Alaksandr Łukašenka ŭ časie pres-kanfierencyi: «Kali ja ŭ adzinočku braŭsia za sielskuju haspadarku. U sielskuju haspadarku my ŭkinuli 45 miljardaŭ dalaraŭ. Paŭsiul pabudavali ahraharadki. Ja tak prapanavaŭ ich nazyvać, kab nie było abraźlivaha «kałhaśniki». Navat psichałahična vyvieści z hetaha. Navat mnie va ŭniviersitecie kazali: «Ej ty, dziareŭnia». Ciapier ja takoha kompleksu nie maju, ale tady było niekamfortna. Treba, kab u ahraharadku była chacia b ciopłaja vada ŭviečary, kab maładaja dajarka mahła pryjści paśla raboty damoŭ, u łožak da muža pamytaj» (Eto v koncie koncov nado idti k tomu, čtoby tam była chotia by viečierom tiepłaja voda, čtoby dojarka ili śvinarka, otrabotav na fiermie, prišła domoj, mołodaja dievuška ili žienŝina k mužiku v postjel łožiłaś pomytoj.)
