Rusłan Vilucha z Krupak paciarpieŭ ad minskich śpiecnazaŭcaŭ, ale sud jaho apraŭdaŭ.
Restarataru Faruchu Kałabanu taksama ŭdałosia dabicca apraŭdańnia.
Muž i dačka pradprymalnicy Hanny Bandarenka stali śviedkami chapuna. Sami jany nie byli zatrymany i pieršymi pieradali infarmacyju ŭ niezaležnyja ŚMI.
Usiaho adzin dakumient abviarhaje raniejšaje «abviaržeńnie» UUS Minskaha abłvykankama, u jakim śćviardžajecca, što «dziejańni supracoŭnikaŭ Krupskaha RAUS i pałka milicyi śpiecyjalnaha pryznačeńnia byli absalutna zakonnyja».
Hety ž dakumient, miakka kažučy, stavić u niajomkaje stanovišča namieśnika ministra ŭnutranych spraŭ Jaŭhiena Południa, jaki zajaviŭ žurnalistam, što ŭ Krupkach «usio było ŭ ramkach zakona».
Jak minimum try čałavieki ŭ tuju noč byli niezakonna zatrymanyja, na ich biespadstaŭna skłali pratakoły ab administracyjnych pravaparušeńniach, ich daremna pratrymali amal troje sutak u izalatary. Takija vysnovy vynikajuć z pastanoŭ suda Krupskaha rajona. SpravuNa Rusłana było składziena adrazu dva pratakoły, jakija afarmlaŭ učastkovy Krupskaha RAUS. Padstavami dla zapaŭnieńnia błankaŭ stali raparty bajcoŭ pałka milicyi śpiecyjalnaha pryznačeńnia (PMSP) UUS Minskaha abłvykankama, jakija pravodzili «prafiłaktyčnuju adpracoŭku» Krupak.25-hadovaha Rusłana Viluchi asabista razhladała staršynia suda Krupskaha rajona Luboŭ Sivakova.
U raparcie śpiecnazaŭcaŭ było paznačana, što Vilucha ŭ kramie «La haścinca» «ŭ prysutnaści supracoŭnikaŭ milicyi pavodziŭ siabie aburalna, prystavaŭ da hramadzian, pieraškadžaŭ rabić zakupy, hučna razmaŭlaŭ, užyvajučy niecenzurnuju łajanku, hrebliva vykazvaŭsia na adras supracoŭnikaŭ milicyi».
Inšy
bajec śpiecnaza śćviardžaŭ, što Rusłan «nie padparadkoŭvaŭsia patrabavańniu prajści ŭ słužbovy aŭtamabil dla dalejšaha razhladu i prachodžańnia miedahladu, upiraŭsia, chapaŭsia za staronnija pradmiety i formiennuju vopratku».
I ŭ sudzie, i žurnalistam abvinavačany milicyjantami ŭ «strašnych hrachach» Rusłan Vilucha (darečy, sam vypusknik Akademii MUS, jaki nie pracuje pa śpiecyjalnaści) raspavioŭ zusim inšuju historyju ab padziejach toj nočy. Jon sapraŭdy byŭ u kramie «La haścinca», kali da handlovaha punkta padjechaŭ aŭtobus i ŭnutr zajšli śpiecnazaŭcy.
«Čałaviek dvaccać ich było, — raspaviadaŭ jon. — I taksama zajšli zakupicca. I tut adna naviednica, kali vychodziła z kramy, začapiła adnaho milicyjanta. Bo pamiaškańnie kramy nievialikaje, stolki narodu nabiłasia, ciesna. Na što joj z boku śpiecnazaŭcaŭ vielmi hruba było ŭkazana, što, maŭlaŭ, akuratniej treba być. Chtości z maich tavaryšaŭ zrabiŭ im zaŭvahu, kab vietlivymi byli. Heta ich zaviało. Razdalisia pahrozy, źviernutyja da ŭsich prysutnych, a na tvarach było taki vyraz nianaviści da nas, što, zdavałasia, jany byli hatovyja nas razarvać. Voś tut ja, aznajomleny ŭ svoj čas z unutranymi instrukcyjami MUS pa abychodžańni z hramadzianami, taksama zrabiŭ zaŭvahu aficeru, jaki tam znachodziŭsia. Za hetyja słovy mianie paprasili prajści za im. Ja spakojna vyjšaŭ. Mnie skazali zaleźci ŭ «aŭtazak». Moj tavaryš zadaŭ pytańnie: «A što jon takoha zrabiŭ, što jaho zabirajuć?». Nu, i jaho taksama pad ruki — i ŭśled za mnoj pahruzili. My sieli ŭ samy kaniec mašyny.
