Pratej Zimovsky 27

Tak, toj samy, jaki hadami byŭ hałoŭnym ruparam režymu, adzin ź jahonych słupoŭ, staršynia Biełteleradyjokampanii, senatar i inšaje, i inšaje.

Jašče paśla śniežańskich vybaraŭ ŭ telepieradačy na rasiejskim telekanale jon braviravaŭ svaim cynizmam, brudna i źniavažliva vykazvajučysia pra ŭdzielnikaŭ manifestacyi 19 śniežnia. Tady viadučy pieradačy Pavał Sielin spytaŭ jaho, ci nie daviadziecca i spadaru Zimoŭskamu praz karotki čas, jak i mnohim inšym apalnym čynoŭnikam, atabarycca ŭ Rasiei.

Jak u vadu hladzieŭ. Nie prajšło i paŭhoda — Zimoŭskaha z pasady źniali, pryčym źniali, hledziačy pa ŭsim, źniavažliva, jon žyvie i pracuje ŭ Piciery (jak Skaryna:)), nu i zavioŭ sabie sajt, dzie, jak toj kazaŭ, adciahvajecca pa poŭnaj. Stylistyka paznavalnaja, jakoj sp-r Zimoŭski vyznačaŭsia i na BT u hady prahramy «Rezanans», i ŭ svaim błohu ŭ «Biełaruskich navinach», jaki vioŭ apošnija hady. Ale zaraz užo biez eŭfemizmaŭ, a maciarkom. «U mianie nie kampramat, a mat» — kaža były «achranicielny» žurnalist.

Brydka? Nu tak. Ale talenavita, a hałoŭnaje, efektyŭna.

U «Biełaruskich navinach», resursie zusim nie aficyjoznym, błohi Zimoŭskaha byli samymi papularnymi.

Ja tut navat nie pra krutyja pavaroty losu byłoha hałoŭnaha telekilera krainy, a pra typaž. Darečy, i ŭ ciapierašnich ściobnych pastach Zimoŭskaha, naprykład, u źjedlivym kamentary, jak varta było b infarmacyjna ŭpakoŭvać kryzis, prahladajecca, što jon nie źmianiŭsia i zusim nie pačaŭ baraćbu z režymam, častkaj jakoha byŭ, nie na žyćcio, a na śmierć. Nie, i toje było hulnia, i zaraz hulnia. Prapanujuć što-niebudź cikavaje, smačnaje, vierniecca, iznoŭ apranie masku «achraniciela». Nu, a nie — dyk i dalej budzie nasić masku ściobnaha razburalnika.

Tak, razburalnika, moža navat nasupierak svajoj voli. Bo šmat dla kaho, ŭ tym liku i z namenklatury, mienavita Zimoŭski, jak i było skazana, hadami byŭ tvaram idealohii i prapahandy.

I kali ŭžo jon ździekujecca z taho, čamu słužyŭ, to, vidać, i sapraŭdy padhniła niešta ŭ dackim karaleŭstvie.

A jaki jon biez naboru masak, jaki nasamreč? Miarkuju, što naš hieroj ščyra b parahataŭ nad takim pytańniem. Dy nijaki. I ŭsialaki, luby. Słavalubstva, cynizm, talent — heta svajo, ŭłasnaje, a ŭsio astatniaje — tolki maski. Jak staražytnahrecki boh Pratej, jaki moh prymać lubyja formy.

Evalucyja Alaksandra Zimoŭskaha — mahčymy scenar pieramienaŭ u Biełarusi.

Źmienicca raskład, pramachniecca Akieła, i tysiačy ajčynnych pratejaŭ imhnienna pamianiajuć maski na inšyja.

I na kryŭdu taho Akieły, na horkija słovy pra zdradu adkažuć ci chvostkim ściobam u styli Zimoŭskaha, ci ščyrym ździŭleńniem — a ŭ čym sprava, ŭ čym prablema, raniej taki byŭ čas, a zaraz inšy, žyćcio. Tempora mutantur et nos mutamur in illis(mianiajucca časy i my mianiajemsia razam ź imi), jak kazali staražytnyja rymlanie.

I nia zhubiacca hetyja pratei i ŭ novym žyćci. Kali nie stanuć, dakładniej, nie zastanucca jaho haspadarami.

Juryj Drakachrust, Radyjo Svaboda

Chočaš padzialicca važnaj infarmacyjaj ananimna i kanfidencyjna? Pišycie redaktaru «Našaj Nivy» ŭ TH