Karani tradycyjaŭ — jajek-krašanak, piraha-paski, supolnaha śviatočnaha abiedu — chavajucca ŭ lehiendach.Na śviata ci na samym jaho pačatku ludzi nieśli aśviačać u carkvu samyja vielikodnyja skaromnyja stravy: pirahi, miasa, sała, syr, a taksama sol i ŭ pieršuju čarhu, viadoma, jajki, pafarbavanyja ŭ cybulniku ci kary drevaŭ, što nadavała im čyrvony koler (byli i «pisanki» — jajki, razmalavanyja roznymi ŭzorami). Jajka pierad aśviačeńniem treba kryšačku abłupić, kab śviataść lepš «prajšła ŭ jaho».
Jość šmat i prykmiet, źviazanych ź Vialikadniem. Doždž u Vielikodnuju noč abiacaŭ da Siomuchi bolš daždžoŭ, čym pahody, a zatym i chałodnaje leta; cichaje ciopłaje nadvorje varažyła na takoje ž leta.
Subota — vialikaja, čyrvonaja, apošni dzień pierad Vialikadniem. U subotu farbujuć jajki, piakuć pirahi. U Chramach śvienciać pafarbavanyja jajki, pirahi i inšuju ježu. Mnohija nia śpiać usiu noč: iduć u carkvu ci kaścioł na ŭsianočnuju.
U piečy ŭ pieršy vielikodny dzień nie palać u piečy. Umyvalisia vadoj, u jakuju kłali čyrvonaje jajka, srebnyja i załatyja rečy. Stoł zaściłajuć bialutkim abrusam, upryhožvajuć zielaninaj. Na stoł staviać «śvianconaje» — jajki, sol, pirahi, viandlinu. «Razhaŭlacca» pačynajuć sa śvianconaha jajka: jaho dzielać pa kavałku na ŭsiu siamju.
Stoł, za jakim źbirajecca ŭsia siamja, ščodra nakryty raznastajnymi stravami.
Pierad pačatkam śniadańnia čytaŭsia ŭryvak sa Śviatoha Piśma, potym usie razam čytali malitvy «Ojča naš» i «Chvała Ajcu», paśla čaho jeli aśviačonaje jajka.
Chryščonym dzieciam chryščonyja baćki na Vialikdzień dorać «vałačobnyja» haścincy.
Charakternaja admietnaść mienavita biełaruskaha falkłoru — vałačobnyja pieśni. Zvyčaj abychodzić dvary na Vialikdzień maje vielmi staražytnyja karani. Ličyli, što abychod dvaroŭ vałačobnikami — chłapčukami i dziaŭčatkami — prynosić supolnaści jednaść, a ź joj — i ŭdaču. Padychodzyčy pad vakno, vałačobniki śpiavali pieśni, u jakich uschvalali haspadara, haspadyniu, ich synoŭ i dačok. Haspadary, da jakich prychodzili vałačobniki, ščodra dzialilisia ź imi roznymi prysmakami.
Na Vialikdzień asablivym čynam nazirali za soncam,bo ličyłasia, što ŭ im možna ŭbačyć uvaskrosłaha Chrysta. Ludzi kazali taksama, što sonca ŭ hety dzień «skača z radaści».
Samaja lubimaja hulnia na Vialikdzień — bitki.
Stukalisia śviatočnymi jajkami, i pieramožcam akazvaŭsia toj, u kaho jano zastavałasia cełaje («macak»). Niekatoryja ščaśliŭcy vyjhravali ažno poŭnuju šapku čyrvonych jajek. Znachodzilisia i žartaŭniki, jakija zamiest jajek padstaŭlali pafarbavany kamień kruhłaj formy i takim viasiołym padmanam zdabyvali pieramohu.
