaki nia kinuŭ i nia zdradziŭ. Tak, vystupy pa TV A.Kazulina dali peŭny rezanans. Ale davajcie ŭjavim, što nie było b Kazulina jak kandydata takoha ŭzroŭniu, – padziei z takoj ža kolkaściu ludziej i enerhijaj usio adno adbylisia b. A voś kali b nie było A.Milinkieviča jak kandydata, a byŭ by inšy z pretendentaŭ, ja vielmi sumniajusia, što my b ubačyli taki vynik. Ja pierakananaja: niahledziačy na niejkija drobnyja praliki i pamyłki, mienavita achviarnaść i samaaddanaść sumlennaha lidera pieradalisia i pamnožylisia ŭ sercach maładych ludziej, jakija stajali na Płoščy. I niepryjemna čuć vyrazy kštałtu: «Nu, pry čym tut lider, usio adno, chto byŭ by lideram».
A tyja, chto ciapier supraćstajać A.Milinkieviču, asłablajučy jahony aŭtarytet, sprabujučy navat adchilić jaho, svaimi dziejańniami pakazvajuć, što žadajuć zadavalnieńnia ŭłasnych ambicyjaŭ bolej, čym svabody svajoj krainy.
Zvyčajna Boh i historyja saramaciać takich ludziej. A paśpiachovyja lidery zaŭsiody zastajucca liderami.
