Siarhiej Skrabiec na Lidčynie, padčas sustrečy z svaimi vybarščykami.
Fota Andreja Lankieviča
Siarhieja Skrabca ja bačyła adzin raz. Havaryła sotni. Alaksandra Skrabca nivodnaha razu nia bačyła. Havaryła dziasiatki razoŭ. Z Alaksandraj Skrabiec praviała niekalki dzion u Prazie. Jany stali maimi siabrami praź ichny nadzvyčajny čałaviečy mahnetyzm. A kantakt pačaŭsia sa znajomstva ź Siarhiejem.
Na Parlamenckaj Asamblei ABSE ŭ Raterdamie na biaskoncym kruhłym stale pa sytuacyi ŭ Biełarusi ad pałaty pradstaŭnikoŭ musili vystupać Siarhiej Skrabiec i Ŭładzimier Kanaploŭ. Siarhiej ačolvaŭ deputackuju hrupu "Respublika". Ubačyŭšy łysaha pradprymalnika, a ciapier deputata, padumała: "Vo ŭžo vystupić... Lepš by Anatol Labiedźka..."
Kali Siarhiej uziaŭ słova - hałovy padniali ŭsie. Ja pierastała pisać repartaž, bo čuła novaje. Što i jak treba mianiać. Zakony, svaboda słova, ekanomika i perspektyvy. Biez epitetaŭ. Jon nia haniŭ kiraŭnika dziaržavy i biełaruski režym. Ja bačyła, što zachodnikam, stomlenym ad słova "Biełaruś", było cikava i, hałoŭnaje, zrazumieła. Skrabcu plaskali ščyra, a nie pavodle pratakołu - i prahmatyčny Vik, i ramantyčny Krystafer Śmit. I navat Uta Capf.
Asambleja supała z maimi narodzinami. Ja paprasiła biełaruskich udzielnikaŭ vypić sa mnoj kielich vina. Dałučyŭsia i Siarhiej. Atrymaŭšy vyjavu Erazma Raterdamskaha, ja prapanavała nie havaryć ab palitycy. Hłupstva jašče nadoŭha. Kažu Siarhieju, "Nikoli nia źjeła nivodnaj cukierki, jakimi ty handlavaŭ". "Ja tabie cukierak nia raju. Škodna. I navat niebiaśpiečna". I znoŭ - palityka. Dumaju, treba spyniać. Žartam: "Słuchaj, ty voś biznesoviec, znajdzi mnie klasnaha kavalera. Kab nia tolki Baćkaŭščynu lubiŭ, ale i spravu ŭmieŭ rabić". "Dobra, znajdu", - absalutna surjozna skazaŭ Skrabiec.
Prajšło kala 2-ch hadoŭ. U asnoŭnym kantaktavali dziela radyjo. Siarhiej adhaładaŭ za źmieny ŭ vybarčym zakanadaŭstvie. Pomniu frazu Hienadzia Anańjeva z AHP, jaki taksama haładaŭ: "Ź im było tak pryjemna rabić supolnuju spravu. My tady pastanavili iści da kanca. Škada, što inšyja vyrašyli inakš".
I voś, kali Skrabiec nie patrapiŭ u nastupnuju pałatu pradstaŭnikoŭ, kaža mnie - "Volha, vidać, mianie buduć sprabavać pasadzić, buduć niešta šukać... A ja nia vykanaŭ tvajoj prośby. I hetuju spravu ja pieradaju bratu - Sašu..." Ja ździviłasia: "Jakuju prośbu, jakuju spravu?" "Kavalera tabie nie znajšoŭ..." Ja azadačyłasia jašče bolš. "Siarhiej, ty što?" - "Volha - heta ž vielmi važna". I sapraŭdy Alaksandar Skrabiec uziaŭsia. Usie novyja znajomyja akazalisia klasnymi. Tolki ž da Prahi daloka. I da Miensku daloka. Ale znoŭ znajšła siabroŭ. Dziakuj.
Brat Siarhieja, Saša, akazaŭsia paetam. Syn Kola - vydatnym kampańjonam u razmovach pra sport. Nataša Skrabiec - nievierahodna vytančanaj i mudraj dla svaich hadoŭ. Alaksandra Skrabiec, žonka, - čałaviek vialikaj mužnaści.
Pierad prysudam jana havaryła: "My z Nataškaj uvieś čas siadzim, nakrytyja pledam. Nam choładna. Temperatura vielmi dobraja ŭ kvatery, a nam - choładna. I ježa dla nas - nia ježa. A paliva. Kab žyć". U dzień adnaho z sudovych pasiedžańniaŭ, kali vyklikali i Alaksandru, u jaje pamior baćka.
Čakajučy prysudu, Alaksandar Skrabiec havaryŭ nie pra siabie, a pra małoha syna i baćkoŭ. "Emihracyja? Nie. Skazaŭ "a", kažy "b". Nam prapanoŭvali palityčny prytułak u Švecyi. My admovilisia. Radzimu nielha pakidać. Takoje ž mierkavańnie i ŭ Siarhieja". Praŭda, prośbu da Pucina dać palityčny prytułak u Rasiei mnie tak dakładna i nie patłumačyli. "A žanichi?" - nahadała ja, kab ablehčyć razmovu. "A žanichi ciapier usie ŭ turmy pojduć". I śmiajecca.
Kali ja kantaktuju ź imi, mnie ŭsio niajomka pytacca, jak Siarhiej. A jany ničoha. Uvieś čas aptymisty. I adrazu: "A jak ty?" Kali my havaryli ź Siarhiejem, pieršaje, što jon pytaŭsia, jak majo zdaroŭje, jak zdaroŭje majoj mamy. A paśla ŭžo - što novaha. Kab ja była ŭ zali sudu, zapytałasia b: "Dyk što, ciapier dva z pałovaju hady biez kavaleraŭ?" Upeŭnienaja, jon by adrazu pieradaŭ spravu pamočniku Siarhieju Hałahaniuku.
❏
Volha Karatkievič - žurnalistka radyjo "Svaboda".
