U muziei Vialikaj Ajčynnaj vajny prachodzić vystava «Paślavajennaja viasna», na jakoj možna ŭbačyć žanočaje adzieńnie i aksiesuary 1940-ch — 1960-ch hadoŭ. Karespandenty «Našaj Nivy» adpravilisia na vystavu, dzie ŭbačyli sapraŭdny saviecki chend-mejd i adčuli pach «Čyrvonaj Maskvy».
«Hetaja sukienka pryvieziena z HDR, i kaštavała jana vielmi šmat, — kaža arhanizatarka vystavy Alena Siamaška. — Kab jaje nabyć svajoj dačce, adnoj žančynie daviałosia niekalki razoŭ zdavać kroŭ — kab sabrać hrošy».
U nievialikaj zale na druhim paviersie muzieja VAV i mieścicca «Paślavajennaja viasna», afišy jakoj u vahonach mietro prymušajuć uzhadać rekłamnyja savieckija płakaty 1950¬ch i filmy kštałtu «Karaleva bienzakałonki».
Što praŭda, žanočaje adzieńnie i aksiesuary z vystavy majuć słaboje dačynieńnie da savieckaj vytvorčaści. «Usie hetyja rečy ludzi rabili sami albo pryvozili zza miažy, — raskazvaje Alena Siamaška. — My dali abviestki na sajtach, u hazietach. U vyniku minčuki prynieśli nam 600 roznych pradmietaŭ, na žal, jany tut nie źmiaścilisia».
Tut možna vydatna adčuć tyja časy, kali zamiest ciomnych akularaŭ vykarystoŭvalisia nasadki na zvyčajnyja, skurany abutak možna było tolki zamović (skuranyja tufli z vystavy pryviezienyja z Sachalina), a sumački dla pachodu ŭ teatr treba było rabić svaimi rukami. Što cikava, bolšaść rečaŭ voś hetaha savieckaha «chend¬mejda» vyhladajuć amal nie sastarełymi, asabliva na fonie adzieńnia, jakoje možna było nabyć u tahačasnym HUMie.
Pryviezienyja z frontu srebranyja ŭpryhožvańni, kitajskija viejery, jakija «dastavali» ŭ redkich zamiežnych pajezdkach, — usie pradmiety raskładzienyja pa tematyčnych błokach.Kala teatralnych binoklaŭ «Minsk» možna ŭbačyć «teatralnyja boty», jakija abuvalisia na tufli, a ŭžo ŭ viestybiuli składvalisia ŭ avośku (jakaja na vystavie taksama jość), a paśla zdavalisia ŭ harderob.
Asnoŭnaje ŭražańnie, što zastajecca ad vystavy, zaklučajecca ŭ tym, što pryhoža žyć, viadoma ž, nie zabaroniš, ale možna zrabić tak, kab znajści hustoŭnuju vopratku stała svajho rodu podźviham.
«Voś heta, naprykład, niamieckija pančochi — redkaść strašnaja, — kaža Siamaška. — Bolšaść savieckich žančyn malavali švo na nazie ałoŭkam. Albo voś hety, užo zabyty vid vopratki — maniška. Kali nie było kašuli, apranali manišku, jakaja stvarała iluziju kašuli».
Pobač z adzieńniem možna ŭbačyć i ŭsialakija artefakty epochi chruščoŭskaj adlihi: knihi pa stvareńni adzieńnia svaimi rukami, padručniki pa vyšyŭcy i navat vialiki rarytet taho času — časopis Vogue za 1950. Tut možna daviedacca ci ŭzhadać pach parfumy «Čyrvonaja Maskva» — hetaja reč była imidžavaj, tamu joj advodzicca asobny stolik.
«U nas prosta niečakana šmat naviednikaŭ, — kaža Siamaška. — U vychodnyja byvaje da 250 čałaviek za dzień. Vystava budzie doŭžycca ŭsiu viasnu, a paśla, kali ludzi buduć iści dalej, praciahniem jaje na leta».
