U aŭtorak 12 śniežnia ŭ hazecie «Sovietskaja Biełoruśsija» byŭ źmieščany čarhovy prahramny artykuł namieśnika kiraŭnika Administracyi prezydenta Anatola Rubinava «Navuka i hramadztva», jaki zaniaŭ ažno dźvie staronki. Spadar Rubinaŭ piša, jakim jon bačyć miesca navuki ŭ biełaruskaj ideałohii, asudžaje relihiju, pakazvaje materyjalizm i ateizm jak adzina pravilny punkt hledžańnia, abhruntoŭvaje nieabchodnaść antyrelihijnaj prapahandy i źnižeńnia ŭpłyvu carkvy na hramadztva.
Ułada daje zrazumieć, što bolš nia źbirajecca hulacca z apošnim volnym asiarodkam – relihijnymi arhanizacyjami. Pryludnaje vykazvańnie Łukašenki na hetuju temu pa telebačańni vyklikała b niezadavolenaść u hramadztvie, tamu ŭłady vykarystali taki voś sposab niedvuchsensoŭnaha ŭkazańnia idealahičnaj vertykali.
U pryvatnaści, u materyjale adznačajecca: «Na źmienu [kamunistyčnaj idealohii], jak pałački- vyručałački, aŭtamatyčna pryjšli šmatrazova vyprabavanyja historyjaj staryja idealahičnyja pryncypy: nacyjanalizm i relihija». Spadar Rubinaŭ krytykuje tych, chto nie pryznaje materyjalizmu dy ateizmu i vieryć u Boha. «Zališniaja aktyŭnaść carkvy, imknieńnie praniknuć u siaredniuju i vyšejšuju adukacyju, vyklikajuć zakłapočanaść. Usio-taki daminavać u nas pavinna śvieckaja adukacyja i vychavańnie, zanavanaje na materyjalistyčnym śvietapohladzie. Inakš adukacyjny i tvorčy status našaha hramadztva budzie źnižacca», – praciahvaje svaje dumki sp. Rubinaŭ.
Kali praciahvać uvažliva čytać artykuł, to možna ŭbačyć, čamu tak nie padabajecca relihija aŭtaru i tym, na čyj zakaz napisany materyjał: «Narešcie, uzmacnieńnie ŭpłyvu relihii aznačaje adnačasova asłableńnie ŭpłyvu dziaržaŭnaj ideałohii. Dobra, što siońnia na čale pravasłaŭnaj carkvy staić vyklučna mudry čałajevk, nia tolki vybitny relihijny dziajač, ale i vialiki, adkazny palityk, jaki ščyra kłapocicca ab roskvicie našaj krainy. Ale kadravyja pierastanoŭki z časam niepaźbiežnyja, i dzie harantyja, što zaŭtra sytuacyja nia źmienicca? I dziaržavie ŭžo budzie ciažka pieraciahvać na svoj bok tych, chto trapiŭ pad upłyŭ carkvy». Usio stanovicca zrazumieła. Uładzie nia treba ludzi z chryścijanskim śvietapohladam, dla jakich najvyšejšymi maralnymi kaštoŭnaściami źjaŭlajucca luboŭ, praŭda, spraviadlivaść. «Dziaržava», jak i savieckaja, razhladaje sama siabie jak pieršakrynicu ŭłady, a carkvu – jak kankurujučuju strukturu. Asabliva napałochali ideolahaŭ, treba dumać, niadaŭnija vystupy pratestantaŭ i katalikoŭ u abaronu svaich pravoŭ, jakija nie ŭdałosia prydušyć.
Dalej sp. Rubinaŭ piša pra toje, jakija miery treba prymać suprać hetaha (moža być, što prahrama tych zachadaŭ užo uzhodniena). Jon piša pra nieabchodnaść uzmacnieńnia navukova-techničnaj prapahandy, aśvietnickaj pracy ŭ ŚMI, adnaŭleńnia aktyŭnaj pracy tavarystva «Viedy», supraćdziejańnia raspaŭsiudu ŭ hramadztvie zababonaŭ.
Varta čakać ucisku relihijnych arhanizacyj, asabliva tych, jakija nia majuć "mudraha pastyra", dy razhortvańnia antyklerykalnaj prapahandy. Ateizm viartajecca.