Da nas padlacieli śpiecnazaŭcy, kali mašyna ŭžo rušyła. Čałaviek pa piać na kožnaha. Pavalili na padłohu. Pa niekalki razoŭ udaryli dubinkaj pa rebrach.U tavaryša paśla hetych «pracedur» jany tak razbalelisia, što na nastupny dzień jaho navat śpiecyjalna ź izalatara vazili ŭ balnicu, dumali — pierałom. Dziakuj Bohu, akazalisia mocnyja huzaki…»
Svaju stanoŭčuju rolu adyhrali śviedki tych padziej. Mahazinščyca Vaškievič raspaviała, što ŭ jaje prysutnaści nichto nie kryčaŭ, niecenzurnaj łajankaj nie vykazvaŭsia, paradku nie parušaŭ. Žančyna patłumačyła, što milicyi jana nie vyklikała. Dla hetaha nie było nijakich padstaŭ. Śviedka Dubovik, jaki sam apynuŭsia ŭ roli zatrymanaha, pakazańni pradavački paćvierdziŭ i dadaŭ, što aburalna siabie pavodzili mienavita supracoŭniki milicyi.Redka byvaje, ale ŭ hetaj situacyi sudździa Sivakova pavieryła nie śpiecnazaŭcam, dziejańni jakich niekalkimi dniami paźniej adobryŭ namieśnik ministra Połudzień, a cyvilnym śviedkam, padstaŭ nie daviarać jakim, jak adznačana ŭ pastanovie, u suda nie majecca. Pa sutnaści, Luboŭ Stanisłavaŭna stała na bok Rusłana, paličyŭšy, što jaho vina ŭ sudzie nie dakazanaja. A tamu — vytvorčaść pa spravie ŭ dačynieńni da krupskaha «padlahaje spynieńniu za adsutnaściu ŭ jaho dziejańniach składu administracyjnaha pravaparušeńnia».
I jašče adzin važny pravavy niuans. U momant niezakonnaha zatrymańnia Rusłan Vilucha byŭ napadpitku. Pry ahladzie ŭstanoŭlena ałkaholnaje apjanieńnie 1,28 pramile. Adnak u staršyni suda Krupskaha rajona na hety kont jość uhruntavanaje na zakonie mierkavańnie, jakoje zadakumientavana ŭ pastanovie nastupnym čynam: «Sam fakt znachodžańnia ŭ hramadskim miescy Viluchi R.A. u stanie ałkaholnaha apjanieńnia nie ŭtvaraje składu administracyjnaha parušeńnia».Sud apraŭdaŭ i jašče adnaho zatrymanaha, livanca Farucha Kabałana, ułaśnika miascovaj kaviarni. U toj ža čas sud pryznaŭ niekatorych inšych zatrymanych vinavatymi: u ich vypadku nie było śviedkaŭ, jakija mahli b zaśviedčyć, što jany nie łajalisia i nie parušali paradku.
Mnohija krupčanie ličać, što ŭ horadzie adbyłasia zvyčajnaja demanstracyja siły. Na dumku ludziej, minskamu śpiecnazu daviali płan pa zatrymańniach, jaki tyja i staralisia vykanać viadomymi im mietadami.Rozhałas pa spravie ŭdałosia ŭźniać, bo ŭ Krupkach jość ludzi, źviazanyja z ahulnanacyjanalnym rucham supracivu. Jany i pieradali infarmacyju ŭ niezaležnyja ŚMI.
